«حسن حکیمی» قاری ممتاز کشورمان در گفتوگو با خبرنگار باشگاه خبری فارس «توانا»، در رابطه با آموزش عمومی قرآن کریم گفت: بر خلاف آموزش ضعیف قرآن در آموزش و پرورش در برخی مساجد، استادان برجسته به تدریس قرآن کریم میپردازند.
*بسیاری از مدارس فاقد معلم قرآن متخصصاند
وی در این خصوص افزود: آموزش و پرورش معلمان قرآن حرفهای را بکار نمیگیرد و اکثریت قریب به اتفاق معلمان قرآن این نهاد، تخصص نداشته و به صرف توانایی در روخوانی، معلم قرآن میشوند.
حکیمی از دلایل کم رغبتی دانشآموزان به آموختن قرآن در مدارس را استفاده از معلمان قرآن کم تخصص دانست و اظهار داشت: آموزش و پرورش باید حافظان و قاریان برتر هر استان را با در نظر گرفتن حقالزحمه مناسب جذب و استفاده و متخصصان دعوت و آنها را به نحو مطلوبی تأمین کند.
وی با اشاره به اینکه شناسایی دانشآموزان مستعد و تأمین امکانات لازم، سطح آموزش کلام وحی را در مدارس افزایش میدهد، افزود: چنانچه هدف از آموزش عمومی آموختن روخوانی قرآن باشد در مدت زمان کوتاه محقق میشود؛ اما اگر هدف تربیت یک قاری یا حافظ ممتاز باشد مدت زمان دستیابی طولانیتر خواهد بود.
حکیمی در رابطه با ایجاد شرایط مطلوب برای آموزش قرآن کریم بیان کرد: در ایران برای آموزش قرآن، هزینه کافی صرف نمیشود و برخلاف اینکه طبق روایات، معلمی شغل انبیاء است، اما معلمان از مشاغل کم درآمد محسوب و معلمان قرآن نیز از همه مظلومتر واقع میشوند.
*ترتیل بهترین نوع تلاوت قرآن است
وی مهمترین نوع قرائت برای بکارگیری در حفظ قرآن کریم را ترتیل دانست و عنوان کرد: زمانی که حافظان به تبلیغ و تلاوت قرآن میپردازند، ترتیل مهمترین نوع تلاوت است و در مراحل حرفهای اگر فردی از کودکی به قرائت تحقیق هم بپردازد، بهترین نوع تلاوت خواهد بود.
حکیمی درباره اهمیت قرائت و حفظ قرآن کریم با اشاره به اینکه خداوند حکیم به قرائت قرآن با استفاده از حداکثر ظرفیت و همچنین ترتیلخوانی آن توصیه کرده است، افزود: حفظ قرآن در صدر اسلام یکی از راههای صیانت از قرآن و جلوگیری از تحریف آن بوده است و طبق برخی از اقوال، آیه «إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ» به همین موضوع اشاره دارد.
*حفظ قرآن یکی از علل توفیق قاریان بزرگ مصر است
این قاری قرآن در مورد رابطه حفظ و توانایی در قرائت قرآن کریم برای قاریان گفت: الگوی قرائت، قاریان مصری از جمله استاد عبدالباسط، مصطفی اسماعیل، غلوش و شحات هستند که همگی قرآن را در سنین کودکی حفظ کردند و از علل موفقیتشان در قرائت، حافظ بودن آنان است.
وی در این باره افزود: حافظ بودن قاری در موفقیتش نقش عمدهای دارد.
انتهای پیام/خ