احمدی‌روشن‌های دیگر هنوز زنده‌اند!...

به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد انقلاب‌های مردمی با زمینه رهبری اسلامی همیشه سبب کوری چشم دشمن بوده است و ترفندها و دسیسه‌های استکبار در هر زمان بنا به موقعیت‌های خاص به اشکال مختلف بروز می‌کند.
در زمانه‌ای که انقلاب هنوز به مانند طفل شیرخواری بود همین دشمن با تحریک صدام، بهانه‌ای برای جنگ تحمیلی به پا کرد و هشت سال همه توان و قوای کشور و به ویژه نیروی انسانی کارآمد برای مقابله با دشمن از جان خویش گذشتند تا مهر وفاداری به ولایت را بر پیشانی خودشان حک کند.

شتر در خواب بیند پنبه دانه ... 
آنجا نیز دشمن به قصد موفقیت صد در صد آمده بود که با رهبری امام خمینی(ره) بار دیگر همه نقشه‌های شوم‌شان برای مبدل ساختن ایران به مستعمره کشورهای غربی نقش بر آب شد و پس از آنکه در جنگ سخت بازنده همت والای جوانان و مردم ایران شدند باز هم دست از توطئه برنداشتند تا جایی که هنوز هم پس از گذشت 32 سال از انقلاب اسلامی، دشمن به اشکال مختلف از سردمداری جنگ نرم گرفته تا ترور دانشمندان هسته‌ای ایران برای نابودی نام و نشان این سرزمین کمر همت بسته است.

تا کور شود هر آنکه نتواند دید 
‌پس از اینکه دشمن با تهدیدهای رنگارنگ نتوانست از تلاش ایران برای دستیابی به فناوری هسته ایران ممانعت به عمل آورد و گاه با طرح این موضوع که ایران به دنبال ساختن بمب اتمی است و در پی نشان دادن چهره جنگ‌خواه ایران به کشورهای منطقه شد تا بتواند در این زمینه متحدانی دست و پا کند و یا به بهانه بازدید آژانس از نیروگاه‌های هسته‌ای ایران، تلاشی حیله‌گرانه برای مشوش ساختن افکار و اذهان عمومی جهان می‌کرد که در مقابل این توطئه‌ها نیز ایران با شفاف ساختن فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای خود باز هم دشمن را در رویایی کاذب جاگذاشت.

ترور علمی در قاب ترور هسته‌ای 
و امروز بار دیگر از پس ناکامی دشمن در عرصه‌های مختلف جنگ‌ستیزی در سالگرد ترور شهیدان علیمحمدی و شهریاری شاهد ترور ناجوانمردانه شهید مصطفی احمدی‌روشن و یکی از همکارانش بودیم و  این موضوع در واقع بار دیگر هشداری به مردم این سرزمین است که دانشمندپروری نیز در چشم دشمن همانند خاری است که خواب را از او ربوده است و رشد علمی ایران در جهان و انعکاس مقاله‌های دانشمندان ایرانی در واقع اسباب نگرانی دشمنان را فراهم ساخته است.

مصطفی احمدی‌روشن‌های دیگری هنوز زنده‌اند!... 
شاید هر بار که خبری از ترور دانشمندان ایرانی را می‌شنویم در واقع برای از دست دادن نخبگان این سرزمین که شب و روزشان فقط میهن است اندوهگین می‌شویم اما هر بار نیز این سؤال به ذهن خطور می‌کند که به راستی جوانان سخت‌کوش عرصه علم و فناوری با اینگونه تهدیدهای دشمن عقب‌نشینی می‌کنند؟ آیا به راستی چرخه تولید علم متوقف می‌شود؟ آیا انگیزه، شور و نشاط علمی به افول می‌گراید؟ ‌اما اتفاقات گذشته پاسخی برای این سوال‌ها است چرا که جوانان این عرصه پیرو هم‌رزمان شهیدشان به حرکت ادامه می‌دهند و فقط پرچم به دست دیگری سپرده می‌شود و این بدین معنا است که دشمن هیچ‌گاه نمی‌تواند مانع نخبه‌پروری در این سرزمین شود!
چرا که فرزندان این آب و خاک دست پرورده مادرانی از جنس استقامت و پایمردی هستند که زمانی دامنشان تربیت‌کننده شهدا بود و امروز نیز در همان سنگر به تربیت دانشمندان ایرانی مشغول هستند.
انتهای پیام/ش10/ط4000