دل‌های عاشقان حسینی با درب‌های نقره‌ حرم اباعبدالله(ع) گره خورد

به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان از ابتدای این هفته در میدان امام حسین (ع) ستاد بازسازی عتبات‌عالیات اصفهان در حال مونتاژ پایانی درب‌های نقره حرم امام حسین (ع) است، از هر سمتی که به این میدان وارد می‌شوی اتاقی شیشه‌ای در پایین برج جهان‌نما را می‌بینی که در اطراف آن جمعیت بسیاری دیده می‌شود، از همان دور که نظاره‌گر باشی دیگر نه عظمت برج به چشمت می‌آید نه شلوغی جمعیت را ناخودآگاه حس می‌کنی؛ نیرویی تو را به آن سمت می‌کشاند.
خودت را از بین ماشین‌هایی که با عجله در رفت‌ و آمد هستند به سمت جمعیت می‌کشانی، هر چه که نزدیک‌تر می‌روی صدای دل‌نشین همراه با سوزی با این مضامین، "ای سید و سالار شهیدان عشق، ای ز ازل تا به ابد آن عشق، شعشعه‌ ذات خدای حکیم، سرخترین چهره‌ تابان عشق" را می‌شنوی این نوا تو را بیشتر به آن سمت می‌کشاند.
هر چه پیش‌تر می‌روی، جمعیتی را از پشت شیشه‌ها مشغول تماشای چیزی می‌بینی که انگار هوش از سرشان برده است چون هر چه در تلاشی که جایی در بین آنها برای خودت باز کنی، متوجه نیستند تا راهی به تو بدهند.
با مشاهده چشمان گریان و یا حسین یا حسین گفتن‌ها و دیدن درب‌های نقره قلم‌زنی شده و گل‌های مینای زیبای میان آن و بنرهای بزرگی از حرم امام حسین (ع) که در اطراف می‌بینی، می‌فهمی که این همان درب‌های نقره‌ای است که توسط هنرمندان اصفهانی در ستاد بازسازی عتبات‌عالیات ساخته شده و مراحل پایانی را در معرض دید عموم گذاشته‌اند تا عاشقان حسینی نیز با آنها همدل شده و با یک دنیا آرزو به سمت کربلا بدرقه شود.
در گوشه‌ای از میدان‌ میزی گذاشته شده و طوماری بر روی آن که با رنگ‌ها و دست خط‌های مختلف و چپ و راست بر روی آن عریضه می‌نوشتند، مرد و زن نداشت همه می‌نوشتند مثل اینکه در حال سبقت گرفتن از همدیگر بودند، از سر کنجکاوی نگاهی گذرا بر آن انداختم جملاتی مثل حسین جان کمکم کن، آبرویم را حفظ کن، به فریاد دل شیعیانت در تمام دنیا برس، تمامی بیماران را شفای عاجل عنایت فرما و حاجت تمام حاجتمندان را روا بدار، توجهم را به خود جلب کرد.
امروز با چشم خود دیدم، اگر چه مرقد شریف امام حسین (ع) در سرزمین کربلا واقع شده، ولی مزار حقیقی آن حضرت در دل‌های شیعیان و عاشقان اهل‌بیت (ع) قرار دارد، دست را روی مرزی‌ترین نقطه وجود روی قلبم گذاشتم و با یک حس گمشده آهسته شروع کردم به نجوا که مولای من! تو را امام مظلوم می‌نامند اما با این همه عاشقی که دیدم دیگر تنها نیستی، تو میزبان گریه‌ها، نیازها، غم‌ها و دل‌تنگی‌های ما هستی.
تو که غریبی را احساس کرده‌ای، حال غریبه‌ها به آستان کرم تو چشم دوخته‌اند و به دستان پر مهرت توسل کرده‌اند، پس آنها را ناامید مکن.
انتهای پیام/خ20/ط4000