به گزارش خبرگزاری فارس از بابلسر، واقعه از دست دادن جابر معافی سرپرست خبرگزاری فارس آنقدر ناگهانی بود که هنوز هم نمی‌توانم باور کنم سرپرست عزیزم را از دست دادم.
خبر به قدری تکان‌دهنده بود که دوستان و اقوام سرگردان شده‌اند، بی‌شک و به یقین زبانم قاصر است از گفتن اوصاف او، او مردی مهربان، دلسوز، فداکار، با اخلاق پسندیده و اهل معاشرت بود.
در تمام دوره همکاری‌مان تجارب بسیاری را از ایشان آموخته بودم اما هرگز به یک باره از دست دادنشان در باورمان نبود، هیچ کدام‌مان پاییز را با خزانش حس نمی‌کردیم ولی ایشان به راستی و به تلخی این خزان را برای همه معنی کرده‌اند.
خانواده عزیز جابر معافی، همه ما از این طور رفتن شان دل شکسته‌ایم، ما هم مثل شما چشم به در دوخته‌ایم تا بلکه این خبر تکذیب شود و او برگردد.
همکار من، بیا و مثل همیشه غافلگیرمان کن تا بلکه این بغض‌های به گلو نشسته‌مان نترکد، بیا و بار دیگر جانی تازه در کالبد خبرها بدم، ما همچون فرزندان عزیزت عرفان و هستی چشم به راهت هستیم و هرگز قادر به فراموش کردنت نیستیم.
به یقین آرزوی همه ما این بود که در ولیمه حجت یا عروسی فرزندانت جمع شویم نه در مجلس به سوگ نشستنت.
همکار و دوست گرامی پندار ما این است: که تو در گور نخواهی خفت، با ما در نغمه‌ها و شادی‌هایمان آواز خواهی خواند، خنده خواهی کرد، فریاد خواهی زد.
یادت همیشه در دل ماست.
------------------
سامره عبدی
------------------
انتهای‌پیام/86010/ح30/ض1002
