به گزارش خبرگزاری فارس از دیواندره، برای بررسی دیرینگی جشن سیزده بدر، ما با یک خلا درازمدت در منابع و اسناد مکتوب روبرو هستیم. از همین روی، برخی پژوهشگران بر این گمان هستند که این جشن دیرینگی بیش از یک یا دو سده ندارد.
تمامی منابع مکتوبی که به گزارش صریح سیزده بدر (در فروردین یا صفر) پرداخته‌اند، متعلق به عصر قاجاریه هستند. اما دو شاهد دیگر نشان‌دهنده دیرینگی بسیار زیاد این جشن است.
یکی از آیین‌های بسیار گسترش یافته و متنوع و گوناگون، سیزده بدر است که بر پایه قواعد مردم و فرهنگ عامه، هر چقدر دامنه گسترش باوری فراخ‌تر و شیوه‌های برگزاری آن متفاوت‌تر باشد، نشان‌دهنده دیرینگی بیشتر آن است.
و دیگری، مراسم مشابهی است که به موجب کتیبه‌های باستانی سومری و بابلی (اکدی) از آن آگاهی داریم. به موجب این گزارش‌های مکتوب، آیین‌های سال نو در سومر با نام «زَگموگ» و در بابل با نام «اَکیتو»، دوازده روز به درازا می‌کشیده و در روز سیزدهم جشنی در آغوش طبیعت می‌آراسته‌اند. بدین ترتیب تصور می‌شود که سیزده بدر دارای سابقه‌ای دست کم چهار هزار ساله است.
سیزده بدر روز طبیعت است اما اگر روز چهاردهم فروردین سری به پارک‌ها و یا فضای سبز اطراف شهرها و روستاها بزنید متوجه خواهید شد که در سیزدهم فروردین چه واقعه ناگواری در طبیعت رخ داده است.
مردم در این روز آنقدر زباله و آشغال از خود در طبیعت به جا می‌گذارند که باور کردنی نیست، این زنگ خطری برای محیط زیست است.
در روز طبیعت باید با نگاهی مهربانانه به اطراف نگریست و به فرزندانمان باید بیاموزیم که طبیعت برای ما و نسل‌های آینده است و باید در حفظ آن کوشا باشیم.
مراتع و جنگل‌ها ذخایر ارزشمندی هستند که در طول سالیان متمادی به وجود آمده و در اختیار ما قرار گرفته است.
حفاظت و جلوگیری از تخریب طبیعت، آب، خاک، درختان و منابع طبیعی باید در فرهنگ عمومی جامعه نهادینه و به عنوان یک وظیفه همگانی تعریف شود.
روز سیزده بدر بیشتر باید مواظب محیط زیست بود، از درخت‌ها و گل‌ها مراقبت کرد و زباله‌ها را در سطل‌های زباله ریخت و به دیگران هم تذکر داد.
هر روز را باید روز طبیعت دانست چراکه با گسترش زندگی کسالت‌بار ماشینی، رسوخ خستگی جسمی و روحی در تمامی ارکان زندگی بشر، هر روز به نقش طبیعت و تمامی عوامل دخیل در آن که می‌تواند پیک نجات‌بخش انسان از چالش قرن جدید باشد، توجه کرد.
در روز طبیعت هزاران نفر از مردم برای گرامیداشت این روز به دامن طبیعت می‌روند اما در این میان برخی افراد باعث تخریب مراتع و جنگل‌ها می‌شوند که باید این مهم فرهنگ‌سازی شود.
بیایید این فرهنگ‌سازی و احترام به طبیعت را از خودمان شروع کنیم که الگویی برای دیگران باشیم.
این را باور داشته باشید که ما به طبیعت نیاز داریم پس بخاطر سلامت خود و نسل‌های آینده که باید در برابرشان جوابگو باشیم، بیاید دوستدار طبیعت باشید و بعد از ترک محل این سوال را از خودتان بپرسید که آیا وجدانمان در قبال استفاده از طبیعت راحت است؟
یادداشت:هیوا محمدپور
انتهای پیام/79005/خ30/ف4004
