به گزارش خبرگزاری فارس از قم موسم حج فرا رسیده و ثانیه‌ها دل‌ها را با بهترین لحظات در خانه وحی همراه می‌کنند. شاید الان تنها یک میلیون مسلمان در صحرای حجاز مشغول تکرار کلمه توحید باشند اما بسیار بیش از اینهاست تعداد دل‌هایی که لحظه‌های دلتنگی را در هوای سرزمین ابراهیم معنا می‌کنند.
باز هلال ذی‌الحجه خود را نشان داده و زن و مرد، پیر و جوان، سفید و سیاه در دامن امن مسجدالحرام گردهم آمده‌اند و عهد الهی را بار دیگر یادآوری می‌کنند. همان عهدی که از روز ازل بر کوهسار انسانیت تجلی کرد و آتش عشق را به جان آدمیان انداخت...
حج یک مراسم جاودان اسلامی است که هرگونه امتیاز طبقاتی، ملی، نژادی، سیاسی و غیره را از بین برده. شرایطی ایجاد می‌کند که سیاه و سفید، بزرگ و کوچک، در کنار هم، دوشادوش یکدیگر، در برابر کعبه به نماز بایستند.
این روزها بانگ دلنشین «لبیک اللهم لبیک. لبیک لا شریک لک لبیک» از هر سو در سرزمین ابراهیمیان به گوش می‌رسد و دل و جان شنونده با ایمان را از چشمه‌سار توحید سیراب می‌کند. گروه انبوهی از مردم، با لباس یکنواخت و سفید، فارغ از هرگونه تعلق مادی، دور خانه خدا «طواف» می‌کنند و چه رازها که در این گرداگرد کعبه نور چرخیدن نهفته است.
این روزها پیروان محمد(ص) از گوشه گوشه دنیا کوله‌بار امانت بر پشت نهاده و به سوی میعادگاه دیدار با خالق خویش می‌روند. راهی که پیش از این موسی را به طور کشاند و عهد سی روزه‌اش را تا عدد مقدس 40 دوام بخشید...
صحرای عرفات، مشعر و منا، صفا و مروه... همه چیز در این سرزمین انسان را به یاد قیامت می‌اندازد. گویا همه در پیشگاه خداوند قرار دارند و آهنگ ابدیت در گوشه گوشه مسجدالحرام به گوش می‌رسد. حج تمرینی است برای رجعت همیشگی به سوی یار تا اینکه بدانی خود را باید برای امری عظیم آماده کنی.
حج حرکتی است برای ابدی شدن و مقصد کعبه نیست، پیوستن به دریای ذات الهی است... هجرتی است تا کوی دوست...
حج فرصتی است برای رهایی از چنگال سیاهی‌هایی که تاریخ بر پیشانی سپید انسانیت نواخته و بازگشتن به مسجود فرشته‌ها بودن...
شاید این مکعب سیاه قرار است آئینه‌ای باشد تا چشمان دل پرده‌ای از زیبایی‌های عرش خدا را با چشمان نمناک خود به نظاره نشسته و تعلقات مادی را از ذهن و قلب خود دور کنند.
حج دایرة‌المعارف بندگی است... طوافش رقص عشق معبود است و سعی‌اش هلهله اشتیاق یار. حاجی قدم به قدم پای در جای پای هاجر می‌گذارد و با دستان ابراهیمی اسماعیل نفس را به قربانگاه می‌فرستد.
کعبه دریچه‌ای است از عالم ملکوت تا عالم ناسوت، از آسمان تا زمین و عرش تا فرش. حج فرصتی است برای گذشتن از آب و گل و رسیدن به جان و دل... گذر از خاک و سفر تا افلاک...
می‌گویند کعبه خلاصه تمام عرش روی زمین است. هر قدمی که حاجی گرداگرد این خانه برمی‌دارد جا پای مردان و زنانی گذاشته که زمین دیگر مانند آنها را به خود نخواهد دید اما این سرزمین یک نوید نیز در دل خود نهفته دارد. نوید آمدن مردی از تبار محمد و سلاله فاطمه... کسی که می‌آید غبار فتنه‌ها و سیاهی زشتی‌ها را تا همیشه از روی زمین پاک می‌کند...
===============
یادداشت: زینب آخوندی
===============
انتهای پیام/و10/د1000
