به گزارش خبرنگار خبرگزاری فارس از شهرستان ساری، برقرار نبودن تعادل پایدار بین دام و مرتع، تغییر کاربری عرصه‌های طبیعی به هر دلیل خواه‌قانونی و اجتناب‌ناپذیر و خواه غیرقانونی و غیرموجه اعم از تبدیل این اراضی به کاربری زراعی، مسکونی، مسیر انتقال نیرو، نفت و گاز، توسعه جاده‌های مواصلاتی، بهره‌برداری از معادن از جمله عوامل مؤثر در تخریب پوشش گیاهی هستند.
وقوع سیلاب‌های مخرب ناشی از بارش رگبارهای کوتاه‌مدت با شدت بالا، وقوع زمین لغزش‌های مخرب، فرسایش خاک و کاهش حاصلخیزی اراضی زراعی شیبدار در سطح وسیع و فقر پوشش گیاهی در اراضی مرتعی بالادست حوزه آبخیز از عوامل تخریب پوشش گیاهی استان مازندران به شمار می‌رود.
فقدان شناخت صحیح و کافی از منابع و امکانات بالقوه استان و نبود مشارکت مناسب مردم در امر حفاظت از منابع طبیعی، مهاجرت بی‌رویه روستاییان به شهرها نیز از دیگر عوامل موثر در تخریب پوشش گیاهی مازندران است.
احمد زلیکانی تلاوکی یکی از کارشناس سازه و سیل اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری مازندران - ساری در این باره در گفت‌و گو با خبرنگار فارس در ساری تاکید کرد: روند رو به افزایش تخریب پوشش گیاهی بر کسی پوشیده نیست و عوامل متعددی در این تخریب همه‌گیر نقش دارند و شواهد حاکی از رابطه بین رشد روزافزون جمعیت و صنعتی‌شدن کشورهای درحال توسعه با کاهش سطح عرصه‌های طبیعی به ویژه جنگل‌ها و مراتع است.
این کارشناس عنوان کرد: آبخیزداری در مفهوم عام حفظ منابع غنی آب و خاک و در مفهوم علمی و خاص خود به اعمال مدیریت جامع بر منابع طبیعی در یک حوزه آبخیز به منظور استفاده بهینه از آنها است.
وی گفت: اگرچه جنگل‌های سرسبز دامنه شمالی البرز تداعی‌کننده وجود یک ظرفیت قوی طبیعی برای حفاظت از آب و خاک است اما مشکلات ویژه موجود در حوزه‌های آبخیز جنگلی شمال کشور و به ویژه مازندران آن را در ردیف دیگر حوزه‌های عمدتاً با قدرت سیل‌خیزی بالا قرار داده است.
کارشناس سازه و سیل اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری مازندران– ساری اضافه کرد: سیل یکی از پدیده‌های مهم طبیعت است که دخالت‌ها و بهره‌برداری‌های غیراصولی از منابع طبیعی به شدت در وقوع آن تاثیرگذار است و این تاثیر معمولاً با برهم‌زدن چرخه آبی در طبیعت و ایجاد شکاف در اتصالات و پیوستگی‌های منظم طبیعت رخ می‌دهد.
زلیکانی تاکید کرد: تکرار وقوع سیل که در دهه‌های اخیر به اوج خود رسیده و میزان زیان‌ها و وسعت خرابی‌ها به طرز فاجعه‌آمیزی فزونی یافته که از نمونه‌های آن می‌توان سیل سال‌های 73، 82 و 91 نوشهر و 78 نکا و 91 بهشهر را نام برد.
این کارشناس سازه و سیل عنوان کرد: آنچه حائز اهمیت است ضرورت انجام اقدامات هماهنگ و اعمال مدیریت صحیح و جامع در حوزه‌های آبخیز و مطالعات جامع سیل‌خیزی است تا بتوان قدرت دفاعی طبیعت را افزایش داد و تکرار وقوع سیلاب‌های با دامنه خسارات زیاد را کاهش داد.
وی تصریح کرد: عوامل متعددی در وقوع زمین‌لغزش نقش دارند، اگر از تأثیر عوامل نامطلوب تشدید‌کننده و ناشی از دخالت‌های انسان صرف‌نظر کنیم تشدید وقوع زمین‌لغزش‌ها و حتی فعال‌شدن زمین‌لغزش‌های قدیمی امری دور از انتظار نخواهد بود اگرچه متولی پیشگیری و کنترل زمین‌لغزش‌ها دقیقاً مشخص نشده اما ارگان‌های دولتی و خصوصی می‌توانند با مدنظر قراردادن آمایش سرزمین، بهره‌گیری تجربه‌ها و مشاهدات و رعایت اصول فنی در طراحی و اجرای پروژه‌ها از احتمال وقوع زمین‌لغزش‌ها و خسارات آن در آینده بکاهند.
این کارشناس با بیان اینکه خسارات ناشی از زمین‌لغزش در استان در حال پیشی‌گرفتن از خسارات ناشی از سیل بوده و مازندران با دارا بودن شرایط زمین‌شناسی مستعد این پدیده جهت وقوع زمین‌لغزش‌های بیشتر در آینده در معرض تهدیدی جدی قرار دارد، گفت: وقوع زمین‌لغزش‌های با سطح وسیع در سیف‌کتی قائم‌شهر، زرین‌آباد، پیله‌کوه و شب‌کلا ساری، چلمردی در نکا و سنگ‌نیشت در سوادکوه با میزان خسارات بسیار بالا زنگ خطری بوده که به صدا در آمده است.
انتهای پیام/2296/ن30/ض1002
