به گزارش خبرگزاری فارس از قزوین، در آخرین جمعه ماه مبارک رمضان که روز جهانی قدس نام گرفته، مردم آزاده خواه و حق طلب قزوین با حضور خود در راهپیمایی بار دیگر حماسه ای کم نظیر رقم زدند.
مردم روزه دار قزوین از هر قشری آمده بودند، کوچک و بزرگ، زن و مرد، پیر و جوان، کارگران و کارمندان، فرهنگیان، پزشکان و پرستاران، دانش آموزان، همه و همه آمده بودند تا بار دیگر انزجار خود را نسبت به رژیم اشغالگر قدس نشان دهند.
با فروکش کردن ویروس کرونا روز قدس امسال پرشور تر از گذشته در قزوین برگزار شد.
در بین مردمی که برای راهپیمایی آمده بودند حاضر شدم و به سراغ خانواده ای رفتم که همراه با دو کودک خردسال آمده بودند، مرد جوان که یکی از فرزندانش را در آغوش داشت، اظهار کرد: سال‌های زیادی است که فلسطین به اشغال در آمده و شب و روز را از مردم فلسطین گرفته است اما مردم فلسطین باید بدانند که ما مردم ایران همواره از آن ها حمایت می کنیم و پشتیبان آن ها خواهیم بود.
وی ادامه می دهد: ما همواره به تبعیت از ولی امرمان می پردازیم و مردم فلسطین را دوست و برادر خود می دانیم.
خانم جوان که فرزند دیگرش را در آغوش داشت گفت: این روزها هر بار که فرزندانم را در آغوش می کشم یاد مادران و پدران عزیز فلسطینی می افتم که نگران وضعیت فرزندشان هستند.
وی می گوید: برای همه پدر و مادرها فرزندانشان اولویت دارد از این رو اینکه بخواهند شاهد مرگ فرزندانشان باشند به قدری درد آور است که قابل تصورم هم نیست.
از این زوج جوان خداحافظی کردم و به سراغ گروهی از نوجوانان دهه هشتادی رفتم که با قدرت در حال شعار دادن بودند.
زهرا 13 سال سن داشت و گفت: بچه های فلسطینی هم دوستان ما هستند و دلم می خواهد آن ها هم همانند ما در آرامش باشند و بتوانند با امنیت و آرامش به تحصیلات خود ادامه دهند.
سحر یکی دیگر از بچه های این گروه بود، جلو آمد و گفت: شاید حضور ما باعث دلگرمی بچه های فلسطین باشد و اگر تصاویر ما را ببینند متوجه این باشند که ما به فکر آن ها هستیم.
پیرمرد و پیر زنی در گوشه ای از مسیر در حال حرکت بودند که به سراغشان رفتم.
پیر مرد گفت: حضور در راهپیمایی روز قدس از جمله برنامه هایی است که هرسال خودم را موظف به انجام آن می دانم و هرطور که شده خودم را به راهپیمایی می رسانم.
وی ادامه داد: اگر چه از توانایی هایم به واسطه بالا رفتن سن کاسته شده اما تا وقتی جان در بدن دارم به خودم قول داده ام که در راهپیمایی شرکت کنم.
پیرمرد یاد آور شد: اسرائیل دیگر چیزی برای از دست دادن ندارد اما به واسطه غرور کاذبی که دارد جرات بیان کردن شکست خود را ندارد و این نشان از ضعف و توخالی بودن آن است.
پیر مرد به همسرش اشاره ای کرد و خندید و گفت: حاج خانم همیشه همراه من است و اگر برای لحظه ای جهت حضور در راهپیمایی درنگ کنم چنان بلایی سرم می آورد که اسرائیل بر سر فلسطین نیاورده است هر دو می خندند و به مسیر ادامه می دهند.
فریادهای مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسرائیل هر لحظه بلند تر می شود و همچنان به سیل جمعیت افزوده می شود.
در گوشه ای از خیابان چند نوجوان پسر ایستاده و در حال عکس گرفتن هستند.
به سراغشان که می روم شروع به شیطنت می کنند و هرکدام می خواهند خودشان صحبت کنند که پس از کلی کلنجار قرار بر این شد تا هر کدام به نوبت حرف بزنند.
علی جلوتر از همه شروع به صحبت کرد و گفت: باید همه متحد شویم تا اسرائیل را از فلسطین بیرون کنیم مگر بچه های فلسطین چه گناهی کردند که نباید طعم آرامش را بچشند.
حامد جلوتر آمد و گفت: ما که جز راهپیمایی کاری از دستمان بر نمی آید اما می خواهم بگویم که هرکسی کار از دستش بر می آید دریغ نکند.
یکی دیگر از بچه های حاضر در جمع هم گفت: تا زمانی که اسرائیل به اشغالگری ادامه دهد ما پشت فلسطین ایستاده ایم و برایمان هم فرقی نمی کند که چند سال طول بکشد.
از بچه ها که خداحافظی کردم زن و مرد جوانی را دیدم که توجهم به آن ها جلب شد، به سراغشان رفتم هر دو از اتباع افغانستان بودند.
مرد گفت: مردم افغانستان هم مردم فلسطین را دوست و برادر خود می دانند، همانطور که خودشان طعم تلخ جنگ را چشیدند نگران مردم فلسطین هم هستند بنابراین دوست دارند هرچه سریع تر آرامش در فلسطین حاکم شود.
وی ادامه می دهد: ما ارادت خاصی به رهبر ایران داریم و هر سال هم در راهپیمایی روز قدس شرکت می کنیم تا به نوعی از فرمایشات رهبر ایران هم تبعیت کنیم.
زن جوان هم در ادامه صحبت های همسرش می گوید: ایران و افغانستان و فلسطین همیشه در کنار هم هستند و این به این معنا است که ما در کنار کشور خود دغدغه ایران و فلسطین را هم داریم.
وی معتقد است: هرچیزی که باعث تقویت ارتباط بین کشورها شود برای ما ارزشمند است بنابراین فرقی نمی کند که در کجا راهپیمایی کنیم اما با اینکار می خواهیم به مردم فلسطین نشان دهیم که دو کشور ایران و افغانستان هم به فکر آن ها هستند.
به سراغ یکی از روحانیون حاضر در مسیر راهپیمایی رفتم و از او خواستم تا از علت حضورش بگوید.
این روحانی جوان اظهار کرد: زمانی که خداوند متعال در قرآن تاکید می‌کند که حق مظلوم باید گرفته شود جای حرف دیگری باقی نمی ماند بنابراین لازم است تا همه مردم در راهپیمایی شرکت کنند.
وی افزود: راهپیمایی یک عمل سیاسی صرف نیست بلکه بیشتر جنبه اعتقادی و دینی هم دارد چرا که در دین اسلام بارها نسبت به گرفتن حق مظلوم از ظالم تاکید شده است.
این روحانی جوان عنوان کرد: حضور در راهپیمایی از اوجب واجبات است بنابراین وظیفه هر کس با هر دیدگاه سیاسی که دارد شرکت در راهپیمایی و گرفتن حق فلسطین مظلوم است.
یکی از افراد حاضر در راهپیمایی گفت: مردم باید صدای مرگ بر اسرائیل های شان را قدرت ببخشند و چنان فریاد مرگ بر اسرائیل سر دهند که این صدا دیوار تل آویو را به لرزه در آورد.
یکی دیگر از افراد حاضر در راهپیمایی گفت: برای من که معلم هستم و به آموزش دانش آموزانم می پردازم شرکت در راهپیمایی واجب است چرا که اگر شرکت نکنم چطور می توانم به دانش آموزان خود از دفاع از فلسطین بگویم در حالی که حرف و عملم یکی نیست.
این آقای معلم معتقد است: وظیفه هر انسانی کمک به هم نوع خود است حال گاهی این کمک جنبه مالی دارد و گاهی جنبه معنوی و گاهی هم اجتماعی که بنظر می رسد مسئله فلسطین و کمک به مردم مظلوم آن تمامی جنبه ها را شامل می شود.
به گزارش فارس، میعادگاه نماز جمعه آخرین مقصد راهپیمایان بود و همه مردم روزه دار پس از شرکت در راهپیمایی در مسجد النبی حاضر و قطعنامه قرائت شد.
این بار هم مردم ولایت مدار و متدین قزوین با حضور پر رنگ خود برگ زرین دیگری را به کارنامه خود اضافه کردند و نشان دادند که همواره پشتیبان مظلومان و مستضعفان هستند.
گزارش از طهورا قلی پور برزگر
انتهای پیام/
