ای ضامن آهو! چشمانم را بستان و آبستن اشک برگردان ...

به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد، می‌گویند طرح «معین الضعفا»‌ست! پایین پای حضرت! زیباست نگاه‌های اشک آلودشان. همین چشم‌ها از خادمان امام رضا(ع) در حوزه اماکن متبرکه رضوی سپاسگزاری می‌کنند که با صندلی چرخدار و اسپند و عود به استقبال این زائران سالمند آمده‌اند.
شعف از نگاه‌های ممتدشان پیداست؛ خشنود از این‌که میهمان امام رئوف هستند.
تا چشم‌هاشان به گنبد و بارگاه امام رضا(ع) می‌افتد، بغضشان می‌ترکد. گویا آمده‌اند تا با امام‌شان نجوا کنند و درد دل...
از دعوت این امام عزیز خوشحال‌اند و مطمئن، مطمئن از این که دست خالی بر نخواهند گشت...
از مراکز نگهداری سالمندان سطح مشهد الرضا به زیارت مشرف شده‌اند...
وقتی چشمان اشک‌بارشان به ضریح مطهر رضوی می‌افتد، بزرگترین خواسته را گذر عمر خسته کننده‌ی خود می‌خوانند و با همه‌ بی‌وفایی‌ها و جفاهایی که از روزگار و حتی فرزندان خود دیده‌اند، از آقای رئوف، عاقبت به خیری و خوشبختی همه را طلب می‌کنند.
زبان قلم شکسته‌تر می‌گردد و با لرزش صدای این زائران سالخورده همراهی می‌کند که «یا علی بن موسی الرضا دست‌هایم را بستان و دخیل پنجره‌های ضریحت گردان...
ای ضامن آهو! چشمانم را بستان و آبستن اشک برگردان ... که با دیدن روی بارانی این سالخورده‌های عاشق در حسرت قطرات اشک بر هم فرود می‌آیند ...

آقا...
دل و جان و چشم و سرم را بارور کن به نگاهت
تا برسم به باورت، باوری که از نگاه رأفتت جاری است.
یا انیس ...
انتهای پیام/ش30