به گزارش خبرگزاری فارس از دامغان، «محمدابراهیم خوری»، روزنامه‌نگار پیشکسوت درباره مشکلات بخش بهداشت و درمان دامغان در متنی نوشته است: دامغان معروف به شهر «صددروازه»، شهری کهن در استان سمنان، با مردمی مؤمن و قانع است که سهم بزرگی در ایجاد وحدت و همدلی بین مردم استان دارند؛ ولی به دلیل عدم امکانات رفاهی کافی به‌ویژه در بخش بهداشت و درمان رنج‌های بسیاری را تحمل می‌کنند.
وقتی در طول شبانه‌روز به‌ویژه نیمه‌شب به خدمات درمانی نیازی احساس می‌شود، کلافه زانوی غم بغل می‌گیرند که به کجا مراجعه کنند؟ بیمارستان، درمانگاه، کلینیک و ... و در نتیجه همه ختم می‌شود به یک بیمارستان که تازه مصیبت آغاز می‌شود.
پذیرش نداریم، متخصص نداریم، تخت خالی نداریم، تزریقات نداریم و اگر هم که داریم، یک بیمارستان است و یک شهرستان!
تعداد زیادی از دامغانی‌ها روزانه به‌ناچار به دیگر شهرهای استان سمنان برای دسترسی به پزشکان مراجعه می‌کنند و آن هم به این دلیل که در دیگر شهرهای استان بیمارستان‌های متعدد دولتی و خصوصی، کلینیک‌های دولتی و خصوصی، ساختمان‌های پرتعداد پزشکان، تعداد زیاد متخصص در همه زمینه‌ها، مراکز مختلف اسکن، ام.آر.آی، سونوگرافی، آزمایشگاه و ... دولتی و خصوصی پرتعداد وجود دارد.
مردم بسیار خوشحالند و یقین دارند بدون انتظار، نوبت‌های هفته‌ای و ماهانه، یک روزه و به انتخاب خودشان، مشکل درمان خود را رفع می‌کنند و بدون شک، خدا را شکر می‌کنند که در این شهرها، پزشکان و مراکز درمانی ارائه خدمات، منتظر بیمارند.
چند سالی است که مردم دامغان از مسؤولان همیشه در صحنه طلب کمک کردند که به فکر بهداشت و درمان شهرستانی با بیش از 100 هزار نفر جمعیت باشند و حداقل با ساخت یک مرکز درمانی دیگر، این امکان وجود داشته باشد که اگر خدای‌ناکرده، بیمارستان به هر دلیلی آسیب دید، جایی برای مراجعه و درمان وجود داشته باشد.
چند سال پیش توسط خیری بیمارستانی به نام برادران رضایی ساخته شده است که تصمیم مسؤولان بر بازسازی و استفاده مردم از این مرکز مورد تأیید قرار گرفت و به لطف خدا، در دو نوبت، کارشناسان دانشگاه علوم پزشکی سمنان تأیید کردند که می‌شود قسمتی از این مرکز درمانی مورداستفاده قرار گیرد.
خوشبختانه با مصوبه‌ای در سفر رئیس‌جمهور به استان مقرر شد تا این مرکز به بیمارستان 50 تختخوابی تبدیل و تجهیز شود و همچنین با ساخت بیمارستان دوم هم در دامغان موافقت شد.
بدون شک این مصوبات موجب دلگرمی مردم و روزشماری این اتفاق مبارک آغاز شد؛ ولی متأسفانه با گذشت روزها و ماه‌ها نه‌تنها اتفاق خاصی نیفتاد؛ بلکه شنیده‌ها حاکی از آن است که با وجود نظر کارشناسان مبنی بر استحکام قسمتی از بنا، این مرکز از استحکام کافی برخوردار نیست.
حال این سؤال بیش می‌آید که اگر مرکز مستحکم نیست، چرا سال‌هاست بخش‌هایی از آن در حال استفاده است؟ چرا مسؤولان مربوطه دنبال واگذاری آن به تأمین اجتماعی به‌صورت اجاره هستند؟ چرا دنبال تخریب ساختمان تأمین اجتماعی هستند؛ به جای اینکه اول درمانگاهی را بسازند و بعد تخریب کنند؟
وقتی با مردم صحبت می‌کنید و پای درد دل آن‌ها می‌نشینید، به این نتیجه می‌رسید مردمی که سال‌هاست از وضع بهداشت و درمان این شهر زجر می‌کشند، بخیل نیستند؛ فقط از بی‌عدالتی رنج می‌برند.
انتهای پیام/74002/م/
