به گزارش خبرگزاری فارس از مریوان، هنوز شب هنگام است و موقع خواب، در آن هنگام که آدم‌ها بعد از خستگی‌های روزانه جسم و روح خود را برای آرامش دادن به خواب می‌سپارند یکباره صدای وحشتناکی از طبیعت زیبای مریوان آنان را از خواب بیدار می‌کند.
این روزها دغدغه دیگری به نام آتش‌سوزی طبیعت به مجموعه دغدغه‌های مردم شهرستان مرزی و توریستی مریوان افزوده شده است. انسان‌هایی هستند که به دلایل کاملاً نامعلومی حاضرند با دامن زدن به آتش‌سوزی‌های طبیعت موجب آزار و اذیت افراد منطقه شوند و جسته زمین و درختان بی‌گناه این مناطق را زیر آتش سوزان خشم و نفرت خود که هیچ بویی از عشق و محبت را نبرده‌اند بسوزانند، نابود کنند و صدای وجدان خود را خفه نگاه دارند.
بله. هنوز سر صبح نشده است خورشید کم کم می‌خواهد از پشت کوه‌ها بیرون آید و با گرمای خود زمین سرد شب خفته را بیدار و گرم کند، بله سکوت شب دارد یواش یواش جای خود را به سر و صدای روز می‌سپارد اما هنوز کمی زود است که روز خوانده شود.
در این هنگام فریاد وحشتناکی به گوش می‌رسد و آه و ناله دردناکی سراسر منطقه را فرا گرفته و زمین و آسمان را پر از وحشت کرده، وجدان‌های بیدار را تلنگر می‌زند. بله صدای نه یک برگ خشک شده یا زیر پا له شده نه یک شاخه شکسته کهنه و نه یک تنه درخت فرسوده در آتش انداخته است بلکه صدای هزاران درخت بی‌دفاعی بود که در آتش حرص و طمع ورزی کسی که معلوم نبود به چه مقصودی آنرا آتش زده می‌سوختند و جان می‌دادند و جیغ می کشیدند تا شاید بتوانند بیشتر درد سوختن را تحمل کنند و زنده بمانند، شاید هم برای یاری جستن از کسی بودند که هنوز وجدان بیداری دارد.
آتش‌سوزی‌های مکرر و زیاد درختان، جنگل و مراتع این دیار همچون تازیانه‌ای چند سالی است که بر پیکره طبیعت جنگلی مریوان زده می‌شود و انگار این تازیانه زدن‌ها تمامی ندارد و نباید هیچ کسی به داد آن برسد.
فریاد درختان در حال سوختن دل هر آدمی را به درد می‌آورد، از خواب بیدار شدم و با یکی از دوستانم تماس گرفتم و او از سوختن تمامی جنگل‌های ضلع شمالی مریوان خبر داد که بسیار هم به محل زندگی ما نزدیک بود و بعد از کمی معطل شدن به آنجا رفتیم.
خزنده‌های ققنوس شده و لاک پشت‌های سوخته، موریانه‌هایی که لاشه همنوعان خود را از داخل لانه خود بیرون می‌آوردند معلوم بود همگی در اعماق سکوت خود فریاد تندی را در دل می‌پرورانند و انگار جسم بی‌جان هر کدام از پرندگان یا این جانوران از بین رفته می‌خواستند که با صدای بلند فریاد برآورند که دیگر این بی‌رحمی و بی‌مروتی آدم‌ها تا کی ادامه دارد.
در این هنگام با صدای فریاد هولناک جانداران داخل آتش اهالی روستاهای حومه هم نتوانستند خود را به خواب بزنند و آموزش‌های اطفای حریق توسط انجمن سبز چیا مریوان این بار هم مفید واقع شد و مردم برای نجات طبیعت و جانوران شتافتند.
بازهم آتش جسته بی‌گناهان بی‌پا را در هم نوردید و از دم سوزاند و هزاران درخت طعمه حریق شدند و از بین رفتند و جانوران بی‌دفاعی که در این جنگل‌ها بودند مجبور به ترک خانه و کاشانه خود گشته و یا در آتش خاکستر شدند و از بین رفتند.
این بار نیز تکرار مکررات و آتش‌سوزی جنگل‌ها رخ داد و در یک روز چندین هکتار از این جنگل‌ها سوخته و خاکستر شد و اکنون چهره نازیبایی بر طبیعت زیبای شهرستان توریستی مریوان گذاشته است.
نابودی جنگل‌های رشته کوه زاگرس همچنان به دست آتش رقم زده می‌شود اما کسی نیست که بداند با چه مقصود و هدفی باید این جنگل‌ها از بین بروند یا اینکه تا کی باید ما شاهد این مقوله ضد فرهنگی باشیم؟ آیا سال آینده هم همین طور خواهد بود؟ آیا مردمان این مرز و بوم خواهند فهمید که نابودی جنگل‌ها در واقع نابودی تدریجی خود انسان‌ها به دنبال دارد؟
آیا مردمی که طبیعت را با نفرت و حرص خود آتش می‌زنند می‌توانند به این درک برسند که این درختان و جانداران داخل آن بخشی از زندگانی انکارناپذیر طبیعت و موثر در زندگانی انسان‌ها هستند؟
طبیعت بخشی اعظم و بسیار بزرگ و باور نکردنی را در بر گرفته که اگر این درختان از بین رود مرگ تدریجی انسان‌ها رقم خواهد خورد و هزاران آیا و اگر دیگر به امید آن روز که ما انسان‌ها بتوانیم وظایف خود را در قبال تمامی موجودات و جانداران دور و برمان اعم از انسان‌ها، حیوانات و حتی درختان و طبیعت را درک کنیم و آنها را قبول کرده و برای اهدای وظایف انسانی خود کوشا باشیم و باور و آگاهی پیدا کنیم و بدانیم که چقدر محبت و بخشش زیباست.
============
گزارش از رزگار محمدکریمی
============
انتهای پیام/79008/ذ40/ژ1001
