به گزارش خبرگزاری فارس از ساری، بزرگ بود و از اهالی امروز که لحن آب و زمین را چه خوب می‌فهمید.
چه مومنانه زیستی در هیاهوی مضطرب این روزمره‌گی کسالت‌آور، و بی‌گمان با کرامت آب آشنا بود، آنگاه که فروتنانه شایسته‌سالاری شایستگان را می‌ستود...
چه اندوه بزرگی بود وقتی صبح یکشنبه تیتر خبرهای تو را که مرور می‌کردیم هیچ خبری جز فرو ریختن خودمان را در آن نیافتیم و همچنان ناباورانه به قساوت تقدیر خیره ماندیم.
از این پس عرفان به بابا گفتن همسن و سال‌های خود دقیق‌تر می‌شود و هستی مجبور است، بی‌نوازش پدر با درخت، آب و آینه حرف بزند و بی‌گمان هیچ کدام‌شان از سهم روز اول مهری که قرار افتادنش برای‌شان خواهد بود خاطره چندان خوبی نخواهد داشت.
و ما باید بپذیریم دوست مهربان‌مان که در مدارا بی‌نظیر بود که چونان آب می‌گذشت و تلاش الفبای زندگی‌اش بود ما را با غربت ماشین‌های خیابان با تنهایی بزرگ‌مان در میان این همه آدم رها کرد و به شکوه پرنده‌ها پیوست و پرنده‌ها حامل هیچ خبری به زمین نیستند.
روحت شاد و برای همیشه یادت جاودانه و گرامی باد...
-----------------------------------
یادداشت از عبدالرحیم دیوسالار
-----------------------------------
انتهای پیام/2296/ح20/ض1002
