به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد ، آن‌قدر درباره این شب که بر مبنای سنتی شکل گرفته است بحث و گمان شده است که دیگر نایی برای بیان عواقب و مشکلات گریبان‌گیر شده آن در جامعه نمانده است، چرا که جوانی که یک کبریت و یک ترقه به دست گرفته است چه می‌داند که قطع شدن دست و پا و به مراتب کور شدن چشمانش چه لذتی برای او دارد!!
گر چه این صحبت‌ها و بزم‌ها بارها و بارها تکرار و نوشته شده است اما گوش شنوایی برای آنها تاکنون یافت نشده است و وقایع این شب هولناک سرمنشاء معضلات بزرگی در خانواده‌ها است.
با این دیدگاه کماکان نزدیک چهارشنبه آخر سال هستیم و طبق معمول در روزنامه‌ها، نیروی انتظامی، آتش‌نشانی، رسانه‌های تصویری گفتمان و نقطه نظراتی با نزدیک‌تر شدن به این روز برای رفع آسیب جوانان و مردم تبادل می‌شود اما جای سؤال است که چرا ماه‌ها قبل همگی نهادهای ذی‌ربط این موضوع که مسئول جلوگیری هر گونه اتفاقی در این شب هستند راهکاری ارائه نمی‌دهند و شاید مهم‌ترین نکته در مورد این شب محدودیت است.
چهارشنبه‌سوری سالیان قدیم آتش‌زدن تخته‌چوبی، چهارشنبه‌سوری عصر حال نارنجک‌بازی!
آیا تا به حال شده است که به این موضوع فکر کنید که حتی برای یک بار زمانی که تلویزیون خود را در این شب روشن می‌کنید حرفی جزء نخستین حادثه چهارشنبه‌سوری با قطع 2 انگشت، انفجار یک واحد مسکونی به دلیل انباشته شدن مواد محترقه و یا کشته شدن 3 نفر در تقاطع فلان زده شود، منشأ این وقایع خانواده‌ها هستند چرا آنها بودند که می‌گفتند پاره‌تنمان، فرزند عزیزمان و غیره موضوعاتی است که همه و همه بعد از بروز اتفاقی در این شب ما از گوشه و کنار شاهد هستیم.
عده‌ای مسلماً برای اینکه این شب از دیرباز نحس بوده است از خانه‌های خود خارج شده و به تفریح و آتش‌بازی ساده در خیابان‌ها و مکان‌های عمومی با حداقل امکانات بی‌خطر این شب را سر می‌کنند اما در کنار آن عده‌ای با دارا بودن وسایلی هم‌چون نارنجک‌دستی، فشفشه، نور چرخشی، مشعل میکیموز کپسولی سیلور و غیره به خیابان‌ها می‌آیند و می‌خواهند تنها یک چیز را ثابت کنند مردانگی ...
بله می‌خواهند بگویند این مراسم‌ها فقط مخصوص آدم‌های بزرگ است نه کم سن، اما از یک نظر به راستی راست می‌گویند انسانی که بالغ باشد و در مرحله بلوغ روانی و اجتماعی قرار داشته باشد به طور حتم سرد و گرم روزگار را چشیده است و حداقل می‌داند بازی کردن با نارنجک و ایجاد رعب و وحشت در بین مردم کاری بچگانه است.
و به واقع این اقدام را کسانی انجام می‌دهند که نه تنها به مرحله بلوغ روانی نرسیده‌اند بلکه تاکنون از نزدیک شاهد صحنه‌های حقیقی نبوده‌اند که بدانند این کار یعنی مساوی با بازی کردن با جان خود فقط برای در 4 ساعت در شب سرنوشت و حاصل آن یک عمر پشیمانی است .
حتی در این بین هم عده‌ای دوست دارند از این جریان سوءاستفاده کنند و عده‌ای که مصداق بزرگ تهاجم فرهنگی در دنیا محسوب می‌شوند، رسانه‌ها، بله رسانه‌هایی که در این ایام از خارج از کشور سعی بر شبهه‌افکنی و ترغیب جوانان به اقدامات ناپسندیده و بازی به جانشان به بهانه سنتی دیرینه می‌پردازند .
که در این بین خانواده‌ها باید نگاه و دید وسیع‌تری نسبت به فرزندانشان داشته باشند که مبادا حاصل چند ساعت شادی قومی را به عزاداری فرزند کند.
انتهای پیام/س10/ط4000
