به گزارش خبرگزاری فارس از دشتی، سعید بیابانکی جمعه شب در نشست انجمن ادبی فایز دشتی که در سالن کنفرانس فرهنگسرای شهید شهریاری خورموج برگزار شد، اظهار داشت: اردیبهشت ماه شعر و ادبیات است و آمدن و رفتن شاعران به اردیبهشت گره خورده است و من هم آرزو می‌کنم در اردیبهشت از دنیا بروم.
این شاعر پرآوازه کشور پس از شنیدن شعر اعضای انجمن گفت: حضور پر رنگ و برجسته فرهنگ بومی اتفاق خوبی بود که در شعر شاعران این دیار افتاده بود و تنها به واسطه زبان می‌تواند خرده فرهنگ‌ها ماندگار باشد.
وی ادامه داد: دوبیتی‌های زیبایی که شنیدم احساس کردم روح فایز دوباره حلول کرد و اشعار سپید قابل تقدیر بود.
بیابانکی اضافه کرد: اینکه شاعران دشتی با این تمدن این فرهنگ را حفظ می‌کنند، قابل تقدیر است و هر شاعر باید اقلیم خودش را فریاد بزند.
وی تصریح کرد: زبان فارسی در میان زبان‌های زنده دنیا زبان غریب و مظلومی است و آن چه این زبان را نجات داده، شعر است.
اصغر منصوری نسب از شعرای خورموجی نیز با معرفی دشتی و ادبیات آن گفت: ادبیات مهم‌ترین مواصلات فکری یک جامعه است و همواره قلم مرد دشتی از شمشیرش تیزتر است.
نویسنده و محقق خورموجی افزود: از مشاهیر دشتی آیت الله حاج میرزا احمد دشتی است که زمانی که در نجف تحصیل می‌کرد، در روز کمتر از یک ساعت خواب نداشت و خیلی اصرار کردند تا مرجعیت عالم شیعه را بپذیرد و در نجف بماند، اما قبول نکرد.
وی اضافه کرد: محمد خان دشتی دیگر حاکم حکیمی بود که بزرگان را در قلعه جمع می‌کرد و نه تنها شعر که مسایل تاریخی و فلسفی نیز مطرح می‌کردند.
منصوری نسب ادامه داد: فایز دشتی سرآمد شاعران دشتی است که دوبیتی‌هایش رستاخیز کلمات است و با آداب دشتی عجین است.
وی خاطر نشان کرد: فایز دشتی آدرس معنوی ما و احساس و شور ماست و لطایف درونی انسان جنوبی در شروه و شعر فایز نمود عالی دارد.
انتهای پیام/66001/ب30/ث3001
