به گزارش خبرنگار تئاتر فارس، «آرش» نام نمایشی است که این روزها در تماشاخانه دیوار چهارم روی صحنه می‌رود.کارگردان این اثر نمایشی آرش اشاداد و نویسنده آن بهرام بیضایی است.
بدون شک با میان آمدن نام بهرام بیضایی بسیاری به پیچیده بودن داستان پی می‌برند اما «آرش» تنها به این موضوع اکتفا نکرده است و سعی بر این داشته تا با کارگردانی درست، تاثیرگذاری این متن را بیشتر کند.
این نمایش ویژگی‌های جالبی را به همراه دارد که از مهمترین آنها می‌توان به کوتاه بودن زمان اجرا، اجرای دیالوگ‌ها به صورت شعر و دکور وسیع اشاره کرد. همه این موارد در کنار هم باعث شده تا مخاطب برای تماشای آرش زمان بگذارد و در اوج ترافیک و در مرکز شهر به تماشای نمایشی بنشیند که بدون حضور بازیگر چهره‌ای در حال اجراست.
شاید بتوان از دیدگاه شخصی هدف آرش را وطن پرستی در شرایط بد جامعه امروز عنوان کرد، مدت زمانیکه بسیاری از افراد در حال مهاجرت هستند و به راحتی وطن خود را کنار می‌گذارند؛ این هدف در کنار یک داستان تاریخی و ذهنی در این برهه از زمان بسیار جذاب بود.
در نهایت می‌توان گفت؛ نمایش «آرش» نمایشی است که از سه عامل مهم یعنی متن، کارگردانی و موقعیت زمانی نسبتا خوب برخوردار است و امید است در اجراهای آینده خود، اتفاقات بهتری را به همراه داشته باشد. به همین بهانه با آرش اشاداد، کارگردان نمایش آرش گفت‌وگو کردیم:
*ایده اجرایی «آرش» از کجا و با چه هدفی در ذهن شما شکل گرفت؟
من در درجه اول به عنوان یک ایرانی و در درجه دوم به عنوان یک انسان، دغدغه‌ام زمین و ایران است و با توجه به این موضوع، دغدغه آرش را برجسته‌تر کردم و با کم و زیاد کردن چند دیالوگ آن را روی صحنه بردم. به نوعی می‌توان گفت آرش درون صحنه بیشتر از آن که متصل به متن بیضایی باشد، من هستم، به عبارت دیگر دوست داشتم آن وطن‌پرستی و سادگی یک انسان را نشان دهم؛ انسانی که با وجود این شخصیت، اگر فردی این انسان را اذیت کند، او نیز آن فرد را اذیت خواهد کرد. در نهایت باید گفت من بیشتر تمایل داشتم تا خودم را نشان دهم.
*باتوجه به فضای سیاسی کشور آیا می‌توان گفت، آرش سعی در بالا بردن انگیزه وطن‌پرستی مخاطبان دارد؟
مسلما در این دوره آرش را انتخاب کردن دلیل داشته است، آرش در اجرای ما یک وطن پرستی است که برای وطنش همه کاری انجام می‌دهد و جدا از آن یک سری انسان ترسو را در کنارش می‌بینیم که از انجام دادن کار می‌ترسند. این فرد از دل مردم بیرون آمده و باعث نجات ایران می‌شود، به نظر بنده در این دوره خیلی لمس‌شدنی است.
*چرا از موسیقی و شعر در میان دیالوگ‌های خود استفاده کردید؟
اشعار برای سیاوش کسرایی بود که قهرمان داشت و آن قهرمان آرش بود. به طور کل از یک قهرمان انتظار یک کار عجیب و غریب پهلوانی و خاص می‌رود که خب از یک فرد معمولی برنمی‌آید، متن ضد قهرمان بود و شعر سیاوش کسرایی قهرمان داشت که من از تلفیق این دو یک شخصیت را خلق کردم و در نهایت دید آرش در نمایش ما به بیضایی نزدیک‌تر است و ویژگی آن نیز وطن‌پرست بودن و پهلوانی نیست. ما در متن اشاره کردیم که در جوانی آن پهلوانی است که سیاوش کسرایی از او می‌گوید ولی الان یک انسان معمولی در دوره میانسالی است.
*باتوجه به اینکه اکثر متن‌های بیضایی بیش از ۱۵۰ دقیقه است، به نظر می‌رسد متن شما بریده شده است. در این باره کمی توضیح دهید...
زمان از نگاه من یک مسئله بسیار خوب و مفید است. برای صحبت کردن در تئاتری که مردم حوصله تماشای آن را ندارند، باید کاری کرد. با این شرایط تصمیم گرفتم تا در همین زمان کم با تصویر و قاب‌های مختلف تنوع بدهیم تا تماشاچی از کار خسته نشود و حرف‌های بیان شده ما را نیز بشنود. ما هم حرف‌هایمان را بیان می‌کنیم و هم تماشاچی را راضی نگه می‌داریم.
*از آنجا که شما از صحنه‌ای جذاب برای نمایش خود استفاده کردید، فکر می‌کنید صحنه و دکور چه مقدار می‌تواند در جذب مخاطب تاثیرگذار باشد؟
قطعا تاثیرگذار است؛ دکور هم جذاب است و هم برای بازیگران و همسرایان کاربردی، یعنی مدام با آن بازی می‌شود؛ مثلا تخت در صحنه توران و صندلی در کشور ایران نمادی از اندازه این دو کشور است. جلوه‌هایی که در کارهای قبلی من هم وجود داشته است. یعنی ترجیح داده‌ام کارهای عجیب غریب و سختی را به روی صحنه بیاورم که جذابیت نمایش بالا برود.
* فکر می‌کنید اوضاع تئاتر این روزها خوب است؟
نه خوب نیست اما مردم ما را حمایت کردند و خدارا شکر سالن اجرایی ما نیز تا به امروز و با وجود این وضعیت اقتصادی دارای تماشاگران زیادی بوده است؛ البته که متاسفانه تقریبا همه روابط عمومی‌ها و پیج‌های تبلیغاتی اینستاگرام پست‌های بنده را یا کار نمی‌کنند و یا تخفیف نمی‌دهند یا جلوی کار شدن پوستر نمایش را در پیج‌های دیگر می‌گیرند؛ اما بازهم خداراشکر مردم حمایت کردند و تا همین الان استقبال خوبی از کار شده است.
انتهای پیام/
