به گزارش خبرگزاری فارس از میناب در شرق هرمزگان، به گفته کارشناسان امور ناشنوایی، افرادی که نتوانند با استفاده از وسایل کمک شنوایی ارتباط کلامی برقرار کنند و یا کسانی که افت شنوایی عمیق دارند، دچار ناشنوایی یا کم‌شنوایی هستند.
نام‌گذاری یک روز تحت عنوان "روز جهانی ناشنوایان"، حاکی از توجهی است که این عده از معلولان نیازمند آن هستند، ولی با توجه به اهمیت این موضوع و توجهی که مجامع جهانی به آن دارند هنوز افراد ناشنوا مشکلات بزرگی را فرا روی خود دارند.
اخلال در ارتباط با جامعه و مردم و نیز برخوردهایی که در جامعه، مراکز آموزش و اداراتی که ناشنوایان به آن مراجعه می‌کنند می‌تواند به شدت آنان را آزرده کند و حتی سبب عقب ماندن آنها از جامعه شود و این اتفاقی است که درباره تمام معلولان امکان رخ دادن آن وجود دارد.
ولی این را نباید فراموش کرد که آموزش به موقع این قشر از جامعه در کنار پیشرفت فناوری و امکاناتی که اگر در اختیار آنها قرار گیرد می‌تواند زندگی و برقراری ارتباط را برای آنها بسیار راحت‌تر کند.
این در حالی است که برای آموزش باید زیرساخت‌های مورد نیاز نیز فراهم و مهیا باشد که از آن جمله می‌توان به وجود یک مجتمع و یا مرکز آموزشی اشاره کرد.
منیره خاکسار مربی کانون ناشنوایان میناب در گفتوگو با خبرنگار فارس با بیان اینکه ناشنوایان برای ارتباط با دیگران و بروز استعدادهای خود نیازمند آموزش هستند اظهار داشت: در میناب مدرسه‌ای برای آموزش ناشنوایان وجود ندارد.
وی خاطرنشان کرد: نبود مربی مرد برای آموزش ناشنوایان از دیگر مشکلات این قشر در میناب است.
خاکسار با بیان اینکه افراد ناشنوا هم باید مانند سایر افراد جامعه از تمام عرصه‌های علمی، فرهنگی، ورزشی و آموزشی استفاده کنند ابراز داشت: وجود فضا و یا مجتمع مناسب آموزشی می‌تواند بخش اعظم مشکلات این افراد را حل کند.
این مربی با اشاره به اینکه در میناب مدرسه ویژه ناشنوایان وجود ندارد یادآور شد: شهرستانی که تعداد ناشنوایان آن قابل توجه و از لحاظ تقسیمات کشوری دومین شهرستان استان تلقی می‌شود هنوز مدرسه ناشنوایان ندارد.
وی بیان داشت: بسیاری از افراد ناشنوا از حرفه‌هایی نظیر خیاطی، کابینت سازی و کشاورزی به طور ماهرانه برخوردار هستند، اما به دلیل نبود فضای آموزشی و بی‌بهره بودن از نحوه ارتباط با دیگر افراد جامعه هنوز بی‌کار و بدون شغل هستند.
خاکسار عنوان کرد: نزدیک‌ترین استان برای تحصیل ناشنوایان از مقطع راهنمایی به بالاتر استان کرمان است که با توجه به رفت و آمد و بالا بودن هزینه افراد ناشنوا توان ادامه تحصیل را ندارند.
ساجده ملایری‌مینابی که از افراد کم‌شنوا است نیز در گفتوگو با فارس گفت: مقطع ابتدایی را در مدرسه استثنایی استقلال میناب طی کردم و بعد از آن سه سال راهنمایی را در کرمان گذراندم، ولی علی‌رغم علاقه شدید به ادامه تحصیل، به علت بضاعت کم مالی خانواده نتوانستم مقطع دبیرستان را طی کنم.
وی گفت: برخی معتقد هستند افراد ناشنوا و کم‌شنوا می‌توانند در مدارس عادی درس بخوانند در حالی که تحصیل در مدارس معمولی برای این افراد بسیار سخت و حتی غیر ممکن است.
محمد زاهدی از دیگر ناشنوایان در گفتوگو با خبرنگار فارس گفت: تحصیل را از مقطع راهنمایی تا اخذ دیپلم با رنج و مشقت فراوان در استان کرمان سپری کردم.
شمسی ذاکری مادر یکی از ناشنوایان مینابی نیز در گفتوگو با فارس عنوان کرد: از سن یک سالگی فرزندم، هفته‌ای سه روز به مدت سه سال برای شرکت در دوره گفتار درمانی مسیر میناب تا بندرعباس را طی می‌کردم.
وی اضافه کرد: فرزندم از سن چهار سالگی تا پنجم ابتدایی را در مدرسه استثنایی میناب طی و پس از قبولی برای گذراندن مقطع راهنمایی به کرمان رفت و دوره راهنمایی را با موفقیت پشت سر گذاشت ولی به علت نداشتن هزینه ایاب و ذهاب و مریضی پدرش از ادامه تحصیل باز ماند.
ذاکری متذکر شد: اگر مسئولان بتوانند مجتمع آموزشی ویژه ناشنوایان را در مرکز و یا یکی از شهرستان‌های استان راه‌اندازی کنند خدمت بزرگی برای این افراد کرده‌اند.
امید است با همت و پشتکاری که در مسئولان ارشد استانی و مسئولان پرتلاش بهزیستی سراغ داریم، پیگیری برای احداث مجتمع آموزشی ویژه ناشنوایان که از نیازهای اساسی استان است در دستور کار مسئولان قرار گیرد.
==============
گزارش از علی ذاکری
============
انتهای پیام/ن10/ط4000
