به گزارش خبرگزاری فارس از سنندج، همچنان که بم را با خرما، خراسان را با زعفران، ساوه را با انار می‌شناسیم سال‌هاست که کردستان هم با محصول توت‌فرنگی در سطح کشور شناخته شده است.
حدود چهار سال پیش، بیش از 80 درصد تولید توت‌فرنگی کشور متعلق به کردستان بود که این میزان هر سال رو به کاهش رفت تا به 60 درصد رسید.
با پیشرفت‌ها و تکنولوژی‌هایی که در عرصه تولید محصولات گلخانهای در سطح جهان و به تبع در سطح ایران نیز شکل گرفت کم کم تولید محصولات گلخانهای به‌ویژه توت‌فرنگی توجه تولیدکنندگان را به خود معطوف کرد و در تعدادی از شهرهای کشور همچون جیرفت و کرج این نوع تولید پا گرفت.
تولید توت‌فرنگی گلخانهای آن هم به روش هیدروپونیک عملکردی چندین برابر فضای باز دارد به طوریکه اگر حداکثر میانگین تولید توت‌فرنگی در فضای آزاد حدود 20 تن در هکتار باشد در فضای گلخانه این میزان به 80 تا 100 تن در هکتار می‌رسد.
با توسعه تولید توت‌فرنگی گلخانهای در سایر استان‌های کشور، در کردستان نیز برای رقابت بیشتر و حفظ جایگاه توت‌فرنگی باید اقدامی صورت می‌گرفت.
مسئولان دولتی برای حفظ جایگاه توت‌فرنگی اقدام به تولید ارقام جدیدی که عملکرد بالایی در هکتار نسبت به رقم بومی داشت و همچنین ساخت دستگاه پیش‌سردکن برای حفظ و کاهش فساد این محصول بعد از برداشت، کردند.
هرچند این اقدام مسئولان نیز قابل توجه است ولی در این میان باز تولید استان قادر به رقابت با گلخانه‌های سایر استان‌های کشور نبوده و نخواهد بود.
اما در این میان بخش خصوصی در استان نیز کمر همت را بستند و حرکتی نو و ارزشمند را آغاز کردند «ساخت گلخانه توت‌فرنگی و کشت این محصول به صورت هیدروپونیک».
این واحد گلخانه در زمینی به مساحت 3 هزار مترمربع ساخته شده و وجه تمایز آن با سایر واحدهای گلخانه علاوه بر اتوماتیک بودن تمامی تجهیزات تعبیه شده در آن طراحی سازه آن به سبک اسپانیایی است.
سوخت مهمترین مسئله گلخانه در مناطق سردسیر است
مهندس محمدرضا ذاکری پیمانکار این واحد گلخانه به تفاوت سازه طرح اسپانیایی با کره‌ای و سنتی اشاره کرد و گفت: ستون‌ها در طرح اسپانیایی از پروفیل‌های چهارگوش به قطر 2 تا 2.5 میلی‌متر تشکیل شده است تا بدین وسیله سازه از استحکام لازم برخوردار باشد و حتی در اثر برف شدید نیز مشکلی برای آن ایجاد نشود.
وی عنوان کرد: در این طرح کمانه‌ها به شکل گاتیک انتخاب شده و دیگر مانند سبک‌های سنتی و کره‌ای قوسی نیست بنابراین فشار بار روی ستون‌ها تقسیم می‌شود.
پیمانکار این واحد گلخانه ادامه داد: در سیستم کره‌ای و سنتی ستون سراسری را روی سازه نصب می‌کنند ولی در اسپانیایی قطر ناودانی را زیادتر می‌گیرند که در استحکام بیشتر گلخانه نقش تعیینکننده و بسزایی دارد.
ذاکری با بیان اینکه سوخت مورد استفاده در این واحد گاز است، خاطرنشان کرد: سوخت مهمترین مسئله در گلخانه است که اگر بتوان از اتلاف آن جلوگیری کرد در هزینه‌ها صرفه‌جویی شده و بدون شک سودآوری بیشتری در برخواهد داشت.
وی عنوان کرد: به عنوان نمونه گلخانه‌های مجتمع باباریز سنندج سالانه حدود 9 میلیون تومان هزینه سوخت (گازوئیل) پرداخت می‌کنند بنابراین نباید انتظار سود بیشتری در این واحدها داشت.
ذاکری اظهار داشت: برای جلوگیری از اتلاف انرژی و کاهش میزان مصرف سوخت در گلخانه توت‌فرنگی، پرده انرژی سیوینگ تعبیه شده که این پرده به صورت اتوماتیک در زمان لازم چهار متر ارتفاع داخل گلخانه را پایین می‌آورد تا مصرف انرژی کاهش یابد.
وی خاطرنشان کرد: در ساخت این واحد از هیچ اعتبار و تسهیلات دولتی استفاده نشده و تمامی هزینه‌ها توسط مالک تامین شده است.
گفتنی است، سه ماه از زمان آغاز ساخت این واحد می‌گذرد که در طول این سه ماه هر روز برای هفت نفر اشتغالزایی صورت گرفته است و بعد از بهره‌برداری نیز هر روز پنج نفر در این واحد مشغول به کار خواهند شد.
بدون شک با بهره‌برداری از این واحد و شروع به تولید توت‌فرنگی شاهد توسعه کشت این محصول و حفظ جایگاه آن در استان خواهیم بود.
============
گزارش از چنور صادقی
============
انتهای پیام/79003/م30/ف4004
