به گزارش خبرنگار تجسمی خبرگزاری فارس، نشست خبری نمایشگاه «مروری بر نقاشی قهوهخانهای ایران» ظهر امروز (چهارشنبه ۱۴ شهریور) در گالری فردا برگزار شد.
در ابتدای این نشست مجید احمدی مدیر گالری فردا گفت: به مناسبت فرا رسیدن ماه محرم و ارتباط ناگسستنی نقاشی قهوهخانهای با واقعه عاشورا، تصمیم به برگزاری یک نمایشگاه مرتبط گرفتیم. به همین دلیل از استاد جواد عقیلی که آخرین بازمانده از نسل طلایی نقاشی قهوهخانهای هستند، کمک گرفتیم و ۹۰ درصد کارهای نمایشگاه متعلق به ایشان است اما سعی کردیم کارهای کمتر دیده شده را به نمایش بگذاریم، مثل شمایلهای زندهیاد عباس بلوکیفر.
وی افزود: همچنین یک پرده منحصر به فرد درویشی با دو امضای عباس بلوکیفر و علیاکبر لرنی به نمایش خواهیم گذاشت.
احمدی ادامه داد: در کنار نمایشگاه «مروری بر نقاشی قهوهخانهای ایران» برنامهای برای پاسداشت جناب عقیلی به پاس یک عمر تلاش در حوزه نقاشی قهوهخانهای برپا میکنیم. ایشان علاوه بر اینکه شاگرد زندهیاد بلوکیفر بودهاند، آثار بسیاری از نقاشی قهوهخانهای را در تمام این سالها نگهداری کردهاند که کمک بزرگی به حوزه هنر است.
وی درباره نمایشگاه یادشده گفت: در نمایشگاه «مروری بر نقاشی قهوهخانهای ایران» ۲۳ اثر از حسین و فتحاله قوللر آغاسی، جواد عقیلی، حسین همدانی، محمد فراهانی، علیاکبر لرنی، عباس بلوکیفر، حسن اسماییلزاده (چلیپا) و محمد مدبر وجود دارد که از سه میلیون تا ۱۰۰ میلیون قیمتگذاری شدهاند. گرانترین اثر متعلق به محمد مدبر است، پس از آن حسین قوللر قرار دارد. این نمایشگاه، عصر جمعه ۱۶ شهریور در گالری فردا افتتاح میشود و تا ۲۸ شهریور ادامه خواهد داشت.
* در آرزوی تأسیس موزه نقاشی قهوهخانهای
در ادامه این نشست، عقیلی به پیشینه هنری خود اشاره کرد و گفت: از کودکی به نقاشی علاقهمند بودم. به خاطر دارم در مشهد که زندگی میکردیم، یک مداد دورنگ در خیابان پیدا کردم و با آن حداقل صد گل کشیدم. در دبیرستان نقاشی را ادامه دادم، در سال ۳۶ کنکور دادم و جزء شاگردان برجسته دانشکده هنرهای زیبا شدم، اما دانشکده فنی را انتخاب کردم. از شاگردان و بستگان مهندس بازرگان و دکتر شریعتی بودم، اما نقاشی را رها نکردم.
این نقاش قهوهخانهای اظهار داشت: در کلاسهای هانیبال الخاص در دانشکده هنرهای زیبا طراحی کار میکردم. بعد از انقلاب با ۲۰ سال سابقه خودم را بازنشسته کردم و دنبال کار دلم رفتم و کلاسهای نقاشی قهوهخانهای را در کاخ مرمر با تدریس استاد بلوکیفر پی گرفتم و تا پایان عمر استاد بلوکیفر در سال ۷۹ در خدمت ایشان بودم که بیش از ۲۰ سال میشود. بعد از فوت ایشان، تا دو ـ سه سالی هم کار کردم، اما به علت عارضه تنفسی و آسم، کار با رنگ و روغن را کنار گذاشتم.
وی درباره ورود خود به حیطه مجموعهداری ادامه داد: به توصیه استاد بلوکیفر، کار افراد را با قیمتی بالاتر از بازار میخریدم و به این صورت کلکسیونر شدم. حتی آثار خود استاد را اگر فروش نمیرفت، من خریداری میکردم و طی ۲۱ سال تقریباً همه کارهای ایشان را خریداری کردم. اما چون دنبال خودنمایی نیستم حتی در انجمن مجموعهداران عضو نشدم.
این نقاش قهوهخانهای مدعی شد: در زمان مدیریت پیشین شهرداری بیش از ۱۰ جلسه با سازمان زیباسازی برگزار کردیم و حتی از نظر مالی هم حاضر به تأمین بودجه بودیم تا موزه نقاشی قهوهخانهای راهاندازی شود، اما نتیجهای نگرفتیم. در حال حاضر، یک طبقه از منزلم را به موزه اختصاص دادهام و بیش از ۵۰۰ اثر (شامل ۳۰۰ اثر قابل ارائه) قهوهخانهای را به صورت مرتب نگهداری میکنم.
عقیلی در پاسخ به این پرسش که چرا در حوزه نقاشی قهوهخانهای شاگرد ندارید، اظهار داشت: سعی کردیم واحدی در باب آموزش نقاشی قهوهخانهای در دانشکده هنرهای زیبا اضافه کنیم اما موفق نشدیم. کسانی که به بنده مراجعه میکردند را به افراد ذیصلاحتر از خودم معرفی میکردم. مثلاً برای طراحی، افراد را به استاد کاشیان و برای نقاشی قهوهخانهای -که کمتر کسی علاقه دارد- به آقای محمدرضا حسینی معرفی میکنم، ایشان شاگرد استاد بلوکیفر بوده و تنها فردی است که در این حوزه قبولش دارم.
وی اظهار داشت: الان یک پرده خوب نقالی بیش از ۱۰ میلیون قیمت دارد و در قدرت خرید اکثر پردهخوانان و نقالان نیست. احمدی هم خاطرنشان کرد: در حوزه نقاشی قهوهخانهای تعداد زیادی کارهای غیراصیل وجود دارد و همین باعث شد قیمتش افت کند.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا عمر نقاشی قهوهخانهای با درگذشت فعالان این عرصه به پایان میرسد، گفت: اینطور فکر نمیکنم، حتی شاید به مرور زمان علاقهمندان بیشتری به سبک نقاشی قهوهخانهای پیدا شوند، چون نقاشی قهوهخانهای صد درصد ایرانی است و به هیچ وجه از نقاشی اروپایی یا شرقی اثر نگرفته است.
انتهای پیام/