به گزارش خبرنگار دفتر منطقه‌ای خبرگزاری فارس در آمریکای لاتین، «آنخل گررا کابرِرا» نویسنده و روزنامه‌‌نگار کوبایی با انتشار یادداشتی در سایت روزنامه لاخورنادا مکزیک، به بررسی ابعاد مختلف لغو تحریم‌های کوبا توسط آمریکا پرداخت.
دور جدید روابط میان کوبا و ایالات متحده آمریکا که توسط رؤسای جمهور این کشورها یعنی «رائول کاسترو» و «باراک اوباما» در 17 دسامبر (26 آذر 93) اعلام شد، دستخوش برخی تفاسیر مغرضانه و سبک‌سرانه شده که دامنه این رویداد مهم را یا به طرز مبالغه‌آمیزی بزرگ می‌کنند و یا آن را به شدت کوچک جلوه می‌دهند.
در جایگاه نخست، آزادی 3 زندانی ضد تروریستی کوبایی اتفاق افتاد در حالی که 2 تن دیگر از آنان پیشتر به میهن خود بازگشته بودند، البته پس از گذراندن دوره محکومیت غیر منصفانه و ناعادلانه‌ای که برایشان در نظر گرفته شده بود؛ این رویداد برای همبستگی بین‌المللی یک پیروزی به حساب می‌آید، همبستگی میان روشنفکران برجسته، هنرمندان، وکلا و همچنین دولت‌ها و مجلس‌های مختلف که همگی در قلب این کشور جزیره‌ای جنبشی بزرگ و مهم به راه انداخته بودند و آزادی آنان را در محوریت اهداف خود قرار داده بودند.
به نظر می‌رسد در مرحله نهایی، دخالت پاپ «فرانسیسکو» هم در راه تبادل زندانیان نقش مهمی ایفا کرد و به این ترتیب مجموع مذاکرات که حدود یک سال و نیم به طول انجامید و نشان از بصیرت تمامی افراد دخیل در آن دارد به ثمر نشست؛ نکته کلیدی در اینجا وجود دارد و آن اینکه مذاکرات از سرگیری روابط کوبا و آمریکا از دیرباز در کانادا برگزار شده و نباید از نظر دور داشت که حزب راست افراطی آمریکا که با نمایندگان کوبایی‌تبار این کشور متحد هستند، در گذشته موانعی را برای ثمربخشی این مذاکرات انجام داده‌اند.
تصمیم به از سرگیری روابط دیپلماتیک بین 2 کشور مذکور، از ماه ژانویه سال 2015 (دی 93) و از طریق دایر کردن سفارت در «هاوانا» پایتخت کوبا و «واشنگتن» پایتخت آمریکا و دیگر تدابیر منعطفانه «اوباما» عملی می‌شود؛ چنین اقداماتی نشانه‌های بروز تغییرات اساسی در رویکرد ایالات متحده آمریکا به روابط خود با کوبا می‌باشد که تاکنون هدفی جز تسلیم کردن مردم کوبا به وسیله گرسنگی نداشت و این هدف در یکی از اسناد رسمی اولیه تحریم‌ها نیز به وضوح ذکر شده است.
مقاومت قهرمانانه مردم کوبا طی بیش از 5 دهه در برابر سیاست تهاجمی، تروریستی و جنگ اقتصادی آمریکا و همچنین شکست حمله به «پلایا خیرون» نشان از آن داشت که بالاخره چنین نتیجه‌ای حاصل خواهد شد؛ بنابراین بروز چنین تغییری در نگرش و رویکرد آمریکا، به وضوح بیانگر پیروزی بزرگ ملت کوبا و مسیر انقلابی آنها می‌باشد. پیمودن راه سوسیالیسم و دفاع از این پروژه در چنین شرایط نامطلوبی و رسیدن به این نقطه، بدون دانش بالای سیاسی و جسارت انقلابی فراوان به هیچ وجه امکان پذیر نخواهد بود که البته ملت کوبا از آن بهره‌مند بوده است.
نکته مهم دیگر این است که تمام دنیا طی 23 سال متوالی، تحریم و محاصره اقتصادی را در سازمان ملل متحد محکوم کرده‌اند و در چنین شرایطی حفظ تحریم‌ها برای آمریکا به مثابه یک کابوس دیپلماتیک می‌باشد زیرا بخش‌های مهم تجاری، سیاسی و مذهبی و همچنین بخش اعظم شهروندان این کشور به خصوص مهاجران کوبایی از عادی‌سازی روابط میان هر 2 کشور حمایت و پشتیبانی می‌کنند.
و اما مسئله سوم، منطقه آمریکای لاتین در حال گذار از یک دوره به دوره‌ای جدید می‌باشد. مجموعه‌ای از دولت‌های ضد نئولیبرالی در این منطقه مشغول اداره کشورها هستند و تمام ملت‌ها نیز علیه سیاست‌های تجارت آزاد مبارزه می‌کنند. این امر باعث شده توازن قوا به نفع دفاع از استقلال و حاکمیت کشورها و همچنین رد دخالت خارجی تغییر پیدا کند و چنین نگرشی موجب پیدایش ساختار متراکمی از اتحاد و همکاری‌های سیاسی منطقه‌ای شده که در سازمان‌هایی چون اتحاد بولیواری برای ملت‌های آمریکای لاتین (آلبا)، اتحادیه ملت‌های آمریکای جنوبی (اوناسور)، جامعه کارائیب (کاریکوم) و مجمع کشورهای آمریکای لاتین و حوزه کارائیب (سلاک) ظهور پیدا کرده است.
دولت‌های آمریکای لاتین و حوزه کارائیب به اتفاق آرا با تحریم مخالفند و از به رسمیت شناختن کوبا حمایت می‌کنند، این نکته را رئیس موقت سازمان سلاک برای سال 2013 طی بیانیه نهایی دومین اجلاس آن که در «هاوانا» برگزار شد نیز اعلام کرد. علاوه بر این، در آخرین اجلاس قاره آمریکا که در کلمبیا برگزار شد، آمریکا و کانادا در مقابل اجماع آمریکای لاتین در انزوا ماندند زیرا کشورهای دیگر اعلام کردند که بدون حضور کوبا اجلاس دیگری را برگزار نخواهند کرد. کوبا در سطح بین‌المللی نیز کاملا به رسمیت شناخته شده است و اتحاد استراتژیک آن با چین و روسیه در دنیایی که در بحبوحه بحران هژمونی آمریکا از تک قطبی بودن فاصله می‌گیرد نیز حائز اهمیت می‌باشد.
«اوباما» اولین رئیس‌جمهور آمریکا می‌باشد که به صورت علنی اعتراف کرد سیاست اتخاذ شده علیه کوبا بی فایده بوده و نتیجه‌ای معکوس داشته، اما با این وجود همچنان مهم‌ترین معضل این روابط که مسئله تحریم و محاصره اقتصادی می‌باشد به صورت حل نشده باقی مانده است و در نهایت باید به وسیله کنگره محافظه‌کار آمریکا از میان برداشته شود.
واشنگتن باید این مسئله را درک کند که کوبا همچنان سوسیالیست باقی خواهد ماند و هیچ‌گونه دخالتی را در سیاست ملی یا بین‌المللی خود نخواهد پذیرفت. برای کوبا دوره‌ای جدید آغاز شده که مستلزم پالایش و پیچیدگی بیشتر در نبرد آرمان‌های خود می‌باشد.
انتهای پیام/
