به گزارش خبرگزاری فارس از اراک، قربان عید باوری است که پس از هزاران سال هنوز از فراز هزاره‌های تاریخ در جغرافیای ایمان ابراهیم، ستون تسلیم اسماعیل را نمی‌لرزاند و رد استواری گام‌هایی را که در گذر از وسوسه خاکی تن سری را به قربانگاه عشق برده است به ملکوت آسمانی‌ترین واژه‌های نورانی رضا و تسلیم پیوند می‌دهد.
قربان تداعی یک خاطره نیست، بزرگداشت یک اندیشه است. اندیشه‌ای که اعتبارش مقام رضای بی چون و چرای ابراهیمی‌است، قربان تعلیق میان شک و باور نیست. صراحت یک ایمان مطلق است.
قربانی یعنی از همه وابستگی‌ها و دلبستگی‌ها بریدن. یعنی ذبح همه وسوسه‌های زمینی و تمایلات نفسانی. یعنی خاکی کردن دل از غیر خدا.
قربانی اشاره است، اشاره محوی به رد آنچه رنگ تعلق دارد، هر آنچه دلبستگی‌اش تو را از دیدن و شنیدن حقیقت باز می‌دارد، دلت را می‌لرزاند، قدم‌هایت را در رفتن سست می‌کند، نبودن و نداشتنش پریشانت می‌کند، هر آنچه اسیرت می‌کند و جاذبه‌اش وضوح آینه‌های دلت را در صراحت آیه‌های تسلیم رنگ شک و تردید می‌زند، اسماعیل درون توست.
از میان برخیز، نوبت توست و شک مکن که پس از هزاران سال، قربانگاه اینک انتظار قدم‌های تو را می‌کشد تا ابراهیم‌وار اسماعیل درونت را به مسلخ بیاوری و در قامتی سراپا نشان خدایی همه وسوسه‌های زمین را با تیغ تیز ایمان قربانی کنی.
عید قربان است عید سربلندی و سرافرازی ابراهیم و اسماعیل، همچون ابراهیم بدان چه می‌کنی و چرا برای درنگ و غفلت فرصتی نیست، تردید مکن.
و چه درد است که در قتلگه عشق و جنون/ عید قربان شــد و او را غم قربانی نیســت.
انتهای پیام/87002/ذ30/ث3001
