به گزارش خبرگزاری فارس از سنندج، صنایع دستی، صنعتی است که برای ایجاد یک شغل نیاز به صرف هزینه و سرمایه‌گذاری بالا، تکنولوژی پیچیده، زمین برای ساخت محل کار و کارشناس خارجی ندارد و با ساده‌ترین ابزار و حتی در منازل برای افراد با کمترین سرمایه‌گذاری امکان کار فراهم است و از نظر اقتصادی، محصولات صنایع دستی دارای ارزش‌افزوده بالایی است.
نبود آثار مخرب زیست‌محیطی و امکان گسترش کار در استان و شهرستان‌ها و روستاها از دیگر مزایای فعالیت در حوزه صنایع دستی است که مورد غفلت مسئولان برنامه‌ریزی اشتغال قرار گرفته است.
یکی از مزیت‌های فرهنگی، اجتماعی و جغرافیایی کشورمان موضوع صنایع دستی و مزیت دیگر موضوع صنعت توریسم است که جای بسیاری دارد که روی ظرفیت‌های عظیم اقتصادی و اشتغالزایی این صنایع برنامه‌ریزی شود.
صنایع دستی می‌تواند در بحث مشاغل خانگی، مشاغل زنان سرپرست خانوار و حتی برای مشاغلی که به عنوان کمک درآمد یا درآمدهای مکمل به آنها پرداخته می‌شود، نقش اساسی ایفا کند.
در شرایطی که حدود بیش از دو میلیون نفر از افراد جویای کار از روستائیان هستند و از طرفی بخش عمده‌ای از هنرهای بومی و خاستگاه تولیدات صنایع دستی و مواد اولیه ساخت صنایع دستی در روستاها و مناطق عشایرنشین وجود دارد، لذا باز هم پرداختن به موضوع صنایع دستی از اولویت‌های برنامه‌ریزی اشتغال در استان کردستان محسوب می‌شود.
البته برای توسعه اشتغال در هر صنعتی، ابتدا باید سطح فعلی اشتغال در آن صنعت حفظ شود. به عبارتی ابتدا باید وضعیت اشتغال هنرمندان و صنعتگران صنایع دستی در استان و کشور ساماندهی شود و بعد با ایجاد بازارهای جدید و رونق در فروش محصولات صنایع دستی، تقاضا و نیاز به تولید جدید و به تبع آن اشتغال جدید را برنامه‌ریزی کرد.
به دلیل سختی کار و درآمد نسبتاً کم، بسیاری از هنرمندان صنایع دستی از این کار فاصله گرفته و برای کسب درآمد بیشتر به سایر صنایع و مشاغل که حقوق و دستمزد بیشتری دارند، گرایش پیدا کرده‌اند.
از جمله دلایل رکود صنایع دستی کشور که هنرمندان این حوزه را رنج می‌دهد، عدم وجود بازارهای فروش و کاهش تقاضا برای خرید است.
بازار محلی، بازار ملی، بازار توریستی و بازار صادرات، چهار بازار اصلی برای فروش محصولات صنایع دستی است و آسیب‌شناسی این بازارها به گونه‌ای است که بازارهای محلی، قدرت حجم و گستردگی بالایی برای ایجاد تحرک اقتصادی در این بخش را ندارد و بازارهای ملی هم که به دلیل ورود بی‌رویه کالاهای چینی و عدم فرهنگ‌سازی و عدم توجه و تعصب هموطنان به خرید کالای ایرانی و تولیدات صنایع دستی تاکنون نتوانسته است، این ظرفیت عظیم اقتصادی و اشتغالزا را شکوفا کند.
از طرفی عدم ورود تعداد قابل‌توجهی توریست خارجی به کشور و رکود صنعت توریسم، صنایع دستی استان که بخشی از صنایع دستی کشور است را از بازار توریستی محروم کرده و عدم وجود تعاونی‌های تخصصی و حرفه‌ای در صادرات صنایع دستی هم موجب شده است که بازار صادرات برای صنایع دستی کشور فعال نشود.
لذا صنایع دستی که مزیت فرهنگی و اجتماعی و جغرافیایی کشورمان در ایجاد اشتغال محسوب می‌شود در حفظ سطح اشتغال فعلی خود با مشکل مواجه است.
در حالی که با درایت و توجه و حمایت دولت و البته با ورود بخش خصوصی و صنف و انجمن‌های تخصصی به موضوع صادرات و احیای بازارهای محلی و ملی و توریستی، می‌توان افراد شاغل فعلی را حفظ کرد و هم شغل جدید ایجاد کرد.
------------------------------
گزارش از: شیرین حسامی
------------------------------
انتهای پیام/79002/غ40
