به گزارش خبرگزاری فارس از بشرویه، این روزها علمداران عاشورایی دیار بشرویه هم نفس با فرشتگان با هر قدم و در طواف عاشقانه خود نجوای حسین حسین سر می‌دهند تا بگویند سرو کربلا پس از گذشت چهارده قرن همچنان بر بلندای تاریخ و زمان ایستاده است.
این روزها هر کوی و برزن بشرویه مانند دیگر شهرهای میهن اسلامی به عشق سید و سالار شهیدان عالم به رنگ سیاه و ماتم درآمده تا عاشقان در فضای معنوی به سوگواری و یادآوری واقعه کربلا بپردازند و از امامی که همراه اندک یارانش اسلام را زنده نگه داشت و درس بزرگ ایثار، عشق و آزادگی به تاریخ و جهانیان داد، سخن بگویند.
عاشقان اهل بیت عصمت و طهارت (ع) بشرویه با فرا رسیدن ماه محرم همچون مردمان دیگر نقاط ایران اسلامی، آیین‌های مربوط به عزاداری و سوگواری شهادت امام حسین (ع) و یاران وفادارش را با شکوه هرچه بیشتر برگزار می‌کنند.
یکی از این مراسم "علم‌گردانی" از کهن‌ترین و با سابقه‌ترین سنن عزاداری است که در برخی دیگر از شهرهای کشور نیز انجام می‌شود، این مراسم در بشرویه در حسینیه قدیمی و تاریخی حاج علی اشرف برگزار می‌شود.
حجت‌الاسلام "علی‌اکبر حدادیان" امام جمعه موقت بشرویه که از روحانیون بومی بشرویه است در مورد این مراسم در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در بشرویه گفت: آیین کهن علم گردانی با حضور خیل عظیم دوستداران حسینی (ع) همه ساله با شور و حال خاصی از شب ششم محرم تا شب عاشورا در دو نوبت عصر و شب در حسینیه تاریخی حاج علی اشرف بشرویه برگزار می‌شود.
وی در مورد قدمت این مراسم اظهار کرد: با توجه به اینکه این مراسم از بدو ساخت حسینیه تاریخی حاج علی اشرف در این مکان برگزار می‌شده و با توجه به اینکه قدمت این حسینیه به چهار قرن پیش برمی‌گردد، می‌توان قدمت اجرای این مراسم را بیش از سه قرن دانست.
امام جمعه موقت بشرویه در وصف برگزاری آیین قدیمی علم گردانی در این شهر گفت: علم داران و سایر برگزارکنندگان این مراسم با صدای چاووشی کربلا همگی هماهنگ با هم "حسین حسین " گویان به دور حوض واقع در وسط حسینیه می‌چرخند که در ردیف اول و جلو علمداران حدود 14 تا 15 نفر از سادات یک صف را تشکیل می‌دهند.
سید "ابوالحسن پناهی" که موهایش را در مراسم عزاداری سرور و سالار شهیدان سپید کرده و شرکت در آیین علم‌داری را از پدران خود به ارث برده است، در مورد مراسم علم‌گردانی توضیح می‌دهد: افراد تشکیل‌دهنده صف اول این مراسم از سادات هستند.
حاضرین در این آیین در یک خط با گره زدن بازوان یکدیگر به هم زنجیره انسانی تشکیل می‌دهند و در جلوی هیئت علمدار حرکت می‌کنند که این حرکت افزون بر حفظ نظم و انضباط و بیان احترام به سادات در صف مقدم گویای این است که ما همیشه و در همه حال پیشتاز عرصه دفاع از اسلام و ارزش‌های حضرت امام حسین (ع) هستیم.
وی با بیان اینکه در پشت صف سادات گروه علمداران حرکت می‌کنند، ادامه می‌دهد: تعداد آنها به 56 تن می‌رسد و هر کدام حامل یک علم هستند که البته در گذشته این تعداد به 72 علم به یاد هفتاد و دو تن یاران امام حسین (ع) نیز می‌رسیده است.
پناهی می‌گوید: هر یک از این علم‌ها با پارچه‌های رنگی مختلف پوشیده شده و در بالای هر علم یک تاج فلزی که اصطلاحا به آن " شدّه " می‌گویند، نصب شده است که شکل هر کدام از آنها نیز با دیگری متفاوت است و دلیل این تفاوت در ظاهر علم‌ها گویای تنوع یاران و دوستداران امام حسین (ع) از هر قشر و ملتی می‌باشد.
وی با بیان اینکه جدا کردن "شدّه" علم‌ها در صبح عاشورا به نشانه شهادت و جدا شدن سر مبارک حضرت امام حسین (ع)و یارانش می‌باشد، اظهار کرد: هر کدام از این علم‌ها یک صاحب موروثی دارد که علم‌گردانی را از پدران خود به ارث برده‌اند.
این علمدار حسینی(ع) توضیح می‌دهد: در جلوی گروه علمداران و صف سادات 10 تا 12 نفر در گروه‌های چهار نفره در حالی که در یک دست شمشیر و در دست دیگر دستمالی به همراه دارند هماهنگ و منظم می‌چرخند و بر سر خود می‌زنند و پیام این کار که معمولا از سوی سادات انجام می‌شود این است که ما همواره برای دفاع از حریم ولایت و امام زمان خود آماده هستیم و چرخیدن آنان نیز نشان از خستگی‌ناپذیر بودن آنها دارد.
پناهی می‌گوید: در انتهای گروه عزاداران، عده‌ای نخل کوچکی را که در اصطلاح محلی به آن "عُماری " گفته می‌شود و با پارچه‌های سیاه رنگ پوشانده شده است را بر سر گرفته و سینه زنان پشت سر علم داران حرکت می‌کنند که از آن دو برداشت می‌شود که یکی این را می‌رساند که این نخل کوچک کجاوه مانند نماد محمل حضرت فاطمه زهرا (س) می‌باشد که همواره پشت سر و پشتیبان عزاداران فرزند خود امام حسین (ع) می‌باشد.
البته طبق گفته‌ها برداشت دیگری که از این موضوع وجود دارد آن است که "نخل" بر سرگرفتن نمادی از تشییع پیکرها می‌باشد و مراسم نمادین تشییع پیکر مبارک امام حسین (ع) را القا می‌کند.
وی سخنان خود را این طور پایان می‌دهد که علمداران و شرکت‌کنندگان در این مراسم سنتی پا به پای هم و با صدای گرم چاووشی خوان که آواز "بر مشامم می‌رسد هر لحظه بوی کربلا " را در فضای حسینیه طنین‌انداز کرده همراه می‌شوند و هم‌نوا با افلاکیان ندای " حسین حسین " سر می‌دهند.
این روزها عاشقان حسینی در سوگواری امام خود سر و سینه زنان سر از پا نمی‌شناسند و مظلومیت حسین را فریاد می‌زنند، شکوه عزاداری دوستداران حسینی این مرثیه محتشم کاشانی که می‌سراید "باز این چه شورش است که در خلق عالم است، باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است" را در ذهن‌ها یادآور می‌کند.
---------------------------
گزارش از نرگس سینایی
---------------------------
انتهای پیام/2248/ع30/پو3002
