به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد، مردان کویر از جنس دیگری هستند. از جنسی متفاوت از شهر و ساختمان‌های آجری‌اش با دود و ترافیک و پیاده‌روهای شلوغ. چاله‌های هیچ خیابانی آن‌ها را ناراحت نمی‌کند، چون فرش زیر پایشان ماسه‌های کویر است. مردان کویر چند چین اضافه روی پیشانی دارند و این یعنی افق نگاه آن‌ها فقط دیوار سیمانی خانه روبه‌رویی نیست یا شلوغی خیابانی که آدم‌هایش همه عجله دارند. آن چند چین را مدیون نگاه به‌افق‌دوخته‌شان هستند. در یک کلام، مردانی بی‌مختصات و بی‌جغرافیا...
یکی از این مردان را خوب می‌شناختم. مردی که اگر چه عناوین دهان پُرکنی مانند عضویت مادام‌العمر در انجمن جغرافیای انگلستان، انجمن سلطنتی مردم‌شناسی انگلستان و ایرلند، شورای عالی آمار، هیئت تحریریه دائرةالمعارف بریتانیا، انجمن آمریکایی پیشرفت علوم، شورای عالی مردم‌شناسی، انجمن جغرافیایی کشورهای آسیا و آفریقا، کمیته ملی آب‌شناسی (یونسکو)، هیئت ممیزه دانشگاه تهران، کمیسیون بورس‌های دانشگاهی، کمیسیون همکاری فرهنگی ایران و فرانسه و کمیته جغرافیایی فرهنگستان ایران را در کارنامه‌اش داشت، باز هم اگر او را می‌دیدی در توصیفش می‌گفتی: «یک کویرزاده است».
همه این‌ها که گفتم در توصیف پروفسور محمدحسن گنجی بود. مردی که آن قدر دود چراغ خورده بود تا لقب پدر علم جغرافیای ایران را از آن خود کند. او که در شهر کویری بیرجند به دنیا آمده، 28 تیرماه سال گذشته خبر درگذشتش روی خروجی خبرگزاری‌ها و مطبوعات قرار گرفت.
خصوصیات اخلاقی استاد در کمتر کسی دیده می‌شد
غلامرضا گنجی، برادر پروفسور گنجی در رابطه با شخصیت استاد می‌گوید: از دید من تحصیلات و دستاوردهای ایشان مورد نظر نیست، چراکه چهره علمی و برجسته ایشان نه‌تنها در ایران بلکه در جهان نیز شناخته شده است؛ اما مهم‌تر از آن خصوصیات اخلاقی برادرم بود که در کمتر کسی دیده می‌شد.
وی به افتادگی و تواضع مرد سال هواشناسی 2001 اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: ایشان معاون دانشگاه تهران بودند، اما یادم است هرزمان که کسی به او مراجعه می‌کرد، از پشت میزش بلند می‌شد و ابتدا کار او را راه می‌ا‌نداخت.
وی در رابطه با درگذشت برادرش این‌طور توضیح می‌دهد: دکتر هیچ بیماری نداشت و قرار بود برای کنفرانسی در رابطه با مسائل جغرافیایی به ترکیه برود. شب قبل از حرکت در منزلش زمین خورد و بر اثر خونریزی مغزی به بیمارستان اعزام شد که در نهایت همان‌جا و در سن 100 سالگی چشم از جهان فرو بست.
موزه و آرامگاه به یاد پروفسور
امید گنجی، یکی از وابستگان پروفسور است که درباره وی می‌گوید: پیکر ایشان در بوستان گنجی، که چندسال پیش شهرداری به پاس زحمات ایشان احداث کرده بود دفن شده و آرامگاه و موزه‌ای به یاد ایشان در همان بوستان ایجاد شده است.
وی بیان می‌کند: بنیاد علمی‌فرهنگی پروفسور گنجی نیز که به تصویب شورای عالی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری رسیده است، با هدف ترویج علم جغرافیا، آموزش‌های پایه و مشاوره به سازمان‌ها و ارگان‌ها در زمان حیاتشان به بهره‌برداری رسید و پس از درگذشت ایشان نیز این بنیاد به میراث علمی ایشان رسیدگی خواهد کرد.
عمر پربرکت برای تربیت نسل‌های جغرافیادان
مجید حبیبی‌نوخندان، مدیر گروه پژوهشی اقلیم‌شناسی کاربردی و عضو هیئت علمی پژوهشکده مرکز ملی هواشناسی نیز در مورد خصوصیات اخلاقی پروفسور گنجی این‌گونه می‌گوید: وی در زمان جنگ مشاور مسائل نظامی بود، چراکه اهمیت اطلاعات هواشناسی در جنگ خیلی بیشتر از زمان صلح است.
وی با بیان اینکه انتخاب شدن به عنوان «مرد سال هواشناسی» کار بزرگی است، عنوان می‌کند: دکتر شخصیتی بود که جوان‌ها را تشویق می‌کرد تا فکرها و ایده‌های جدیدشان را بیان کنند، خداوند نیز به ایشان عمر بابرکتی داد تا نسل‌های زیادی از علاقه‌مندان به علم جغرافیا با ایشان آشنا شوند.
این دانشجو و همکار استاد در پایان می‌گوید: ما باید بدانیم اگر انسان خوبی باشیم، زحمت بکشیم و به آینده فکر کنیم، این‌گونه عزیز و به‌یادماندنی خواهیم شد.
یادش گرامی...
انتهای پیام/70005/صا40/ض1002
