به گزارش خبرگزاری فارس از اراک، تا کی می‌خواهد کام تشنه خود را از قطره قطره خون مصطفی‌ها سیراب کند.
او از خون انسان‌ها کام تشنه خود را سیراب می‌کند، خاکش بی‌رحمانه جان‌ها را در خود می‌بلعد و آنگاه آسمان است که دل ابریش پر می‌شود از حسرت و اشک و آه و آه و آه و ناله‌هایی که تا ابد صدایش را می‌شنوی.
نفرین بر تو، نفرین بر جاده‌هایت که به اندازه بی انتهایی‌ایت بی‌رحم‌اند، مگر نمی‌دانستی دیروز که جامت را پر کردی از خون سرخ مصطفی، او تازه می‌خواست چهارمین زمستان را ببیند، مگر ندیدی مادری را که هنگام جان دادن، جگرش برای تنها دخترش که زود جان داد تا نفس کشیدن‌های آخر دختر مو طلایی‌‌اش را نبیند چگونه می‌سوخت، هیچ می‌دانستی علی مسافر ماه عسل بود و مژگان می‌رفت مدرک سال‌ها شب نخوابیدن‌ها و دلهره‌های شب‌های امتحانش را بگیرد.
چقدر بی‌رحمی! می‌دانی آنگاه که تو در فکر این بودی که چطور جان‌ها را بگیری مادر مصطفی در فکر این بود که کیک تولد پسرش را چگونه بپزد، علی می‌اندیشید ماه عسل‌اش را چگونه بگذراند، مژگان غرق شادی و خوشحالی موفقیت در تحصیل و دانشگاه بود.
آه ای زمین تو خوب دیدی مشت‌هایی را که پر از خاک تو بر سرها خالی می‌شود و آه ای آسمان تو خوب شنیدی ناله‌های حسرت و فغان سال‌‌هایی را که باید بی عزیزی سر کرد، مگر می‌شود!!!!
جاده‌هایت بارها از داغی قیر سوخته، اما سوختن دل کجا و سوختن خاک کجا، وقتی دلی می‌سوزد، زمین و آسمان و در و دیوار از شرم رویشان سیاه می‌شود تا چهل روز که نه تا سال‌ها و سالگردها و بی‌شک تا ابد داغدار می‌ماند.
بغض در گلو، اشک حلقه شده در چشم‌ها می‌ماند و حسرت ای کاش‌ها بر زبان جاری، ای کاش نمی‌رفت، ای کاش جاده بی‌رحم نبود، ای کاش هرگز سوار بر آن ماشین نمی‌شد و ای کاش و...
پشتوانه‌شان باید بعد از این، سکوت باشد و صبر، گریه باشد و اشک و قاب عکسی بر دیوار.
گناهشان چه بود، جز اینکه پا در راهی گذاشتند که خاکش پیش از این جان انسان‌های دیگر را گرفته بود، هیچ گناهی نداشتند در این جاده جان‌گیر.
هیچ کدام نمی‌دانستند آنگاه که قدم بر جاده زیرآبی می‌گذارند، این جاده جان آنها را زیرآبی خواهد گرفت و آغاز این جاده پایان زندگی آنها را رقم خواهد زد.
نامش را چه زیبا زیرآبی برگزیدند، در جاده زیرآبی محلات، هیچ کس نمی‌تواند زیرآبی برود، جان‌ها در جاده قبضه می‌شود و خون‌‌ها بر رویش جاری و آن هنگام است که لحظه‌ها نه، ثانیه‌‌ها به آسمان پیوند می‌خورد و زمین دهان باز می‌کند تا گرسنگی‌اش را همچون تشنگیش برطرف سازد و حریصانه پیکرهای قربانیان را یکی بعد از دیگری در خود می‌بلعد.
26 مهر ماه امسال بود که در یک حادثه رانندگی در محور خطر و مرگ هفت نفر از اعضای یک خانواده جان خود را از دست دادند.
در این تصادف که بین یک خودروی سمند و یک تریلر در یک کیلومتری شهر نیمور حد فاصل میدان باقرآباد تا زیرآب در ساعت 18 روز جمعه اتفاق افتاد هفت نفر سرنشین سمند در برخورد با یک تریلر کشته شدند.
خدابخش پناهی 42 ساله و همسرش مهین پناهی 35 ساله و مریم دختر 24 ساله‌شان به همراه دختر کوچکش، مژگان 19 ساله، محمد 15 ساله و مصطفی چهار ساله همه اعضای یک خانواده بودند که هنگام بازگشت از عروسی که به تهران باز می‌گشتند در حالی که تنها یک ساعت و نیم از حرکت‌شان می‌گذشت، ناگهان و در یک لحظه همگی در این تصادف ملال‌آور جان خود را از دست دادند.
موسی‌پور از بستگان داغدار این خانواده در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در اراک در حالی که از شدت غم قادر به تکلم نبود،گفت: تا کی خانواده‌ها باید جان عزیزانشان را در این جاده‌ها از دست بدهند، چرا باید جان‌ها برای مسئولان بی ارزش باشد، چندین سال است این جاده به صورت غیر استاندارد رها شده و به بهانه نبود اعتبار جان‌ها را یکی پس از دیگری می‌گیرد.
وی افزود: چرا برای برخی از جاده‌ها که کوهستانی است و جاده سازی در آن بسیار مشکل است اعتبارات به موقع اختصاص می‌یابد اما در این محور خبری از پول و اعتبار نیست.
موسی‌پور ادامه داد: اگر این جاده دو بانده بود هرگز این اتفاق رخ نمی‌داد، هیچ کدام از اعضای این خانواده که از نزدیکان من بودند، باقی نماندند و همه جان خود را از دست دادند.
وی افزود: ما در یک روز هفت نفر از عزیزان خود را با هم خاکسپاری کردیم و این ضربات روحی بسیار بدی داشت که هرگز از یادمان نخواهد رفت.
عضو شورای اسلامی شهر محلات نیز گفت: متاسفانه بارها غیر استاندارد بودن این محور را به گوش مسئولان رسانده و خواستار اصلاح این محور شدیم، اما متاسفانه به دلیل نبود اعتبارات اقدام مناسبی برای استاندارد سازی این محور صورت نگرفته است.
قاسم رئیس‌اکبری افزود: به دلیل استاندارد نبودن جاده صفیآباد محلات همچنان شاهد وقوع تصادفات دلخراش در این محور هستیم، به طوری که اخیرا در یک حادثه هفت نفر از اعضای یک خانواده جان خود را از دست دادند، حادثه‌ای دیگر منجر به کشته شدن نوزادی شش ماهه و قطع نخاع پدر یک خانواده شد، در ایام نوروز هم پنج نفر از اعضای یک خانواده در این محور جان خودرا از دست دادند و ...
وی تصریح کرد: این نقطه یکی از پرحادثه‌ترین نقاط استان مرکزی است به طوری که از ابتدای سال جاری تاکنون حدود 23 نفر جان خود را از دست داده و عده‌ای نیز مجروح و قطع نخاعی شدند.
عضو شورای اسلامی شهر محلات ادامه داد: بیش از هشت سال است که قرار شده این جاده دو بانده شود، اما هیچ اقدامی در این زمینه صورت نگرفته است و مسئولان نبود اعتبار را بهانه‌ای برای عدم استاندارد سازی این جاده عنوان می‌کنند در حالی که دیه پرداختی بابت فوت شدگان و مجروحان این محور بسیار بیشتر از اعتبار مورد نیاز برای ساخت و اصلاح این جاده بوده است.
رئیس‌اکبری با بیان اینکه شهر محلات به دلیل توریستی بودن یکی از شهرهای پرتردد استان به شمار می‌رود، ادامه داد: وجود معدن سنگ حاجی‌آباد که بزرگ‌ترین معدن محلات است، معدن شهرداری و همچنین معدن آبیار در مسیر جاده صفیآباد موجب شده است که روزانه حجم بالایی از خودروهای سنگین در این محور تردد داشته باشند لذا باید برای آن چاره‌اندیشی کرد.
وی افزود: توریستی بودن محلات نیز به نوبه خود حجم بالایی از ترافیک را در این منطقه رقم زده است و نباید اجازه دهیم وقوع تصادفات سبب مشکلات فرهنگی و اقتصادی بسیاری برای خانواده‌ها شود.
این مسئول گفت: در حال حاضر تنها یک کیلومتر از این جاده که از هر دو طرف فاقد علائم بوده و حالت پرتگاهی دارد، حوادث بسیاری را رقم می‌زند که اصلاح این یک کیلومتر کار سختی نیست.
رئیس‌اکبری با اشاره به ضرورت رسیدگی مسئولان به وضعیت این جاده خاطر نشان ساخت: مردم این شهر از مسئولان انتظار دارند هر چه سریع‌تر وضعیت این جاده را روشن کنند، تصادفاتی که در این محور رخ می‌دهد از نظر روحی و روانی برای ساکنین این منطقه و کسانی که دائم در این جاده رفت و آمد می‌کنند، مشکلات روحی و روانی بسیاری را به وجود خواهد آورد.
وی تاکید کرد: عملیات جاده سازی و استاندارد سازی جاده‌ها نباید به صورت لاک‌پشتی باشد، جان انسان‌ها در یک ثانیه گرفته می‌شود و مسئولان باید فردای قیامت پاسخگوی این جان‌ها باشند.
معاون راهداری اداره کل راه و شهرسازی استان مرکزی نیز گفت: بر اساس برخی از آمارها از ابتدای سال جاری تاکنون 14 نفر بر اثر وقوع تصادف در محور محلات به خمین فوت شده و حدود 20 تا 30 نفر نیز مجروح شده‌اند.
علی زندی‌فر افزود: طول محور آبگرم تا سنجه‌شازی 17 کیلومتر است که پنج کیلومتر آن چهار بانده و دو هزار و 200 متر آن نیز آسفالت شده که آزاد سازی و آماده سازی مابقی محور در دست اقدام است.
وی تصریح کرد: برای چهار بانده شدن این محور به 100 میلیارد ریال اعتبار نیاز است که از سال 88 تاکنون تنها 20 میلیارد ریال آن تخصیص یافته است.
معاون راهداری اداره کل راه و شهرسازی استان مرکزی با بیان اینکه این محور از وضعیت مناسبی برخوردار نیست، ادامه داد: امسال چهار میلیارد ریال برای راهداری محلات اختصاص یافته که با این میزان اعتبار امکان بازسازی محورهای پر خطر محلات وجود ندارد.
زندی‌فر افزود: هم اکنون عمر راه‌های استان بالای 10 سال است و در این جاده‌ها نباید با سرعت بالا و خستگی و خواب‌آلودگی رانندگی کرد چرا که یک لحظه غفلت یک عمر پشیمانی به همراه خواهد داشت.
معاون راهداری اداره کل راه و شهرسازی استان مرکزی تاکید کرد: متاسفانه اعتبارات موجود پاسخگوی نیازهای بخش راه نیست، سالانه 30 هزار میلیارد ریال سرمایه راه‌ها است که باید یک تا پنج درصد آن صرف هزینه ساخت شود این در حالی است که زیر سه درصد هم به این امر اختصاص نمی‌یابد.
زندی‌فر سرعت مجاز در کشور را 84 کیلومتر در ساعت عنوان کرد و گفت: در حال حاضر میانگین سرعت مجاز در استان مرکزی 92 کیلومتر بر ساعت می‌باشد که از میانگین کشوری بالاتر است.
وی ادامه داد: هم اکنون محور زیرآبی یکی از پر حادثه‌ترین محورهای محلات به شمار می‌رود که از مسئولان ذی‌ربط انتظار می‌رود با تزریق به موقع اعتبارات زمینه بازسازی و استاندارد سازی این محور را فراهم کنند.
مسئول شعبه بیمه ایران شهرستان محلات نیز گفت: خسارت‌هایی که بیمه ایران ظرف یک سال بابت دیه مجروحان و فوت‌شدگان این محور پرداخت می‌کند، بسیار بیشتر از اعتبارات بازسازی این محور است.
بدخشان افزود: متاسفانه اگر خانواده‌ای سرپرست خود را در حادثه رانندگی از دست بدهد، علاوه بر مشکلات اقتصادی از نظر روحی و روانی نیز دچار مشکلات فراوانی می‌شود.
وی تصریح کرد: این نمایندگی در یک سال و نیم اخیر حدود 30 میلیارد ریال بابت دیه فوت و جراحت به حادثه‌دیدگان جاده‌های محلات خسارت پرداخت کرده است.
مسئول شعبه بیمه ایران شهرستان محلات ادامه داد: در حادثه‌ای که اخیرا رخ داد و طی آن هفت نفر از اعضای یک خانواده جان خود را از دست دادند، با توجه به اینکه در ماه حرام این تصادف رخ داد بیمه ایران باید بیش از هفت میلیارد و 500 میلیون ریال بابت فوت پنج نفر از سرنشینان این خودرو پرداخت کند.
وی ادامه داد: این تنها در یک حادثه است، چندین مورد تصادف از ابتدای سال جاری تاکنون در حوالی محور زیرآبی محلات رخ داد که هیچ کدام تاکنون برای تشکیل پرونده به شعبه مراجعه نکرده و منتظر اعلام پزشکی قانونی هستند که اگر این پرونده‌ها نیز تشکیل شود، مبلغ دیه پرداختی بیمه ایران چندین برابر 30 میلیارد ریال خواهد شد، این در حالی است که اعتبار مورد نیاز برای ساخت این محور بسیار کمتر ازاین مبلغ خواهد بود، ضمن آنکه دیگر مشکلات روحی و روانی برای خانواده‌ها به وجود نخواهد آمد.
درست است که گاهی خستگی، عدم رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی و خواب‌آلودگی منجر به وقوع تصادفات دلخراشی می‌شود، اما اگر جاده‌ها از استاندارد لازم برخوردار باشند، دوربین ترافیکی نصب شود و زیرساخت‌های لازم فراهم باشد، این حوادث به حداقل خواهد رسید.
ای کاش این گزارش موجب شود مسئولانی که به بهانه نبود اعتبار دست از کار که نه، دست از جان انسان‌ها کشیده‌اند، کمی به خود آمده و بیش از این اجازه ندهند محورهای پر خطری مانند زیرآبی جان‌ها را گرفته و خانواده‌ها را داغدار کند.
از سال 88 برای چهار بانده کردن این محور اقدام شده که در آن زمان هیچ حرفی از مشکلات تحریم، نداشتن اعتبار و بهانه‌های دیگر وجود نداشت و به گفته مسولان از 100 میلیارد ریال اعتبار در این چند ساله فقط 20 میلیارد ریال پرداخت شده و اگر بقیه این اعتبار هم بخواهد به صورت قطره‌چکانی تزریق شود چه خون‌هایی که برای آن ریخته و چه خانواده‌هایی داغدار و مصیبت زده و چه هزینه‌های گزافی که در بیمارستان‌ها و یا مراکز بیمه و... که بسیار بیشتر از اعتبار مورد نظر است تلف خواهد شد.
انتهای پیام/87002/ر40/ث3001
