به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، گاهی تفاوت نمیکند در کدام شهر زندگی میکنیم، بزرگ یا کوچک، در هر شهری که باشیم یک سرِ مسائل ما به شورای شهر گره خورده است.
اگر امروز برای رسیدن اتوبوس، دقایق زیادی معطل شدهاید یا از تاکسی بدون کارتخوان پیاده شدهاید و در این شرایط خاص دارید کرایه را نقدی پرداخت میکنید، اگر هر روز به حال خیابان و آسفالتهای کف محله تاسف میخورید یا الان جلوی تلویزیون نشسته و دارید میوههایی را که از میدان میوه و تره بار خریدهاید، نوش جان میکنید.
اگر در مورد ایمنی آپارتمانی که به تازگی در آن ساکن شدهاید نگرانید و هر شب با فکر و خیال و به سختی به خواب میروید یا فردا قرار است عوارض ساختمانی را که ساختهاید به شهرداری پرداخت کنید؛ همه اینها و خیلی از مسائل دیگر موضوعاتی هستند که به شورای شهر مربوط میشوند.
شورایی که چهار سال پیش در کلانشهر شیراز، اعضایش را بر اساس احساسات و تعصبات حزبی و به صورت لیستی انتخاب کردیم، شورایی که برای تایید صلاحیت برخی از اعضایش، دستهای آلوده زیادی دامن عدالت را نادیده گرفته و مهر تایید بر عدم تخصص افرادی زدند که عدم تعهد و پایبندیشأن به رای مردم و این جایگاه در طول این دوره چهار ساله بارها اثبات شده است.
شورایی که در بسیاری از تصمیمگیریها فراموش کرده که شهر یک موجود زنده است و آنقدر از جایگاه خود بیاطلاع است که انتخاب شهردار را تنها وظیفه خود دانسته و رسیدگی به امور شهر و شهروندان را در سنگفرش کردن خیابانها و نورپردازیهای پرهزینه و اموری از این قبیل خلاصه کرده است.
در واقع اگر شهرمان را به بدن تشبیه کنیم، شورای شهر مغز ماست و این مغز است که به دستها یعنی شهرداری فرمان میدهد که چه کارهایی را که برای شهر لازم است، انجام دهند.
حال بعد از گذشت چهار سال باید از خود بپرسیم اگر شورای شهر مغز متفکر و تصمیم گیرنده شهر ماست پس چرا در انتخابمان دقت لازم را نداشتیم و در مقابل بسیاری از کوتاهیهای این پارلمان شهری سکوت اختیار کردیم.
در شورای پنجم شهر شیراز، افرادی انتخاب شدند که هیچ تجربه و تخصصی در حیطه اداره شهر نداشته و بزرگترین هنرشان عضویت در کمیسیونهای مختلف بدون برنامه و دستور کار بود، افرادی که همواره وظیفه نظارتی خود را در موارد مهم و کلان نادیده گرفته و بسیاری از اشتباهات خود را به ویژه در عرصه فرهنگی و اقتصادی کوچک شمرده و یا به دیگران نسبت دادند.
شاید مهمترین دلیل این کوتاهیهای که در یادداشتهای پیشین هم به آن اشاره شده است، در واقع به این نکته برمیگردد که بسیاری از ما به عنوان شهروند، چندان اطلاعی از حیطه وسیع وظایف قانونی شورای شهر نداریم و حتی ممکن است آن را شورای صوری و نمایشی بدانیم، حال آنکه چنین نیست.
آیا تاکنون دقت کردهاید اینکه پل عابر پیاده، مرکز بهداشت، فرهنگسرا، فضای سبز، کتابخانه، باشگاه ورزشی، میدان میوه و تره بار و... در محله شما وجود داشته باشد یا خیر به تصمیم شواری شهر مربوط میشود.
در واقع شورای شهر است که کمبودهای شهر را بررسی میکند و راهحلهای آن را به شهرداری پیشنهاد میدهد و از آن مهم تر بودجه این طرحها را هم تصویب میکند و دست آخر بر نحوه هزینه شدن بودجهها نیز نظارت دارد.
شورای شهر وظایف مهم دیگری هم دارد مثل مراقبت از سلامت، امنیت و بهداشت مکانهای عمومی مثل سینما، فروشگاههای زنجیرهای و ساختمانهای بزرگ اداری و تجاری که مردم شهر در آنجا رفت و آمد دارند.
اختصاص بودجه برای خرید وسایل حمل و نقل عمومی و افزایش سطح کیفی آنها و تعیین نرخ کرایه وسیله حمل و نقل عمومی، نظارت بر عملکرد و دخل و خرج شهرداری و جدیتر از همه این وظایف و شاید مهمترین آنها انتخاب شهردار است.
شاید بسیاری از ما تاکنون توجه نداشتهایم که تشکیل جلسات غیرعلنی شورای شهر نیاز به تصویب دو سوم آراء اعضای حاضر در جلسه دارد، یا اینکه شورا موظف است در پایان هر سال مالی صورت درآمد و هزینههای خود را برای عموم مردم منتشر کند و با راه اندازی پایگاه رایانه ای ظرفیت اطلاع عموم مردم را به صورت مستمر از مصوبات، تصمیم ها، عملکرد، بودجه، هزینه و درآمد خود فراهم کند.
شاید به این جنبه از تعریف شورا توجه نداشتهایم که پارلمان شهری شورای شهر به منظور تمرکززدایی و کم کردن بار مسئولیت حاکمیت و مشارکت دادن مردم ایجاد شده است و اگر در عرصههای مختلف مدیریت شهری درست عمل نکند و بدنه حاکمیت دچار مشکل شود نوع نگاه و ذائقه مردم نیز تغییر میکند.
با توجه به ارتباطی که عملکرد شورای شهر در ابعاد مختلف زندگی مردم دارد میتوان گفت که بسیاری از نارساییهای اجتماعی به این پارلمان مرتبط است، به عنوان مثال اگر در آموزش و پرورش دغدغه مدیر سازمان، منطقه یا مدرسه و کارکنان ساختمان و کیفیت فضا و... باشد خلل در امر آموزش و پرورش ایجاد میشود و رسیدگی به این امور و تصمیمگیری در این موارد و نظیر این به کمیسیونهای مختلف شورا برمیگردد.
باید توجه کنیم که در واقع قانونگذار با وضع این قانون قصد داشته که مشارکت ما در اداره شهر فقط به شرکت در انتخابات محدود نشود و بعد از آن هم ادامه داشته باشد.
حال با مراجعه به یادداشتهای پیشین و کارنامه شورای پنجم شهر شیراز ببینید که تا چه اندازه به وظایف مصوب و قانونی خود عمل کردهاند، آیا تاکنون برنامه مالی شفافی از طرف این شورا ارائه شده است؟ آیا هزینهکرد شهرداری در همه امور و موارد غیرضرور، مورد تأیید شماست؟
عملکرد این شورا به همه ما ثابت کرد که در انتخابات قبل به کسانی رای دادهایم که شایستگی لازم را برای این جایگاه نداشتند و صرفا افراد سفارش شده یا اعضای دسته، حزب یا جناح مورد علاقه برخی از ما بودهاند، یا رابطه فامیلی سببی و نسبی با ایل، تبار و طایفه اجدادی ما داشتهاند.
آن مثال بدن را یادتان هست؟ حال به این نکته رسیدهاید که اگر سلولهای ناکارآمد یا بیمار در این مرکز تصمیمگیری جمع شوند چه عواقب ناگوار و مایوس کنندهای ممکن است اتفاق بیفتد؟
بدون شک آن مغز دیگر پیامهایی مثل درد یا مشکلات را دریافت نمیکند چون مشغول دعواهای سیاسی، منافع شخصی، قومی و حزبی خویش است حتی اگر گاهی درد مردم را هم احساس کند به دلیل ناکارآمدی، قدرت تصمیمگیری درستی ندارد.
خسارت تمام اتفاقات و اشتباهاتی که در زمینههایی مختلف، فرهنگی، اقتصادی و امور شهر و شهروندی در این چهار سال شاهد آن بودیم در صورتی جبران میشود که در انتخابات پیشرو با چشمی باز و بدون تعصبات غلط حزبی، افرادی را به این پارلمان بفرستیم که شاخصهای مورد نیاز و علم و درایت و کفایت لازم را برای اداره امور شهر داشته باشند.
و اینک در آستانه انتخابات، اعضای شورای پنجم شهر شیراز در حالی به ایستگاه پایانی چهار ساله خود میرسند که از نظر مردم، کارنامه درخشانی ندارند و در بسیاری از موارد تصمیماتی سلیقهای و مغایر با اصول و موازین گرفته و خواست مردم را نادیده گرفتهاند.
و باید پرسید در ایستگاه پایانی شورای پنجم شهر شیراز، کارنامههایتان را در کدام دست میگیرید؟ آیا عملکرد شما مایه عبرت اعضای جدید میشود؟
انتهای پیام/س