به گزارش خبرگزاری فارس از یاسوج، استان کهگیلویه و بویراحمد اگر چه با نام محرومیت و نداری در کنار خود عادت کرده و به عنوان یک استان مصرف کننده قلمداد می‌شود ولی در حد بضاعت خود هم تولید دارد و هم صادرات.
در کنار منابع عظیم زیرزمینی و روزمینی، منابع آبی، منابع عظیم نفت و جنگل اما کهگیلویه و بویراحمد در کشاورزی و صنایع‌دستی نیز برای گفتن حرف دارد؛ البته حرف‌هایی که به علت زخم کهنه ضعف‌های مدیریتی آنچنان هم رسا نیستند و بریده بریده ادا می‌شوند.
هنر مردان و زنان این دیار متمدن و با هویت تاریخی در صنایع‌دستی این روزها به اسم سایر استانها شناخته شده است تا هنر این مردمان ناشناخته بماند و سود زحماتی که حاصلش پینه‌های دستان مهربان مادران روستایی و سوی ضعیف چشمان آن‌ها بوده، این روزها به کام و نام دیگران باشد.
درد تولیدکنندگان استان تنها در تولید فرش و گلیم نیست
اما این درد بزرگ تنها به صنایع‌دستی و فرش و گلیم تولیدی این استان مربوط نیست و در کشاورزی و محصولات مزرعه‌ای نیز شاهد چنین ضعف‌هایی در مدیریت برنامه‌ریزان و متولیان هستیم.
مرغ، ذرت، گوشت قرمز، خیار، هندوانه، گوجه، برنج، پیاز، گندم، سیب و گردو و بسیاری از میوه‌ها و محصولات دیگر در این استان تولید می‌شوند ولی به علت عدم امکان نگه‌داری و ضعف‌های مدیریتی از سوی دلالان و واسطه‌گران در استان‌های همجوار خریداری و با قیمت‌های چند برابر به مردم همین استان فروخته می‌شوند.
کهگیلویه و بویراحمد در حالی به عنوان یک استان مصرف‌کننده معروف است که محصولات تولیدی‌اش که می‌تواند کفاف نیاز مردمان خودش را بدهد نه تنها سودی برای کشاورزانش ندارد بلکه دیگر مردمانش نیز این محصول را با برچسب‌های دیگر استانها و با قیمت‌های به مراتب گران‌تر می‌خرند.
اگر کشاورزان در کهگیلویه و بویراحمد هنوز برای کشت و زرع انگیزه‌ای دارند باید آن را به پای صداقت و کم‌توقعی دیرینه آن‌ها بگذاریم چراکه کشاورز در این استان سودی از تولید محصولش که یک عمر به پایش زحمت کشیده، نمی‌برد.
همه این محصولات در این استان تولید می‌شوند ولی از میدان‌های میوه و تره‌بار استان‌هایی چون فارس به بازارهای کهگیلویه و بویراحمد بارگیری می‌شوند تا در کمال تعجب یک استان، همزمان هم تولیدکننده باشد و هم وارد کننده.
برای دیدن روزهای امیدبخش باید همانند کشاورزان و بافندگان صبور باشیم
کهگیلویه و بویراحمد در همه صنایع پر زیورش از صنایع تبدیلی محروم است، نه از فرآورده‌های نفتی بهره‌ای برده و نه از کشاورزی‌اش و نه از جنگل‌ها و منابع آبی‌اش.
این سرمایه‌های عظیم بلااستفاده است و کهگیلویه و بویراحمد را به استانی محروم ولی غنی معروف کرده است.
در این استان از خرید تضمینی خبری نیست و کشاورزان در هنگام برداشت محصولات خود ناچار به تن دادن به قدرت بالای دلالان هستند چراکه مسئولان قدرت چانه‌زنی آنان را برای فروش معقول محصولاتشان را بالا نبرده‌اند.
کشاورزی و تولید در کهگیلویه و بویراحمد در انتظار جانی دوباره برای پیکر بی‌جانش است.
برای دست یافتن به پاسخ این سئوال که آیا فرا رسیدن این روز بزرگ نزدیک است یا خیر باید همانند کشاورزان و بافندگان استوار و بی‌ادعای این مرز و بوم صبور باشیم.
=============
یادداشت از کریم بنام
=============
انتهای پیام/82005/م40/ظ1004
