به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، محمد نصیری یکی از پرافتخارترین وزنه‌برداران تاریخ ایران و آسیا است که یک دهه بر سکوهای جهان و المپیک تکیه زد و 18 رکورد جهانی به نام خود ثبت کرده است و از این رو فدراسیون جهانی وزنه‌برداری وی را در ردیف برترین وزنه‌برداران قرن بیستم قرار داد.
محمد نصیری در سال 1341 با کسب مقام سوم تهران در دسته مگس وزن (52 کیلوگرم) چهره شد و سال بعد با ثبت رکورد 262.5 کیلوگرم به مقام قهرمانی ایران رسید و این عنوان را در سال 1343 هم تکرار کرد، در این سال او موفق شد با ثبت حد نصاب 302.5 کیلوگرم که رکورد جدیدی برای قاره آسیا در دسته جدید مگس وزن بود، مجوز حضور در بازی‌های المپیک توکیو را دریافت کند.
در بازی‌های المپیک 1964، نصیری جوان با ثبت حد نصاب 310 کیلوگرم به مقام پانزدهم رسید، دوسال بعد در جریان رقابت‌های جهانی 1966، او با مجموع 350 کیلوگرم به مدال برنز جهان دست یافت و در همین سال با 352.5 کیلوگرم قهرمان بازی‌های آسیایی در دسته خروس وزن شد.
محمد نصیری در سال 1968 در بازی‌های المپیک مکزیکوسیتی ایران را صاحب نخستین مدال طلای وزنه برداری المپیک کرد، در این رقابت‌ها خروس جنگی ایران موفق شد سه رکورد جدید برای المپیک ثبت کند که رکورد 150 کیلوگرمی‌اش در دو ضرب تا المپیک 1980 دست نخورده باقی ماند، نصیری در سال‌های 1968، 1969 و 1970 به مدال طلای جهان بوسه زد و در سال 1971 بر سکوی سوم جهان قرار گرفت.
المپیک 1972 مونیخ شاهد درخشش دیگری از هرکول ایران بود که با رکورد 370 کیلوگرم بعد از ایمره فولدی (نفر دوم المپیک قبل) بر سکوی دوم قرار گیرد.
رقابت‌های وزنه‌برداری 1976 مونترال شاهد چهارمین و آخرین حضور نصیری در بازی‌های المپیک بود که با کسب مدال برنز به پایان رسید، در حد فاصل دو دوره المپیک، دو مدال طلا و یک مدال برنز دیگر از رقابت‌های جهانی و مدال طلای بازی‌های آسیایی 1974 به کارنامه درخشان و پرافتخار وی افزوده شد.
سفر هرکول ایران به اصفهان برای شرکت در گردهمایی داوران استان اصفهان، بهانه‌ای شد تا گفت‌و‌گویی را با وی ترتیب دادیم که در زیر می‌آید:
* آقای نصیری، چه طور شد که به این رشته روی آوردید؟
در سن 13،14 سالگی قهرمان آموزشگاه‌های کشور در رشته ژیمناستیک بودم ولی ناخودآگاه به ورزش سنگین وزنه‌برداری روی آوردم و به مرور زمان با تشویق‌های دوستان این رشته را پیگیری کردم، در این بین سرهنگ ملکیان و خانم بهار مانند یک پدر و مادر برایم زحمت کشیدند تا توانستم برای ایران عزیز افتخارآفرینی کنم، در آن زمان آجرها را سوراخ کرده و یک شاخه درخت به شکل وزنه درون آجرها قرار داده و اینگونه به تمرینات می پرداختیم.
* درباره خانم بهار بیشتر توضیح دهید، می‌گویند در پیشرفت شما خیلی مؤثر بوده است؟
خانم بهار مانند یک مادر برایم زحمت کشید، این زن سرپرستی قهرمانان وزنه‌برداری و بچه‌های کوچک را داشت و وزنه‌برداری را به خوبی می شناخت و پایه گذار این رشته برای من بود و کم کم به وزنه‌ها هجوم آوردم و در باشگاه کیان زیر نظر مربیانی چون محمد زهتاب، رزاقی، حسین خانی و فردوس ترقی کردم و محمد نصیری شدم.
* ورزش کشور چه تفاوتی با گذشته کرده است؟
هر زمانی برای خودش یک جایگاهی دارد، در زمان گذشته کشتی و وزنه‌برداری را داشتیم که ورزشکاران این رشته‌ها برای کشورمان افتخارآفرینی کردند و اکنون رشته‌های دیگر هم توسعه پیدا کرده‌اند و در میادین مختلف پرچم کشورمان به اهتزاز در می‌آید، اما در برخی رشته‌ها حرمت پیشکسوتان و بزرگان را حفظ نمی‌کنند.
* پیرامون حرمت شکنی‌هایی که اخیراً در ورزش کشور علیه برخی پیشکسوتان شاهد آن هستیم، نظر شما چیست؟
در فدراسیون وزنه‌برداری پیشکسوتان جایی ندارند، نمی‌دانم به چه کسی بگویم، چه کسی می‌فهمد که برود به آنها بگوید کسانی همچون منوچهر برومند، دهنوی و بقیه چرا در فدراسیون جایی ندارند و اتفاقاتی که در وزنه‌برداری کشور افتاده ناشی از آن است که فدراسیون بزرگ‌تر و پیشکسوت ندارد.
* از اختلافی که بین مرتضی سیف زاده رئیس هیئت وزنه‌برداری استان اصفهان و سهراب مرادی رخ داد، خبر دارید؟
زمانی‌که به اصفهان آمدم مشاهده کردم همه از سهراب مرادی به دلیل مصاحبه کذبش ناراضی هستند، سهراب اگر این مصاحبه را می‌خوانی به تو بگویم حرف کسی را قبول نکن، احترام مربی، پیشکسوت و محمدرضا محمدجواهری مدیرکل ورزش و جوانان استان اصفهان را داشته باش، من با تو خیلی صحبت کردم و حداقل 10 روزی برایت زحمت کشیده‌ام، می‌خواهم حرفم را گوش کنی یا اگر هم گوش نکردی، هیچگاه به زیان من نیست اما خودت از بین می‌روی و زمانی که تو از بین بروی مانند این است که وزنه‌برداری نابود می‌شود، خودت بیا و بزرگتری کن دست کسانی‌که از تو ناراحت هستند ببوس و به کارت ادامه بده،عیب ندارد به جز خدا همه اشتباه کرده و امیدوارم این اشتباهت را با بزرگواری جبران کنی.
* در پایان اگر حرفی مانده، خوشحال می‌شویم بشنویم؟!
از زحماتی که مرتضی سیف‌زاده برای ورزش استان و حتی کشور کشیده تشکر می‌کنم زیرا که اگر زحمات وی و همکارانش نبود خانه وزنه‌برداری اصفهان افتتاح نمی‌شد و ملی پوشانی را از استان اصفهان در رده‌های مختلف تیم ملی نمی‌دیدیم.
انتهای پیام/63020/صا40/ژ1001
