به گزارش خبرگزاری فارس از قم میدان مطهری تقریبا در هسته مرکزی شهر واقع شده و در واقع پارک‌سوار بزرگ قم محسوب می‌شود و بیشتر اتوبوس‌ها و تاکسی‌ها مقصدشان اینجاست و بسیاری از مسافران و زائرانی که به قم مسافرت می‌کنند حداقل یک بار این میدان قدیمی را دیده‌اند.
جدا از منظره نامناسبی که در چهارگوشه این میدان یا به قولی چهارراه – چون نگارنده به خاطر می‌آورد که مربی آموزش رانندگی‌اش وعده جایزه هنگفتی را داده بود به کسی که تعیین کند این مکان دقیقا چیست و کسی نتوانسته بود - وجود دارد و چشم هر بیننده‌ای را آزار می‌دهد، متولیان امور شهری نیز سعی می‌کنند هر از گاهی، جلوه‌های تازه‌ای به آثار باستانی موجود در این مکان بیفزایند تا اگر موجب خنده برخی می‌شود، تاسف دیگران را نیز به دنبال داشته باشد.
دقیقا به خاطر نمی‌آورم که از کی و چرا، پل عابر پیاده‌ای در ضلع جنوبی این میدان نصب شد و البته مجهز به پله برقی بود و آن اوایل تبدیل شده بود به پارک بازی بعضی بچه‌ها که خب لابد حق داشتند چون در شهرشان فقط یک شهربازی وجود داشت و آن هم خارج از محدوده شهری و فقط دو روز در هفته فقط در اواخر بهار و تابستان فعالیت می‌کرد.
از اینها که بگذریم و چند و چون نصب این پل را رها کنیم، پرداختن به یک معضل جدی در قم که برخی آن را «فرهنگ‌شهری» خوانده‌اند، حتی به پل میدان مطهری نیز ربط پیدا می‌کند و ای کاش مسئولان شهری با وجود همه دغدغه‌های فرهنگی و اجتماعی که تمام فکر و ذکرشان را مشغول کرده، کمی هم برای آن عده با فرهنگ ارزش قائل بودند.
صدای جیغ ممتد پله‌ها که ظاهرا از زمان نصب تاکنون رنگ روغن به خود ندیده‌اند در کنار همهمه جمعیتی که انگار دلشان نمی‌خواهد به جای عرض چند متری خیابان، مسیر چند ده متری پل را طی کنند و همه اینها در کنار همه چیز‌های دیگر، کم نبوده که مسئولان تصمیم گرفته‌اند با احداث یک بنای تاریخی و تاثیرگذار در کنار درب ورودی پل، اعصاب نه چندان سالم عابران را با پتک سنگین دیگری کاملا در هم بشکنند.
«نگهبان پله برقی»! نام کلبه فلزی کوچکی است که در کنار این پل گذاشته شده و خب کارش هم معلوم است، یعنی نگهبانی از این بنای عظیم که البته شب‌ها درش را قفل می‌کنند چون شب‌ها ماشین از خیابان رد نمی‌شود و همه جا در امن و امان است.
بر اساس مطالعات نگارنده که البته جنبه میدانی داشته، برخی بر این باورند که این کار تنها برای ایجاد یک شغل جدید انجام شده و کسی بوده که بیکاری امانش را بریده و درخواست شغل داشته است و مسئولان امر نیز با دوراندیشی و فراستی که داشته‌اند، این پست حساس را آفریده و در اختیار وی گذاشته‌اند اما دیگران را عقیده بر این است که برای باز و بسته کردن درهای ورود و خروج به پل، کسی باید باشد که با دقت این کار را انجام دهد زیرا جز در این مواقع، نگهبانی را مشاهده نکرده‌اند اما از آنجا که می‌گویند هر آنچه را جوان در آینه بیند، پیر در خشت خام بیند، پیرمردی از سال‌های دور قم که گویا دل پری از این جور کارها دارد می‌گوید: «پسرم، این تابلو یعنی شما فرهنگ استفاده از وسایل جدید را ندارید و ما باید مراقب شما باشیم». البته خودش توضیح می‌دهد که «شما» به معنای همه نیست ولی حتما هستند کسانی که پل را با شهربازی اشتباه می‌گیرند هر چند شهربازی شهرشان فقط دو روز در هفته و تنها تابستان‌ها باز است و برای دیدن وسایلش هم باید پول (یا همان ورودی) پرداخت.
جدا از همه این مسائل، بهتر است کسانی که چنین اقداماتی را مدیریت می‌کنند کمی و فقط کمی به این مسئله نیز بیندیشند که دیگر هموطنانمان وقتی برای زیارت یا حتی عبور از قم با چنین منظره‌ای مواجه می‌شوند تا مدت‌ها بعد، هر کس از آنها بپرسد چه تحفه برای ما از سفر آورده‌ای، بگوید حکایتی عجیب و خنده‌دار و آن این است که ... .
==============
یادداشت: صدرالدین فلاح
==============
انتهای پیام/و10/د1000
