به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد، در نامه این هواداران آمده است؛ پس از راهیابی تیم ملی فوتبال کشورمان به جام جهانی 2013 برزیل آن هم با تک گل مهاجم مشهدی تیم ملی، اشک در چشمانمان حلقه زد و چون خیلی علاقمند به فوتبال هستیم، بی‌اختیار به خیابان آمدیم تا شادی را با جوانان شهرمان تقسیم کنیم. باورمان نمی‌شد این همه جوان و نوجوان، پیر و کهنسال و زن و مرد شادی‌کنان در خیابان‌ها باشند. اما در کنار این همه شادی در صورت، غصه‌ای دیرینه در دل خیلی‌ها وجود داشت و آن اینکه حیف از این همه شادی و شادمانی که عمر کوتاهی مثل گل دارد و فقط یک بار و یک شب است.
در حالی که مردم بسیاری از استان‌های دیگر به دلیل برخورداری از یک یا حتی چند تیم لیگ برتری در فوتبال کشور، چه بسا این اظهار شادی‌ها را هر هفته حال در مقیاسی کوچکتر و به نوعی دیگر در ورزشگاه شهرشان تکرار می‌کنند؛ موهبت و نعمتی که «فقط خراسان‌رضوی» چهار سال است که در بین استان‌های مطرح کشور از آن بی‌بهره است، به راستی چرا؟
ای کاش که «ابومسلم خراسان» هم چنان در لیگ برتر می‌ماند و شادی و شور و نشاط را باز به جوانان این شهر هدیه می‌د‌‌اد. ای کاش ورزشگاه‌های تختی و ثامن‌الائمه(ع) خاک نمی‌خوردند و بی رونق نبودند و بار دیگر 35 هزار نفر به ورزشگاه ثامن می‌آمدند. ای کاش به جای سرازیر شدن پول فولاد خراسان به تیم هم نام اصفهانی، فقط درصدی از آن سهم اسپانسری ابومسلم می‌شد. ای کاش همراه با تهرانی‌ها، یک نفر از مدیران همین شش هزار واحد صنعتی استان به کمک می‌آمد و زیر پر و بال ابومسلم را می‌گرفت. ای کاش مسئولان شهری و استانی شانه از بار مسئولیت «حمایت مادی و معنوی» از این تیم باسابقه و مردمی خالی نمی‌کردند تا «تیم پیام» از صحنه روزگار محو شود و ابومسلم هم سه سال در لیگ دسته یک درجا بزند.
ای کاش مدیرکل تربیت‌بدنی وقت، همان روزهای اول تکلیف مالکیت ابومسلم را یکسره می‌کرد تا بهانه‌ای سه ساله برای صعود نکردن به لیگ برتر به دست مسئولان باشگاه نداده باشد. ای کاش مسئولان باشگاه به جای خرج کردن چند میلیونی پای بازیکنان غیربومی، به بازیکنان جویای نام و مستعد از تیم‌های پایه همین استان توجه می‌کردند و به آنها میدان می‌دادند. ای کاش افراط و تفریط‌ها و از این طرف بام و آن طرف بام افتادن‌های همین آقایان نبود تا یک روز با غفلت از مربیان بومی آزمایش پس داده، دل به معجزه مربیان شمالی و شیرازی و حتی منشوری بسپارند و یک روز هم، سرقفلی تعیین مربی و مدیر تیم را دربست به کارگروه فوتبال استان بدهند.
و حالا که می‌گویند وضعیت مالکیت باشگاه حل شده و دیگر مشکل و بهانه‌ای به نام مالکیت نیست، باز متأسفانه شاهدیم دعوای رسانه‌ای انتخاب سرمربی بالا گرفته و آن چیزی که در این میان از بین می‌رود و می‌سوزد، فرصت جذب بازیکنان خوب فوتبال کشور است که به سرعت در حال عقد قرارداد با تیم‌ها هستند.
و ای کاش آخر اینکه برای یک بار هم که شده، مسئولان باشگاه به جای پیداکردن فرشته نجات تیم از بین اعضای کارگروه فوتبال استان، به حرف دل هزاران و بلکه میلیون‌ها هوادار دلسوخته باشگاه گوش بدهند و مربی توانای فوتبال کشور و مربی بومی همین استان یعنی «اکبر میثاقیان» را که دل به عشق ابومسلم دارد، سرکار آوردند.
نمی‌دانیم چقدر دیگر پیامک بدهیم که ما هواداران فقط اکبر آقای خودمان را می‌خواهیم و به قول طوماری که اخیراً نوشته شده، بگذارید حتی اگر قرار است ابومسلم صعود نکند، با میثاقیان باشد و بس.
انتهای پیام/70002/صا/ض1002
