پنجشنبه‌های شهدایی| شهیدی که محافظ امام راحل بود و خار چشم منافقین

خبرگزاری فارس خنج؛ سیاوش ستاری: در تب و تاب گذر روزهای هفته باز هم به پنجشنبه ای دیگر رسیدیم،  پنجشنبه ای که حوالی غروبش، عطر شهید را در این صفحه جاری می کند و یاد می کنیم از آن سلحشورانی که در هیاهوی زمان چنان کبوتری از قفس رها گشته و به سمت معبود و سرمنزل مقصود پر زدند.

و حالا ما مانده ایم و شهیدانی که یادشان رسالتی است بر گردنمان تا مبادا از آن خون هایی که بر رگ های این زمین جاری شد غافل شویم، قرعه به نام قلم افتاده است تا جور امانت را بکشد و بنویسد از داغ آن لاله های آغشته به خون که در راه انقلاب و اسلام با دلی نترس و سری شجاع دل به دریا زدند، فدایی گشتند و امروز چشم دوخته اند به عمل ما.

شهرستان خنج از آن شهرستان هایی است که در راه انقلاب و اسلام، شهیدان بسیاری را به خصوص از میان جوانان تقدیم کرده است. تقویم شهدای خنج را ورق می زنم تا رزق امروزم را از نام شهید بردارم می رسم به نامی پرشکوه و پاسداری جسور و غیور به نام «حاج قاسم قاسمی».

دوران کودکی شهید قاسمی

 در سال 1336 در خانواده ای متدین اهل روستای باغان شهرستان خنج نوزاد پسری به دنیا آمد که خانواده اش به پیروی از حضرت قاسم(ع) نامش را قاسم گذاشتند تا به برکت این نام، ادامه دهنده راه حضرتش باشد.

پنج ساله بود که دست تقدیر آغوش مهربان مادر را از او گرفت و گرد بی مادری را  بر جانش نشاند تا از همان کودکی با سختی های این روزگار آشنا شود، در هنگام 6 سالگی روانه مکتب شد و شروع به آموختن قرآن کرد و با همان سن و سال کمی که داشت، توانست 30 جزء قرآن را ختم کند.

قاسم رهسپار مدرسه شد و دوران تحصیلات ابتدایی را پشت سر گذاشت اما به دلیل شرایط سختی که پدرش داشت تصمیم گرفت کنار او باشد، دست از تحصیل برداشت و در کنار پدرش به کار کشاورزی مشغول شد.

قاسم اگر چه کودک بود اما همه در روستای باغان او را به مهربانی و اخلاق خوبش می شناختند، اسم و رفتار قاسم گل بر دهان مردم گل کرده بود و به این نیکو سرشتی اش ماشاءالله می گفتند، قاسم با همان سن و سال کمش هنگامی که در شهرستان قیروکارزین زلزله رخ داد عزمش را برای کمک جزم کرد و سراغ زلزله زدگان رفت و این همان بزرگ منشی قاسمِ  خردسال است که نقلش در میان همه گل کرده بود.

پسری خردسال اما با روحی بزرگ که مهر و محبت به دیگران در تمام دل و جانش رسوخ کرده بود، نوع دوستی خصیصه بارز و ممتاز شهید قاسمی بود که از همان کودکی در او تجلی یافت تا آنگاه که در قربانگاه این تجلی را به اوج رساند و  جانش را برای هم نوعانش فدا کرد.

محافظت از امام(ره) تا پاسداری در میدان جنگ

قاسم در سن 20 سالگی پا به عرصه زندگی مشترک گذاشت و با دختر عمویش ازدواج کرد، یک سال را به کشور قطر برای کار رفت اما هنگامی که خبر پدر شدنش را شنید، به وطن بازگشت تا در کنار همسر و فرزندش باشد.

شهید قاسمی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، برای خدمت پاسداری نام نویسی کرد و بعد از چند ماه خدمت صادقانه و خالصانه در سپاه پاسداران لارستان برای رفتن به مناطق جنگی شوش و سوسنگرد مأمور شد، حاج قاسم قبل از رفتن به این مأموریت ها نیز یک سال محافظت از امام خمینی در حسینیه جماران را به عهده داشت.

از تمنای شهادت تا اجابت مظلومانه

برای حاج قاسم قاسمی، شهادت آرزویی بود که همیشه هنگام رفتن به مأموریت آن را طلب می کرد و از همگان به خصوص شریک زندگی اش می خواست دعا کند که شهید شود، سال های زندگی و مأموریتش را به شوق رسیدن به این آرزو سپری می کرد تا آن هنگام که این آرزو، در بیست و نهمین بهار زندگی اش اجابت شد.

شهید قاسم قاسمی در بیستمین روز اردیبهشت سال 1365 هنگامی که برای سرکشی از خانواده شهیدان و رزمندگان مأمور گشته بود، در راه کهنویه به خنج توسط منافقین کوردل محاصره شد و بعد از مبارزه ای شجاعانه با اصابت مستقیم گلوله به قلبش مظلومانه و غریبانه به شهادت رسید و آنچه را که آرزویش را داشت پیش چشمانش دید و به سمت معبودش پر گشود.

فرازی از وصیت شهید:

خانواده ها هوشیار باشید، کمر بربندید و گوش به فرمان رهبرمان باشید و نگذارید که اجانب شرق و غرب و منافقین به اهداف شوم خود برسند،از انقلاب اسلامی و روحانیت که در رﺃس همه اینها ولایت فقیه حاکمیت دارد، حمایت کنید.

برادران و خواهران لحظه ای رهبر عزیز انقلاب را تنها نگذارید و پیوسته آگاه باشید که دشمن هر لحظه در کمین است تا از آب گل‌آلود ماهی بگیرد دشمنان انقلاب را بشناسید و اهداف آنان را نقش بر آب کنید.

همسر مهربانم، امیدوارم خود را همانند همسر خطیبه پیامبر(ص)، مهیا ساخته باشی و در دوری من، خود را مانند سایر همسران شهدا بدانی و بدان که جهاد تو تربیت فرزندمان است که باید مانند حسین(ع)، تربیت شود.

انتهای پیام / س