به گزارش گروه علم و پیشرفت خبرگزاری فارس به نقل از گاردین، جوزف استیگلیتز برنده جایزه نوبل، بانوی اول سابق آفریقای جنوبی و بان کی مون دبیر کل سابق سازمان ملل متحد، از جمله نزدیک به 200 امضاکننده نامه ای هستند که از دولت ها خواسته دیگر هرگز اجازه ندهند سودجویی و ناسیونالیسمی که در مورد همه گیری کرونا اتفاق افتاده تکرار شود.
در این نامه سرگشاده که 11 مارس منتشر شد آمده که واکسن‌ها و درمان‌های کووید-19 با بودجه عمومی ساخته شده‌اند، اما شرکت‌های داروسازی از آن برای سودآوری بهره برداری کردند. شرکت‌ها به جای توزیع واکسن، آزمایش و درمان بر اساس نیاز، دزها را به ثروتمندترین کشورها فروختند.
بر اساس تجزیه و تحلیل بر اساس مطالعه منتشر شده در Lancet، این نابرابری منجر به 1.3 میلیون مرگ قابل پیشگیری در سراسر جهان (یک مورد در هر 24 ثانیه) در اولین سال عرضه واکسن کووید شد. در این نامه آمده است: «اینکه آن افراد نجات پیدا نکردند، زخمی بر وجدان جهانیان است».
هلن کلارک، نخست وزیر سابق نیوزلند و رئیس مشترک هیئت مستقل آمادگی و واکنش به بیماری همه گیر، که توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) تأسیس شده گفت: اگرچه علم با استفاده از بودجه عمومی در موفقیت واکسن های کووید-19 نقش داشته اما آنها به عنوان کالاهای مشترک جهانی تلقی نمی شدند. او گفت: «در عوض، ملی‌گرایی و سودجویی در مورد واکسن‌ها منجر به شکست فاجعه‌بار اخلاقی و بهداشت عمومی شد که دسترسی عادلانه به همه را سلب کرد.
این نامه که توسط «اتحاد مردمی واکسن» تنظیم شده است، در سومین سالگرد اعلامیه سازمان جهانی بهداشت مبنی بر اینکه شیوع ویروس کرونا به یک بیماری همه گیر تبدیل شده منتشر می شود.
رهبران سابق و فعلی 40 کشور از جمله رئیس جمهور سابق برزیل، به همراه اسقف اعظم کیپ تاون و روسای سابق آژانس های سازمان ملل متحد از جمله امضاکنندگان این نامه هستند.
راموس هورتا رئیس جمهور سابق تیمور شرقی، گفت: «در همه‌گیری کووید-19، ما در کشورهای با درآمد پایین و متوسط به عقب رانده شدیم و از دسترسی به مزایای فناوری‌های جدید محروم شدیم. سه سال بعد، ما باید به این بی عدالتی که امنیت مردم را در هر کشوری تضعیف کرده است بگوییم دیگر هرگز نباید این شرایط تکرار شود».
امضاکنندگان می نویسند که امروزه بسیاری از کشورهای کم درآمد نمی توانند به درمان ها یا آزمایش های مقرون به صرفه دسترسی داشته باشند. آنها می گویند که این یادآور واکنش به اپیدمی HIV و ایدز است، جایی که میلیون ها نفر جان خود را از دست دادند زیرا درمان های گران قیمت برای مردم در بسیاری از نقاط جهان مقرون به صرفه نبود.
این نامه از رهبران جهان می‌خواهد که از توافق همه‌گیری که در حال حاضر در حال مذاکره در سازمان جهانی بهداشت است، حمایت کنند و داروهایی را که از بودجه عمومی تامین می‌شود را به عنوان کالاهای مشترک جهانی (که برای به حداکثر رساندن منافع عمومی استفاده می‌شود، نه سود شخصی) تلقی کنند.
نامه خواستار رفع موانع مالکیت فکری است که مانع از اشتراک دانش و فناوری علمی می شود و از دولت ها حمایت و سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه را خواستار است. همچنین از دولت‌ها می‌خواهد که از مرکز mRNA سازمان جهانی بهداشت، که فناوری واکسن را با تولیدکنندگان در 15 کشور با درآمد کم و متوسط به اشتراک می‌گذارد، حمایت کنند.
در این نامه آمده است: «با این اقدامات، رهبران جهان می‌توانند شروع به رفع مشکلات ساختاری بهداشت جهانی کنند که مانع از واکنش به کووید-۱۹، اچ‌آی‌وی و ایدز و سایر بیماری‌ها شده است». «زمان آن فرا رسیده که عدالت، برابری و حقوق بشر را در آمادگی و واکنش به بیماری همه گیر در نظر بگیریم. تنها در این صورت است که می‌توانیم واقعاً این فصل از تاریخ را ورق بزنیم و بگوییم: «دیگر هرگز».
پایان پیام/ ت 1855
