به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، امروز روز جشن ملت ایران است، میدان امام قرار عاشقان است تا یکبار دیگر صحنه‌ای وحدت و همدلی مردم شهیدپرور اصفهان در میدان همیشه حماسه‌ساز نصف جهان رقم بخورد، ساعت ۸ و نیم است و من آرام و آرام از خانه بیرون می‌روم، به مترو می‌رسم،جمعیت منتظر قطار هستند تا زودتر خودشان را به میدان برسانند، پدر دست دختر و پسرش را گرفته و مادر دوشادوش همسر و فرزندانش، مطمئن و محکم قدم برمی‌دارد.
ایستگاه پایانی همه مسافران امروز میدان امام حسین(ع) یا دروازه دولت خودمان است، پله‌های مترو شلوغ است و من مجبورم به سختی آن‌ها را طی کنم تا اینکه بالاخره به ابتدای خیابان سپاه می‌رسم.
حدسم این بود هنوز کسی نیامده و احتمالا من چون خبرنگارم اولین هستم که به میدان رسیده‌ام اما نه، مادران، پدران، نوجوانان، پیرمردها و پیرزن‌ها و کودکان کالسکه نشینی را می‌بینم که از خیابان سپاه به سمت میدان امام(ره) در حال حرکت هستند، از لابلای جمعیت سریعتر حرکت می‌کنم تا خودم را به اول ورودی میدان امام(ره)برسانم.
بر بلندی‌ای می‌ایستم تا اولین عکس را از حضور مردم ثبت کنم، این جمعیت از همان دقایق اولیه انگشت به دهانم گذاشته است و حالا محاسباتم از جمعیت احتمالی همان اول کار به هم خورده است.
به مقابل جایگاه می‌رود، کارت را نشان می‌دهم و در جایگاه خبرنگاران و عکاسان قرار می‌گیرم، سر را که می‌چرخانم همه جای میدان پر شده است از همشهری‌ها، ساعت از ۹ ونیم گذشته است و من جای دنج و مسلطی را پیدا کرده‌ام تا از هر زاویه‌ای که می‌خواهم عکس بگیرم، مراسم با قرائت سرود ملی آغاز می‌شود...
به پایین جایگاه می‌روم، هر گوشه از میدان امام(ره) را که نگاه بیندازی گروهی ایستاده و با پرچم افتخارشان عکس یادگاری می‌گیرند، مرد و زن می‌خواهند نشانه‌ای از عزت‌شان برای آیندگان به جا بگذارند تا آن‌ها هم پاسدار انقلاب‌شان باشند.
مسؤولان استانی و نمایندگان مجلس در جمع مردم حضور دارند. از آن دور آقای استاندار و معاون سیاسی‌اش هم در بین جمعیت به سمت جایگاه مراسم در حال حرکت هستند.خوش و بشی هم با برخی می‌کنند تا در جایگاه قرار بگیرند
استاندار اصفهان و معاون سیاسی، امنیتی استانداری اصفهان
استاندار اصفهان
دادستان کل کشور و رئیس کل دادگستری استان اصفهان
سردار مجتبی فدا فرمانده سپاه صاحب‌الزمان(عج) استان اصفهان
کمی از جایگاه که فاصله می‌گیرم جمع دهه هشتادی‌هایی را می‌بینی که سایه «الله» میانِ سبز و سفید و قرمز پرچم‌مان بر سرشان گرفته‌اند و به ضیافت آزادی آمده‌اند تا همه با هم تولد چهل‌وچهارسالگی انقلاب‌مان را جشن بگیریم.
آن‌ها از دلیل حضورشان در جشن امروز انقلاب می‌گویند.
برگ برگ این تاریخ چهل‌وچهارساله را که ورق بزنیم، ۲۲ بهمنِ هیچ سالی نبوده که میدان امام(ره) همان ساعت اول شروع مراسم به اندازه امروز، شلوغ باشد. این را کسی که هر سال در میدان بوده بهتر متوجه می‌شود؛ آمده‌ایم تا جشن چهل‌وچهار سالگی انقلاب را باشکوه‌تر از همیشه برگزار کنیم، هم ما می‌دانیم چرا و هم دشمنان‌مان در مقابل، امروز ما روایت‌ها را می‌سازیم و آن‌ها باید فقط به نظاره بنشینند این حضور باشکوه را تا ببینند سوخت شدن دلارهایی که برای به هم ریختن آرامش‌مان سال‌ها است که خرج می‌کنند و این ترجمه بلند «و مکرو و مکرالله و الله خیر الماکرین» است.
امیر مهدی را وقتی سرود جمهوری اسلامی ایران را فریاد می‌زند می‌بینم، لباس نظامی به تن کرده و می‌گوید که می‌خواهد در آینده پلیس شود، می‌خواهد وقتی بزرگ‌تر شد از کشور و مردمش دفاع کند؛ مادرش لباسش را برای عکس مرتب می‌کند و می‌داند که پسرش الآن هم که ۸ سال بیشتر ندارد با همین قدم‌هایی که برمی‌دارد، درحال دفاع از کشورش است.
سر در فضای مجازی که می‌چرخانم تصاویری است از کشاورزان شرق اصفهان که تراکتورهایشان را مزین کرده‌اند به پرچم پرافتخار تا آن‌ها هم شادمانی کنند در جشن امروز و حیفم می‌آید تا این صحنه‌های قشنگ را در این گزارش روایت نکنم،کشاورزان نجیبی که غیرتمندانه امروز برای انقلاب پای کار آمده‌اند.
وسط میدان صدای ساز و دهل قوم غیور بختیاری هم به گوش می‌خورد، دوربین را زوم می‌کنم تا نوای محلی آن‌ها را به تصویر بکشم.
و حالا صدای الله اکبر اذان ظهر بلند می‌شود و این آغازی برای ۴۵ سالگی انقلاب است، این صدا و تصویر ملت ایران است؛ ببینید و بمیرید از این حضور پرشور ملت ایران در فجر چهل و چهارم...
پایان پیام/۳۶۴۹/آ
