به گزارش خبرگزاری فارس، بالاخره تیر اسرائیل و آمریکا به هدف نشست البته با کمک برخی احزاب و جریان‌های داخلی لبنان که در ماجرای تروریست نام گرفتن حزبالله در اتحادیه اروپا، همچون کاتالیزور عمل کردند.
از نیمه اول سال گذشته میلادی بود که آمریکا و اسرائیل دست به کار شدند تا با درست کردن پاپوشی برای حزبالله، اتحادیه اروپا را متقاعد کنند این حزب لبنانی را که یکی از محورهای اصلی مقاومت به شمار می‌آید، در فهرست سازمان‌های تروریستی قرار دهد.
البته آنها در ابتدا کوشیدند با درخواست از اتحادیه اروپا، اروپایی‌ها را به اعمال تحریم علیه حزبالله متقاعد کنند، اما به در بسته خوردند چراکه استدلال کشورهای اروپایی این بود که «اتحادیه اروپا حزبالله را به عنوان یک حزب سیاسی فعال در لبنان به رسمیت می‌شناسد و معتقد است، مدارک کافی برای قرار دادن این گروه لبنانی در فهرست گروه‌های تروریستی وجود ندارد».
علاوه بر این، کشورهای اروپایی تاکید داشتند که چنین اقدامی به روابط اتحادیه اروپا با لبنان، جایی که حزبالله خدمات اجتماعی گسترده‌ای ارائه می‌دهد و شاخه سیاسی آن نیز قدرت را در دولت این کشور در اختیار دارد، لطمه وارد می‌کند.
این پاسخ به مذاق آمریکایی‌ها و اسرائیلی‌ها خوش نیامد، از این رو بود که به فکر افتادند تا مدرک مورد نیاز اروپایی‌ها را دست و پا کنند. ظاهرا اولین موردی که به ذهن آنها خطور کرد، مقصر جلوه دادن حزبالله در حادثه انفجار اتوبوس توریست‌های اسرائیلی در شهر ساحلی بورگاس در بلغارستان بود که جولای سال 2012 رخ داد و در آن، 5 اسرائیلی کشته شدند.
دولت بلغارستان هم که ظاهرا توسط اسرائیل و متحد آن، آمریکا، تطمیع شده بود در گزارش نهایی خود درباره این انفجار حزبالله را به دست داشتن در این انفجار متهم کرد. بلافاصله بعد از انتشار این گزارش، آمریکا و اسرائیل وارد صحنه شدند و هر یک به طور جداگانه از اتحادیه اروپا خواستند، حزبالله را به عنوان یک سازمان تروریستی به رسمیت بشناسد چراکه با تروریست نامیده شدن حزبالله در اتحادیه اروپا، سرمایه‌ها و دارایی‌های این گروه بلوکه می‌شود، اعضاء این گروه از عبور و مرور در کشورهای عضو این اتحادیه منع می‌شوند و دیگر امکان فروش، نگهداری یا انتقال سلاح را نخواهند داشت. در واقع، از این طریق آنها درصدد بودند با ایجاد محدودیت نفوذ حزبالله در سطح منطقه و جامعه بین‌المللی را کاهش دهند.
اما نتیجه این تحقیقات به اندازه‌ای مشکوک بود که صدای برخی گروه‌های داخلی بلغار را نیز در آورد چراکه آنها بر این باور بودند طرح این اتهامات، خطرناک و غیرمستند بوده است.
حتی روزنامه صهیونیستی معاریو نیز در گزارشی به نقل از منابع نزدیک به تحقیقات، افشاء کرد، آمریکا و اسرائیل فشارهایی را در این راستا بر بلغارستان وارد کرده‌اند تا حزبالله لبنان و ایران را به اجرای این عملیات متهم کند. معاریو نوشت: «اسرائیل اطلاعاتی را به محققان بلغاری داده تا حزبالله را در این حمله متهم کند».
همین انتقادات داخلی بود که اروپایی‌ها را به شک و تردید انداخت؛ نکته‌ای که روزنامه السفیر نیز در گزارشی به آن اشاره کرد و نوشت: «انتقاداتی که مخالفان داخلی دولت بلغارستان در رابطه با روند تحقیقات و نتایج آن ایراد کرده‌اند و همچنین فضای نامطلوب سیاسی و فساد اداری در این کشور، از جمله مهمترین دلایل تردید اتحادیه اروپاست».
با وجود این ناکامی، اسرائیل و آمریکا بیکار ننشستند. به‌رغم دخالت‌های آشکار و نهان این دو و سایر متحدان عربی و غربی آنها در بحران داخلی سوریه و حمایت‌های مالی و تسلیحاتی چشمگیرشان از شورشیان سوری، آنها فعالیت‌های حزبالله را سیبل انتقادات و حملات خود قرار دادند.
این موضوع به حدی برای آنها حیاتی بود که باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا طی تماس تلفنی با میشل سلیمان، همتای لبنانی خود در این رابطه گفت‌وگو کرد و نگرانی عمیق خود را نسبت به حضور نیروهای حزبالله در سوریه به وی ابراز داشت.
برخی مقامات آمریکایی نیز مدعی شدند، حضور نیروهای حزبالله لبنان در منطقه القصیر تاییدی است بر این مسئله که حزبالله هم اینک نقش پررنگی در درگیری‌های سوریه ایفا می‌کند! این در حالی است که منطقه القصیر در نزدیکی مرز لبنان که از اهمیت استراتژیک برخوردار است، هفته‌ها بود صحنه درگیری‌های شدید میان نیروهای بشار اسد و مخالفان مسلح نظام سوریه قرار گرفته بود و در این میان، هدف نیروهای حزبالله جلوگیری از تسری ناآرامی‌های سوریه به داخل مرزهای لبنان بوده است.
با این حال، بعد از جنجال‌های فراوان بر سر این اتهام، کاترین اشتون، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا از رایزنی مقامات اروپایی درباره قراردادن حزبالله در فهرست گروه‌های تروریستی خبر داد که در نهایت امروز (دوشنبه) اعضا این اتحادیه به قرار دادن شاخه نظامی حزبالله در فهرست سازمان‌های تروریستی رای مثبت دادند.
شاید در وهله اول به نظر برسد این آمریکایی‌ها بودند که بالاخره توانستند حرف خود را به کرسی بنشانند، اما واقعیت ماجرا این است که آنها بدون کمک برخی احزاب داخلی لبنان از جمله «جریان 14 مارس» به رهبری سعد حریری که از مخالفان سرسخت حزبالله به شمار می‌آید، نمی‌توانستند این توطئه را به سرانجام برسانند.
حزب المستقبل که خود از حامیان مالی و تسلیحاتی گروه‌های تروریستی سوری به شمار می‌آید، همپای آمریکایی‌ها، حزبالله را به دخالت در امور سوریه متهم کرد. کار سعد حریری، رئیس این جریان به جایی رسید که حزبالله را با اسرائیلی‌ها قیاس کرد و گفت:«حزب الله جنایات اسرائیل را کپی برداری کرده و در القصیر اجرا می‌کند.»
به نظر می‌رسد یکی از علل این گونه اظهارنظرها، تسویه حساب‌های سیاسی باشد؛ نکته‌ای که سخنان شیخ نعیم قاسم، معاون دبیرکل حزبالله لبنان به طور تلویحی به آن اشاره کرده است.
او اخیرا ضمن درخواست برای تشکیل دولت وحدت ملی که در برگیرنده تمامی گروه‌های لبنانی باشد، با اشاره به کارشکنی‌های جریان المستقبل در روند تشکیل دولت جدید، گفت: «المستقبل با امید بستن به سرنوشت تحولات سوریه، مسئله تشکیل دولت لبنان را به تاخیر انداخته است. این در حالی است که برای نجات لبنان، چاره‌ای جز همکاری و بحث و گفتگو بین گروه‌های لبنانی در موارد مشترک وجود ندارد.»
به این ترتیب، به نظر می‌رسد، احزاب داخلی مخالف حزبالله با گره زدن فعالیت‌های این سازمان، در مرزهای لبنان و سوریه با اقدامات تروریستی، کوشیدند، به نوعی شرایط را برای محدود کردن حزبالله در عرصه داخلی فراهم کنند.
سمیه همایون روز
انتهای پیام/ر
