هویت و زندگی شیرین روستایی،حلقه مفقوده دانش آموزان روستایی

حجت الاسلام والمسلمین مصطفی محسنی اژِیه‌ای

با نگاه به منابع قرآنی و روایی و تاکید برشناخت انسان از خود و اینکه از کجا آمده است و در کجا زندگی می کند و به کجا خواهد رفت و سرانجامِ او چیست به معنای هویت می رسیم. هویت در اصل، شناخت خود و سر انجام خود است و انسانِ با هویت، کسی است که در مرحله اول خود را بشناسد و در ادامه سرانجام مسیر خود را بداند. یکی از ابر مسائلی که در بین دانش آموزان روستاها وجود  دارد،  بحث هویت روستایی است.

 امروزه، دانش آموزان روستایی در معرض از دست دادن هویت روستایی خود هستند و با تهاجم گسترده زندگی شهری و با تبلیغات رسانه ای اعم از صدا و سیما، شبکه های اجتماعی، ماهواره و...، زندگی روستایی کارکرد خود را کم کم از دست داده و تبدیل به روستای ِشهری شده است.

تعلق خاطر دانش آموزان نسبت به روستای خود پایین است و زندگی روستایی علی­رغم تمام مزیت­ها برای دانش آموز شیرین نیست، زیرا از سویی مزیت های این زندگی را درک نکرده اند و از سوی دیگر مسئولیتی در روستا نپذیرفته اند و هویتِ قابل اتکایی برای خود کسب نکرده اند.

دانش آموز مستعد روستایی که می توانست یک تولید کننده شود و با آن تولیدات امرار معاش نماید و زندگی شیرینی در روستا داشته باشد، با مهاجرت به شهر به شغلهای کاذب، با در آمد اندک روی آورده که علاوه بر درآمد اندک آن کرامت انسانی  و عزت نفس او هم از بین رفته و باعث شده به یک انسان  بی هویت تبدیل شود که بعضا استعداد تبدیل شدن به یک انسان بزهکار در شهر را دارد.

نوجوان و جوان روستایی تعلق خاطری به روستای خود نداشته و دنبال راهی برای خلاصی از روستا و زندگی در شهر می باشد. برای ایجاد تعلق خاطر در نوجوان و جوان روستایی باید مؤلفه های زندگی شیرین روستایی را برای او برشمرد تا با دیدن این مؤلفه ها و تفکر بر روی آنها، به زندگی در روستا دل گرم شده و در روستا ماندگار شود.

از جمله مؤلفه های زندگی شیرین روستایی، می توان به آرامش روحی و روانی در زندگی، همچنین همدلی ، محبت ، رحمت و مهربانی  و در کنار هم بودن را بر شمرد. خانواده های روستایی دارای نوعی احساس دلبستگی، عواطف و علائق مشترک هستند. همچنین دانش آموزان روستایی با توجه به نیازهای روز، توقع دارند تا انتظارات آن ها در حوزه های مختلف در دل روستا برآورده شود.

در واقع زندگی زمانی برای دانش آموزان روستایی شیرین خواهد شد و آنها زمانی احساس هویت خواهند نمود که آموزش هایی متناسب با نیازهای واقعی زندگی خود و همچنینی منطبق با بوم روستا را فرابگیرند. در بسیاری از اوقات زمینه جهت ادامه تحصیل دانش آموزان در رشته های مورد علاقه خود در روستا وجود ندارد و همین امر سبب می شود که آن ها ترک تحصیل کنند یا اینکه از روستا مهاجرت نمایند.

فراهم شدن امکانات اولیه زندگی، دانش آموزان را نسبت به برنامه ریزی برای زندگی در روستا ترغیب می کند. و از سوی دیگر معلمان روستایی در آموزش های خود باید نسبت به جایگاه بالای روستا در پیشرفت وآبادانی کشور با آن ها گفت و گو کنند و به شبهات ذهنی آن ها پاسخ دهد.

 معلمان روستایی می توانند از ظرفیت طرح بوم (برنامه ویژه مدرسه) استفاده کرده و با توجه به فرهنگ و بوم منطقه، دانش آموزان را برای زندگی شیرین در روستا آموزش دهند. این طرح به آن ها اجازه می دهد تا حدود 100 ساعت از کلاس های درس را به مباحثی اختصاص دهند که با نیازهای واقعی دانش آموزان نسبت به منطقه ای که در آن زندگی می کنند مطابقت دارد و همین امر سبب می شود آن ها پس از پایان تحصیل، برای زندگی شیرین در روستا آماده شده و احساس بی هویتی نکنند.

از سوی دیگر باتوجه به پیشرفت های صورت گرفته، نیاز است تا دانش اموزان روستایی با مباحث ابتدایی حوزه سواد رسانه نیز آشنا شوند تا زیبایی های توخالی که توسط رسانه ها به آن ها نشان داده می شود، آن ها را نسبت به زندگی در روستا ناامید نکند. از آنجائیکه بیش تر ارتباط دانش آموزان در فضای خارج از مدرسه صورت می گیرد، آموزش والدین در این زمینه بسیار کارساز خواهد بود. البته نباید فراموش کرد که معلمان نیز با توجه به علمی که دارند می توانند آن ها را با واقعیت های جامعه بهتر و بیش تر آشنا کنند.

انتهای پیام/

انتهای پیام/

از شما صاحبنظر گرامی در حوزه تعلیم و تربیت هم دعوت می کنیم، از نویسندگان، ممیزان و اعضای هیئت تحریریه پنجره تربیت باشید. برای ارسال مطالب و عضویت در هیئت تحریریه، از طریق ایمیل FarsPanjarehTarbiat@gmail.com مکاتبه فرمائید.