به گزارش خبرنگار خبرگزاری فارس در تاشکند، «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه 28 دسامبر سال گذشته میلادی قانونی را مبنی بر تصویب قرارداد با تاجیکستان در مورد استخدام سازمان یافته شهروندان آن برای کار موقت در روسیه امضا کرد.
پیشتر روسیه چنین قراردادی را با ازبکستان نیز امضا کرد اما در عمل این سیستم استخدام سازمان یافته مهاجران اجرایی نشد.
روسیه با ازبکستان قراردادی مبنی بر استخدام سازمان یافته مهاجران در آوریل سال 2017 میلادی امضا کرد با وجود این نتایج عملی آن هنوز مشاهده نشده است.
«ولادیمیر تیوردن‌اف» سفیر روسیه در ازبکستان روز 26 دسامبر سال گذشته میلادی در نشستی اعلام کرد که در 6 ماه اول سال 2019 میلادی در روسیه حدود یک میلیون و 500 هزار نفر مهاجر از ازبکستان ثبت شده اما بر اساس آمار طرف ازبکی، در روسیه حدود 2 میلیون ازبک در روسیه کار می‌کنند.
در این میان در چارچوب سیستم استخدام سازمان یافته مهاجران کاری طی یک سال گذشته فقط 2 هزار نفر وارد روسیه شدند.
«دمیتری چرنیکو» رئیس کمیته اشتغال شهر سن پترزبورگ اظهار داشت: برنامه ریزی شده بود در سال 2018 میلادی از طریق سیستم استخدام سازمان یافته 50 هزار نفر شهروند ازبکستان استخدام شوند ولی در عمل تنها حدود 2 هزار نفر مهاجرت کردند.
در سال 2018 میلادی برای انجام کار در «سن پترزبورگ» 103 هزار و 500 نفر مجوز دریافت کردند، در واقع این شاخص از این گواهی می‌دهد که ایده تبدیل مهاجرت با استخدام سازمان یافته شکست خورده است.
اگر مهاجرت کاری از آسیای مرکزی به روسیه تنها در چارچوب سیستم استخدام سازمان یافته انجام می‌گرفت بیشتر مشکلات خود به خود حل و فصل می‌شد ولی در عمل این سیستم اجرایی نمی‌شود.
اگر شرکت‌های کارفرما مهاجران کاری را به طور رسمی استخدام کنند نیروهای انسانی ارزان را از دست می‌دهند همچنین اگر مهاجران کاری نیز بخواهند به طور قانونی فعالیت کنند باید مجوز کار بگیرند.
از اول ژانویه سال 2020 میلادی نرخ مجوز کار در روسیه 7 درصد افزایش یافته و در سطح 5350 روبل (87 دلار) قرار گرفته است طبیعی است که مهاجران کاری نمی‌خواهند ماهانه این وجه را پرداخت کنند و راه‌های غیرقانونی را به روش‌های قانونی ترجیح می‌دهند.
شبکه‌های مهاجرتی بین روسیه و کشورهای آسیای مرکزی طی سال‌ها شکل گرفته و تبدیل آن به سیستم استخدام سازمان یافته در حال حاضر سخت است.
انتهای پیام/ح
