به گزارش خبرگزاری فارس از همدان، اتوبوس واژه‌ای است که همه شهرنشینان با آن آشنایند واژه‌ای که با نام بردن از آن شلوغی، فشار، ترمزهای ناگهانی و عدم حضور به موقع در ایستگاه، سوار کردن بیش از ظرفیت و... را یادآور می‌شود.
اما در چند سال اخیر چیزی که از اتوبوس در خاطر مردم تداعی می‌شود، گرفتن کرایه‌هایی است که چیزی به جز نرخ مصوب از آنهاست.
شاید برخی‌ها از این جمله چنین برداشت کنند که مگر چنین امری ممکن است، اما باید بدانند که مردم فهیم همدان چند سالی است که با این امر مواجه هستند، اما دم نمی‌زنند.
چند سال است که مردم با نرخ‌گذاری کارشناسی نشده این سازمان، کرایه‌هایی را می‌پردازند که باقی مانده آن معلوم نیست کجا می‌رود؟
در همین دو سال گذشته کرایه مصوب اتوبوسرانی 75 تومان بود اما دریغ از دریافت 75 تومان از سوی رانندگان! چون با کمیاب شدن 25 تومانی و در مجموع پول خرد در سطح شهر، مسلماً مردم اسکناس برای کرایه به راننده می‌دادند و راننده که موظف به تأمین پول خرد برای دادن اضافه پول مردم است، خود را به آن راه می‌زند.
با ادامه یافتن این روند از سوی رانندگان دیگر برای مردم عادی شده بود که 75 تومان دیگر معنایی ندارد و چه با داشتن پول خرد و چه درشت، همان 100 تومان را برای کرایه اتوبوس می‌پرداختند.
نکته دیگر اینکه اگر فردی هم به جای 75 تومان 50 تومانی به راننده می‌داد، راننده اتوبوس قبول نکرده و تقاضای پرداخت 25 تومانی را از مسافر می‌کرد اما در مقابل وقتی همین 25 تومانی باقیمانده پول مسافر از سوی راننده داده نمی‌شود، خیالی نیست!
به تازگی نرخ جدید اتوبوس‌های خصوصی‌سازی اتوبوسرانی که به جای بلیط پول دریافت می‌کنند، از 100 تومانی که معلوم نیست کی 100 تومان شد، به 125 تومان تغییر یافته است که اکنون سئوال اینجاست که مردم با این همه دغدغه‌های زندگی از کجا باید 25 تومانی را همواره در جیب خود داشته باشند، تا کرایه مصوب را بپردازند.
مسلماً از این پس نیز به جای 125 تومان که کرایه مصوب از سوی سازمان اتوبوسرانی است، 150 تومان از مسافران دریافت می‌شود چرا که نه راننده 25 تومانی دارد که باقی پول مسافر را دهد و نه مسافر 25 تومانی دارد که کرایه مصوب را بپردازد.
در همین راستا خبرنگار خبرگزاری فارس با خانم نسبتاً سالخورده‌ای که از برخورد نامناسب یکی از رانندگان اتوبوس رنجیده‌خاطر شده بود، برخورد کرد که وی به خبرنگار فارس گفت: کرایه این خط 125 تومان است اگر 25 تومانی را ندهی راننده با داد و بیداد طلب 25 تومانی را می‌کند اما راننده خود حاضر به پس دادن باقی پول نیست و به نوعی کرایه را برای خود رند دریافت می‌کند.
در همین میان، در بین همهمه‌هایی که همواره در اتوبوس وجود دارد، آقایی به دنبال پول خرد می‌گردد تا بتواند از حق خود و مردم که شاید به اجبار چنین کرایه‌ای را می‌پردازند جلوگیری کند اما دریغ از دو یا سه عدد 25 تومانی! چون با تورم موجود چنین رقمی در سطح شهر پیدا نمی‌شود.
خانمی نیز با مشاهده نرخ جدید و غیر رند اتوبوسرانی، بیان داشت: در حالی که همه بر تردد با ناوگان حمل و نقل عمومی تأکید می‌کنند اما شاید اگر بتوانیم پول‌های خود را پس‌انداز کنیم و خودروی شخصی بخریم، هم در تردد و هم در این نابسامانی‌ها راحت‌تر شویم.
اگر کمی با انصاف در این خصوص برخورد شود، نتایج مثبتی می‌توان گرفت چرا که هم مسافر و هم راننده‌ها با آسودگی خاطر به دغدغه‌های روزمره خود می‌اندیشند.
اگر همه مسئولان و متولیان امر در نرخ‌گذاری تاکسی و اتوبوس نرخ رند و کارشناسی شده‌ای را مصوب کنند، دیگر حق و ناحقی در میان نخواهد بود، چرا که همه مردم برآنند کرایه‌ها رند شود تا مشکلی در باقیمانده کرایه‌های مسافران و رانندگان ایجاد نشود.
یکی دیگر از راهکارهای رفع این مشکلات را می‌توان در نصب دستگاه پرداخت الکترونیکی در وسایل نقلیه عمومی دانست چرا که در این شیوه پرداخت نه مسافر و نه راننده متضرر نخواهد شد.
شاید افزایش کرایه و نرخ‌گذاری غیر رند اتوبوسرانی، تنها گوشه‌ای از درد دل‌های مسافران اتوبوسرانی بود اما آنچه مسلم است اینکه مسئولان سازمان اتوبوسرانی و شورای اسلامی شهر باید بیشتر برای رفاه و رفع مشکلات مردم تلاش کنند، نه اینکه با دغدغه‌ها و مشکلاتی که مردم دارند، بر آن بیفزایند.
===============
سیده فریده حسینی‌فرزام
===============
انتهای پیام/89003/ی40/ژ1001
