به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، تا چند روز دیگر مدیران جدید استانی انتخاب می‌شوند، اصفهان بیش از سایر شهرها و استانها نیازمند یک برنامه جامع توسعه‌ای نو و یک مدیران تازه‌نفس با ایده‌های بکر و قدرت چانه‌زنی بالا است تا بتواند بر بحران‌های زیست محیطی استان فائق آید و با جذب سرمایه‌های داخلی و خارجی، برنامه‌ای متوازن و جامع که شامل رفاه و افزایش سطح درآمد عمومی و توسعه ساختارهای روستایی و شهری باشد، ارائه دهد.
با نگاهی به عملکرد مدیران فعلی استان و شهر و با وجود خدمات شایان ذکر و قابل تقدیر این مدیران در حوزه‌های مختلف اجرایی استان در می‌یابیم که فضای مدیریتی شهر و استان ما بعد از هشت سال نیازمند یک تغییر و یک هوای تازه است، مجموعه مدیران استان و شهر ما نتوانستند راهکاری برای چالش کم‌آبی استان و خشکی زاینده‌رود و باتلاق گاوخونی و بالطبع این دو افزایش ریزگردهای آلاینده هوا و رکورد 30 روز هوای ناسالم و خطرناک در سال، پیدا و اجرایی کنند.
عدم توانایی مدیران شهری و نمایندگان استانی برای ایجاد یک اجماع ملی و فشار بر دولت برای تغییر مدیریت منابع آبی منطقه و کنترل آبراه‌های حاشیه‌ای سرچشمه اصلی زاینده‌رود در کوهرنگ و از همه مهم‌تر تعامل سازنده با کشاورزان برای استفاده بهینه از منابع آبی و مدرن کردن دستگاه‌هایشان عامل اصلی بحران کم آبی و زیست محیطی استان و شهر ماست.
مدیران شهر اصفهان در بیان افتخارات خود از محقق شدن بیش از 90 درصدی هزینه‌های استان و شهر بدون کمک و حمایت دولتی سخن می‌گویند و مفتخرند، در حالی که استان رتبه دوم را در بازپرداخت مالیاتی به دولت دارد. در رده 29 دریافت و اختصاص بودجه استانها قرار دارد، این تأمین هزینه‌ها اگر از طریق یک برنامه مدون اقتصادی که سرفصلش کنترل قیمت‌ها و کاهش هزینه‌های عمومی و توسعه پارمترهای زندگی مطلوب شهروندی به دست می‌آمد، قطعاً کارآمد و مورد حمایت همه نخبگان شهری و استانی بود؛ اما مسلماً عدم تأمین بخشی از هزینه‌های استان و شهر از طریق بودجه دولتی آن هم به دلیل عدم قدرت چانه‌زنی با رئیس دولت و یا نماینده تام‌الاختیار رئیس جمهور در کسوت استاندار و در عوض تأمین این هزینه‌ها از طریق افزایش ناگهانی عوارض ساخت و ساز و کسب و کار شهری و استانی و از آن بدتر فروش زمین‌های دولتی و عدم کنترل فضاهای شهری که موجب افزایش بزهکاری‌های اجتماعی و نابود شدن زمین‌های بایر کشاورزی می‌شود، جای افتخار ندارد.
با نگاهی به منابع درآمدی شهرداری اصفهان در سال‌های 90 و 91 در می‌یابیم که بیش از 70 درصد تأمین هزینه‌های شهرداری از فروش تراکم آزاد و عوارض ناشی از ساخت و ساز و حذف پارکینگ شهری و از همه مهم‌تر فروش اموال غیرمنقول شهری به دست آمده است، در حالی که با بررسی آمارها درمی‌یابیم که به همین میزان هم هزینه صرف امور راهسازی و افزایس مسیرهای بین راهی و تونل‌های شهری شده است که اینگونه تخصیص بودجه برای راهسازی مسلماً در راستای توسعه متوازن شهر و بهبود زندگی یک شهروند نیست و در عوض چیزی حدود کمتر از پنج درصد درآمدها صرف امور نوسازی و بهسازی شهری شده است که شاخص اصلی پیشرفت برنامه توسعه شهری است.
با نگاهی کلی به درآمدهای شهرداری در می‌یابیم که درآمدهای شهرداری اغلب تورم‌زا و در راستای افزایش هزینه‌های خدمات عمومی بوده که فشار زیادی را بر قشر ضعیف جامعه ما وارد می‌کند، برای مثال عوارض سالیانه خودروهای سواری چیزی حدود یک درصد از درآمدهای شهرداری را در بر می‌گیرد، در حالی که افزایش نرخ عوارض خودروهای سواری و همچنین افزایش نرخ مالیات بنگاه‌های پربازده برای کنترل هزینه‌های عمومی و جلوگیری از افزایش نرخ تورم شهری و کاهش فشار اقتصادی بر قشر آسیپ پذیر جامعه امری ضروری است.
شهرداری اصفهان سه سال است که لقب نگین خدمت‌رسانی به مردم را از دست داده است، تبریز مدت‌هاست که لقب شهر زیبا را به دست آورده است و با وجود هزینه‌های فراوان شهرداری اصفهان در حوزه حمل و نقل و افزایش مسیرهای شهری، شهر مشهد با ساخت و تکمیل پروژه قطارهای شهری و توسعه و بهره‌برداری از سه فاز آن بعد از تهران لقب برترین شهر در توسعه ساخت و سازهای عمرانی و راهی را به دست آورده است و یا با جذب سرمایه‌های بی‌نظیری و تزریق در بدنه شهر مشهد سبب عوض شدن جلوه شهر مشهد شده است، رقم خوردن اتفاقاتی نو و تکمیل پروژه‌های فوق‌العاده‌ای چون پدیده شاندیز، استخرها و پارک‌های آبی کم نظیر، مجتمع‌های بزرگ گردشگری و تجاری چون الماس شرق چندین شهربازی بزرگ و مجهز توانسته است یک مدیریت شهری عالی را به شهروندانش هدیه کند، اما اصفهان پایتخت فرهنگ و تمدن جهان اسلام، معاونت فرهنگی شهرداریش مدت‌هاست گوی رقابت را در برابر کلان شهرهای شیراز و تهران از دست داده است. شهرداری اصفهان با وجود آنکه جزو برترین شهرداری‌های کشور هنوز جای گرفته است، اما کلانشهرهای تهران، تبریز، مشهد و شیراز در آخرین رده بندی‌ها از وی پیشی گرفته‌اند.
شهر و استان اصفهان نیازمند یک هوای تازه و یک مدیریت جدید با ایده‌های متفاوت برای خروج از رخوت کنونی است.
اصفهان با توجه به ظرفیت‌هایش باید همچنان سرآمد شهرها باشد و با وجود نیازسنجی‌های صورت گرفته آنچنان که باید و شاید یا حتی در مقایسه با دیگر کلانشهرها به پیشرفت و توسعه دست نیافته است.
انتهای پیام/63001/ذ40/ژ1001
یادداشت از سید امیر حسین ابطحی
