خبرگزاری فارس لرستان - نسرین صفر بیرانوند؛ کبری بیرانوند که ۲۱ سال سن دارد و ساکن بروجرد است از دوران ابتدایی به سمت ووشو رفته اما نبود پشتوانه و حامی باعث شد که او ورزش را کنار بگذارد.
این بانوی ورزشکار معتقد است: موفقیت زمانی دلچسب و لذت بخش است که برای رسیدن به آن سختی‌ها کشیده باشی و رنج‌ها تحمل کرده باشی.
داستان ورزش و زندگی کبری بیرانوند، داستان بسیاری از جوانان و نوجوانانی است که با دست خالی و بدون پشتوانه شروع کرده‌اند و موفقیت‌هایی کسب کرده‌اند، البته مسوولان و متولیان باید به این نکته توجه کنند که همه جوانان و نوجوانان ما توانایی این را ندارند که با سختی‌ها بجنگند و همین باعث شده بسیاری از استعدادها کشف نشود.
با کبری بیرانوند ورزشکار موفق بروجردی که برای اردوی تیم ملی و مسابقات جهانی و آسیایی ۲۰۲۳ هانگژو آماده می‌شود، گفت‌وگویی انجام داده‌ایم که خواندن آن خالی از لطف نیست.
نداشتن پشتوانه باعث شد ورزش را رها کنم
او می‌گوید: من از همان کودکی به ورزش علاقه داشتم و از حدود ده سالگی به سمت ووشو رفتم، اما چون کسی را نداشتم که به من کمک کند بی خیال شدم.
تا اینکه سال ۹۷ مجدد به سمت ووشو رفتم چون به شدت به این رشته ورزشی علاقه داشتم، سال ۹۷ تا ۹۸ مداوم تمرین کردم و آبان ماه راهی مسابقات انتخابی تیم ملی شدم اما متاسفانه شکست خوردم و بعد هم با شیوع کرونا و به دلیل اینکه مربی نداشتم و کسی نبود که با من تمرین کند ووشو را کنار گذاشتم.
ورود به عرصه ورزش این بار مصمم‌تر از گذشته
اما حدود دو ماه پیش وقتی در جریان برگزاری مسابقات انتخابی تیم ملی قرار گرفتم با استادم خانم رستگار تماس گرفتم و گفتم که می‌خواهم در مسابقات شرکت کنم، پاسخ وی مثبت بود.
در مسابقات استانی شرکت کردم و مقام اول را کسب کردم و برای مسابقات کشوری انتخابی تیم ملی شروع به تمرین کردم.
زمانی که برای مسابقات کشوری آماده می‌شدم گفتم خدایا تو می‌دانی که من چقدر به این رشته ورزشی علاقه دارم و در شرایط سخت و بدون هیچ پشتوانه‌ای فعالیتم را انجام دادم خودت کمک کن.
کسب مدال برنز و مجوز حضور در اردوی تیم ملی
راهی مسابقات شدم و علاوه بر کسب مدال برنز مجوز حضور در اردوی تیم ملی بزرگسالان را هم دریافت کردم و خیلی خوشحال شدم که نتیجه زحمت‌ها را دیدم.
واقعیت این است که در این میان خانم رستگار و فاطمه بیرانوند مهمترین نقش را در موفقیت من داشتند و به آنها مدیون هستم چون به من انگیزه و امید دادند.
من نتوانستم مدال خوشرنگ طلا را کسب کنم اما امیدوارم با فیکس شدن در اردوی تیم ملی بتوانم زحمات آنها را جبران کنم.
هدف که داشته باشی سختی‌ها آسان می‌شود
او می‌گوید: سخت است یک ورزشکار آن هم یک دختر بدون هیچ پشتوانه مادی و معنوی کار را ادامه دهد، اما وقتی هدف داشته باشی و بخواهی به هدفت برسی سختی‌ها آسان می‌شود اینکه یک ورزشکار یا هر حرفه دیگر با وجود امکانات و زیرساخت‌ها به جایی برسد هنر نیست و به تعبیری دلچسب نیست، هنر این است که با وجود سختی و مشکلات بتوانی خودت را بالا بکشی و پیشرفت کنی.
من گاهی بدون کفش می‌‌دویدم و تمرین می‌کردم، با بی پولی و بدون پشتوانه سر کردم. خانواده چون شرایط مالی خوبی نداشتند نمی‌توانستند از من حمایت کنند و من هم نمی‌توانستم به آنها فشار بیاورم برای اینکه ورزش را ادامه دهم.
کار می‌کنم تا دستم جلوی کسی دراز نشود
من برای اینکه هزینه‌های ورزشی را تامین کنم و از طرفی کمک خرج خانه باشم به فروشندگی روی آوردم.
ساعت ۸ صبح تا ۴ بعد از ظهر مشغول کار هستم، وقتی به خانه می‌آیم استراحت کوتاهی می‌کنم و سراغ تمرین می‌روم و بعد از آن هم غذای فردا را آماده می‌کنم.
سخت است هم کار کنی هم تمرین اما چه می‌شود کرد وقتی کسی نباشد که به لحاظ مالی تو را ساپورت کند، مجبوری برای اینکه دستت جلوی کسی دراز نشود کار کنی.
می‌خواهم در مسابقات جهانی و آسیایی خودم را نشان دهم، من خیلی سختی کشیدم و دلم می‌خواهد با کسب مدال در در مسابقات آسیایی و جهانی نتیجه زحمت‌هایی که کشیده‌ام ببینم.
زمانی که اطرافیانم از دوستان گرفته تا خانواده و فامیل متوجه شدند می‌خواهم در مسابقات قهرمانی کشور شرکت کنم، همه گفتند سخت است و نمی‌شود ، اما من دست نکشیدم و حتی در مقطعی بدون کفش دویدم برای اینکه تمرین کنم.
همه تلاشم این است که در اردوی تیم ملی که ۲۳ اسفند شروع می‌شود به عنوان ورزشکار فیکس انتخاب شوم.
۲۲ اسفند تولدم هست و ۲۳ راهی اردوی تیم ملی هستم و دوست دارم بهترین کادو فیکس شدنم در تیم ملی باشد.
استعداد هست اما به دلیل مشکلات مالی کشف نمی‌شوند
ما در حوزه ووشو بانوان در استان حرف برای گفتن داریم، استعدادها قابل توجه است اما این استعداد گاهی به دلیل مشکلات مالی کشف نمی‌شود، برخی به دلیل مالی از ورزش دست می‌کشند.
خود من به دلیل مشکلات مالی تنها در کمربندی می‌‌دویدم و تمرین می‌کردم، به سختی روی پای خودم ایستادم و بدون مربی بالا آمدم اما واقعیت این است که سخت است.
مسوولان حمایت نمی‌کنند متاسفانه مسوولان هیچ حمایتی از من نداشتند حتی با نصب بنری هم من را خوشحال نکردند در حالی که هدف من کسب قهرمانی برای شهر و دیار و خانواده‌ام بود.
می‌خواهم خودم را ثابت کنم من با حضور در مسابقات جهانی و آسیایی می‌خواهم خودم را به خودم ثابت کنم و پیشرفت کنم ، نکته دیگر اینکه با رعایت اخلاق و جوانمردی برای دیگران الگو باشم، اما اگر موفق شدم یادم نرود از کجا آمده‌ام.
پایان پیام/
