اسفندیار امینی در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در اصفهان در پاسخ به این سؤال که آیا خشکی زاینده‌رود متأثر از کشت برنج است، اظهار کرد: با توجه به سابقه دیرینه کشت برنج در منطقه لنجانات، این موضوع را به لحاظ فنی و حقوقی، تکذیب می‌کنم.
وی ادامه داد: در طومار شیخ بهایی نیز که نزدیک به 500 سال پیش نوشته شده است، حق آب لنجانات بیشتر به برنج‌کاری در این منطقه اختصاص یافته که این نشان از وجود برنج‌کاری در این منطقه از گذشته‌های دور است.
مدیرعامل کانون خبرگان کشاورزی اصفهان با بیان اینکه به لحاظ فنی برخی از مناطق مزیت نسبی در کشت یک محصول دارند، تصریح کرد: برای مثال در منطقه‌ای مانند لنجان که بستر زمین را برای برنج‌کاری ایزوله می‌کنند، کاشت محصولات دیگر مانند ذرت در این مناطق به آب بیشتری نیاز دارد.
وی افزود: در برخی از مناطق مانند خوزستان و یزد که درجه حرارت بالایی دارند، عمده هدر‌رفت آب در کشت محصول برنج از طریق تبخیر صورت می‌گیرد که نیاز به مصرف آب بیشتری دارد.
امینی تاکید کرد: برای مناطقی با مزیت نسبی بالا، کشت برنج نسبت به سایر محصولات مصرف آب کمتری دارد.
وی با اشاره به اینکه کشت برنج در لنجان به یک‌ششم کاهش یافته است، اضافه کرد: منطقه لنجان در گذشته 18 هزار هکتار برنج‌کاری داشته که در حال حاضر تنها سه هزار هکتار سطح زیر کشت این محصول است.
مدیرعامل کانون خبرگان کشاورزی اصفهان با تاکید بر اینکه در صورتی که در برخی استانها کشت برنج 20 درصد افزایش داشته است، گفت: استانی مانند خوزستان با هوای گرم که کشت برنج در آن مصرف آب بالایی دارد، 100 درصد سطح زیر کشت این محصول را افزایش داده است.
وی با بیان اینکه در بستر‌های ایزوله مصرف آب کاهش می‌یابد، اظهار کرد: در منطقه لنجان با 10 لیتر آب در ثانیه، توانسته‌اند 15 هزار هکتار برنج را نجات دهند، اما با همین میزان آب در مناطق دیگر به سختی سطح پنج هکتار زیر پوشش قرار می‌گیرد.
امینی با بیان اینکه بخشی از میزان آبی که به منطقه لنجان اختصاص یافته است در اختیار باغات قرار دارد و آب‌های دیگر نیز به برنج‌کاری اختصاص یافته است، افزود: بر اساس محاسبات انجام‌شده و حجم آب برداشتی، اگر این گفته که کشت برنج سبب خشکی زاینده‌رود است، درست باشد، این میزان سطح زیرکشت قابل برداشت نبود.
انتهای پیام/ع30/پ3003
