محمدجعفر یاحقی در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در مشهد به مناسبت روز پایان یافتن نگارش شاهنامه فردوسی گفت: فردوسی تعالیم اسلامی را که در ان زمان رنگ عربی داشتند برای فهم مردم مسلمان ایران که با زبان و فرهنگ ایرانی اشنا هستند، تلطیف کرد.
عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی در پاسخ به این شبهه که حکمت فردوسی برگرفته از آیین زردشتی بوده است، اظهار کرد: البته فردوسی ایین زردشتی را می‌شناخته و به ان احترام می‌گذاشته است اما تعالیمی که در شاهنامه وجود دارد تعالیم ترکیبی از آموزه های اسلامی و دینی و انچه به عنوان فرهنگ از ایران باستان داشتیم، هستند و او ایران اسلامی را در تعالیم خودش تحقق بخشیده است.
وی افزود: بدون تردید فردوسی یک مسلمان راستین و آگاه به مسایل اسلامی و قران و حدیث و سیره ائمه معصومین(ع) است؛ البته او آگاه به آیین های قبل اسلام هم هست.
یاحقی در خصوص صحت و سقم اعلام بیست و پنجم اسفند ماه به عنوان روز پایانی سرودن شاهنامه گفت: براساس بیت «سرآمد کنون قصه یزدگرد/ به ماه سپندارمذ روز ارد» که در شاهنامه آمده، روز بیست و پنجم اسفندماه، روز پایان با به عبارتی تولد اثر فاخر شاهنامه است.
وی در خصوص نامگذاری بیست و پنجم اردیبهشت ماه به عنوان روز بزرگداشت فردوسی عنوان کرد: میان امروز و روز بیست و پنجم اردیبهشت ماه که آن را به عنوان روز بزرگداشت فردوسی پیشنهاد دادیم ارتباطی وجود دارد؛ ما در شاهنامه به دنبال تاریخی برای تعیین روز فردوسی بودیم و هیچ تاریخی دقیقتر از روز پایان شاهنامه در آن وجود نداشت. اما به دلیل اینکه اسفندماه در استانه نوروز و در زمستان قرار دارد و معمولا افق عمومی مشهد برای برگزاری برنامه این روز مناسب نبود و با توجه به این که مشهد در ایام عید بسیار شلوغ است و هجوم مسافران را شاهد هستیم و برای برگزاری مراسم بسیار مناسب نیست.
محقق و پژوهشگر زبان فارسی ادامه داد: بنابراین به جای بیست و پنجم اسفند، تصمیم گرفتیم بزرگداشت فردوسی را در روزی برگزار کنیم که هم آرامش بیشتری در شهر حاکم باشد و هم شرایط جوی مساعد باشد و بهترین ماه، اردیبهشت بود که ماه خرمی و سرسبزی است و در شاهنامه هم به مهر و ارامش بهاری اشاره شده است و بیست و پنجمین روز ان را هم به دلیل تقارن با روز پایان یافتن شاهنامه انتخاب کردیم و به دولت پیشنهاد کردیم تا این روز را به عنوان روز ملی بزرگداشت فردوسی اعلام شود.
وی با بیان اینکه فردوسی زبان عربی را خوب می‌شناخته است، افزود: زبان شاهنامه، زبان روزگار فردوسی است که این زبان در کتب دینی زمان او هم وجود دارد.
یاحقی گفت: فردوسی با سرودن شاهنامه زبان فارسی را استحکام بخشید و حرکت تازه ای به او داد. همه انچه که بعدا در ادبیات فارسی پیدا شده است و معارف اسلامی و ایرانی را برجسته کرده، به سبب باری است که بر دوش شاهنامه قرار داشته است.
این استاد «فردوسی‌شناس» اظهار کرد: اگر فردوسی نمی‌بود و اثری مانند شاهنامه را نمی‌سرود زبان فارسی از بین می‌رفت و امروزه ادبیاتی به این درخشانی نداشتیم.
وی گفت: زبان فارسی باعث گسترش اسلام شد و از طریق زبان فارسی بود که اسلام به کشورهایی مثل هندوستان رفت و از این طریق معارف اسلامی به دنیای بزرگی متصل شد.
انتهای پیام/ ۷۰۰۶۸
