خبرگزاری فارس-گروه هنر و رسانه: مستند «صدسال تنهایی» به کارگردانی مهدی فارسی محصول مشترک گروه مستند روایت فتح و مرکز گسترش مستند است که پیرامون تلاش‌ها شبانه‌روزی و مجاهدت‌های حاج عبدالله والی طی 23 سال در محروم‌ترین منطقه کشور می‌باشد. جهادگری که پایه‌گذار و مؤسس اردوهای جهادی در کشور به شمار می‌رود او بیش از دو دهه از زندگی و عمر خود را پای آباد کردن منطقه محروم بشاگرد گذاشت تا پس از سال‌ها تلاش خستگی‌ناپذیر در اردیبهشت 84 آن‌هم در حین خدمت به مردم این منطقه دار فانی را وداع گفت. در خصوص فعالیت‌ها و اقدامات جهادی والی چندان اثر هنری قابل وصفی تولید نشده است و شاید مستند «صدسال تنهایی» جزو معدود آثاری باشد که پیرامون او و تلاش‌هایش در آن منطقه به همت گروه مستند روایت فتح در سال 96 تولید و در سال 97 منتشر شد.
*شخصیت عبدالله والی عمیق‌تر از آن‌چه بود که فکر می‌کردیم
مهدی فارسی کارگردان این اثر در خصوص فرایند تولید و شکل‌گیری آن می‌گوید: سال 96 مجموعه تلویزیونی با محوریت فقرزدایی در کشور و الگوهای توسعه محلی در حال تولید و ساخت بودم، موضوع آن مجموعه ازاین‌قرار بود که چرا کمیته امداد که قرار بود فقر را ریشه‌کن کند اما کارش در کشور رونق گرفته است! و بسیار زیاد شده به همین خاطر ما به مناطق مختلف رفتیم که یکی از این مناطق بشاگرد بود جایی که حتی مکان درست آن را هم نمی‌دانستیم و در تحقیقات اولیه با حضور در این شهر جغرافیای صحیح آن را پیدا کردیم، ما در بشاگرد با حاج عبدالله والی و برادرشان آقا محمود والی آشنا شدیم، حاج عبدالله که سال‌ها پیش فوت‌شده بودن و برادرشان ادامه راه ایشان را در همان بشاگرد طی می‌کردند من در روزهای ابتدایی تصویربرداری متوجه شدم قصه حاج عبدالله بسیار عمیق‌تر و طولانی‌تر ازآنچه ما فکر می‌کردیم هست و لازم است برای این شخصیت یک مستند بلند و مستقل تولید شود به همین خاطر من چند بار دیگر به این منطقه سفر کردم و اطلاعاتم را پیرامون فعالیت‌های حاج عبدالله و بشاگرد کامل‌تر و بعدازآن کار را شروع کردم.
*آوینی و فیلمش دلیل حضور والی در بشاگرد؟
این مستندساز همچنین با اشاره به فیلم «بشاگرد دیار فراموشی» به کارگردانی سید مرتضی آوینی که در سال 61 تولید شد یکی از دلایل حضور عبدالله والی در بشاگرد بوده و همچنین تأثیرات سید مرتضی آوینی بر نوع نگاه ایشان در مقام کارگردان در تولید این فیلم نیز گفت: ازجمله صحبت‌هایی که برخی از افرادی که دور آ دور بشاگرد را می‌شناختند این بود که بعد از ساخت مستند شهید آوینی این منطقه تغییر چندانی نکرده است درحالی‌که من به خاطر سفرهای چندین‌باره‌ام به بشاگرد دیده بودم که تغییرات بسیار زیادی به نسبت زمان ساخت مستند آقا سید مرتضی انجام‌شده است اتفاقاً تغییرات انجام‌شده بیشتر در حوزه فرهنگی که جزو عمده ضعف‌های نظام به شمار می‌رود در آن منطقه صورت گرفته است که همه این‌ها رخ نمی‌داد مگر با تلاش‌های عبدالله والی.
*راهی که تا امروز ادامه دارد
وی ادامه داد: تغییراتی که ماحصل و خروجی آن حتی از منطقه بشاگرد هم فراتر رفته است به‌عنوان نمونه همین اردوهای جهادی از همان منطقه و باهمت عبدالله والی آغاز شد از همین منظر سعی کردم در مستند صدسال تنهایی یک ارتباط تِماتیک با نوع نگاه شهید آوینی برقرار کنم و صادقانه شاگردی پدرم را که شناخت بسیار زیادی به شهید آوینی و تجربیاتی که با ایشان داشت انجام بدهم البته کمک مدیریت کمیته امداد در آن سال‌ها به‌خصوص حاج‌آقای سید محسن مؤمنی واقعاً کمک‌حالمان بود و ایشان بدون چشم‌داشتی همراهی کردند که بی‌تعارف اگر کمک‌های ایشان نبود این مستند تولید نمی‌شد.
فارسی افزود: البته اینکه می‌گویند حاج عبدالله بر اساس این فیلم به بشاگرد رفته باشد را درست نمی‌دانم بلکه سفر مرحوم عسگراولادی به‌عنوان نماینده امام که برای بازدید به این مناطق رفته بود باعث حضور والی که آن زمان در منطقه کردستان حضور داشت را دلیل حضور او در بشاگرد میدانم به‌گونه‌ای که مرحوم عسگراولادی بعد از بازدید از منطقه به حاج عبدالله گفته بود امام دغدغه‌اش این منطقه ست و ارادت قلبی این مرد به امام خمینی (ره) باعث حضور و ماندگاری والی در بشاگرد شد اما مستند آوینی آن زمان بسیار دیده و موردتوجه قرار گرفت تا جایی که به مذاق دولت وقت خوش نیامد.
*هنرمند نباید از مشکلات هراسی داشته باشد
کارگردان فیلم خاطرات خانه متروک همچنین پیرامون اثرگذاری تولید و ساخت مستندهای پرتره در سینمای کشور و موانع و سختی‌ها این‌گونه مستندسازی نیز گفت: تولید فیلم درباره افرادی که من فرصت ساخت آن‌ها را پیدا کردم باعث رشد خود من شد من از امثال حاج عبدالله بسیار آموختم حتی در زندگی شخصی‌ام و به نظرم به‌سختی اش می‌ارزد، درست است شما چند ماه و حتی یک سال وقت می‌گذارید در تولید آن اما آورده‌اش به‌مراتب بالاتر و بیشتر است و این‌ها مواردی نیست که هر هنرمندی به‌راحتی از کنارش بگذرد و توصیه می‌کنم به سایر هنرمندان و مستندسازان که پوست‌کلفت باشند و از مشکلات پیش رو هراسی نداشته باشند، ببینید به‌هرحال ساخت فیلم مستند نه شهرت دارد و پول زیاد به‌عنوان‌مثال بسیاری از اطرافیان من ناصحانه من را از ادامه مستندسازی پرهیز دادن اما مطمئن هستم این‌گونه تولیدات خیرات و برکات بسیار زیادی دارد.
فارسی همچنین در خصوص فعالیت‌های این روزهایش نیز گفت: من اساساً به حوزه‌های اجتماعی بسیار علاقه‌مند هستم و اکنون هم دو سالی هست که درگیر تولید یک مجموعه با محوریت کشاورزی در ایران هستم مجموعه‌ای که بی غرابت به کار قبلی‌ام نیست. به‌هرحال بخش ترویجی مستند برای همواره من جذاب و بامزه است و اینکه شما با تولید یک فیلم زندگی یک مجموعه آدم را به سمت چیزها خوب دگرگون می‌کنید باعث می‌شود خدا رو شاکر باشم.
پایان پیام/
