به گزارش خبرگزاری فارس، مذاکرات دو روزه در آلماتی یک رزمایش دیپلماتیک بود که به لحاظ محتوای موضوعات مطرح شده با مواضع اعلامی و رفتار رسانه‌ای غرب متفاوت است.
در رفتار رسانه‌ای، غربی‌ها تلاش کردند در تاکتیک اولیه، مقدمات مقصرسازی را فراهم کنند و حتی تا مرز گمانه‌زنی برای شکست مذاکرات به پیش روند که این رویکرد عمدتا به رسانه‌های وابسته به صهیونیسم بین‌المللی اختصاص دارد.
در حالی که نخبگان و مراکز فکری و پژوهشی از ضرورت اعتمادسازی با ایران و یا بی‌ارزش و بی‌اثر بودن پیشنهادات غرب در مذاکرات تاکید داشتند با این حال، در سیر گفت‌وگوها یک تمایل آشکار برای کسب اعتماد ایران به چشم می‌خورد که با سطح پیشنهادات آنها تناسب نداشت.
خانم اشتون در ابتدای اظهارات خود به همراه نماینده آمریکا، تلاش کرد تا دست‌های مذاکره‌کننده غربی را پر نشان دهد و منتظر پاسخ ایران باشد. وی نتیجه بخش بودن مذاکرات آلماتی را به آینده موکول کرد تا پاسخ ایران را دریافت کند. این درحالی است که در دو روز مذاکرات آلماتی و اظهارات دکتر جلیلی، این پاسخ در خصوص پیشنهادات غربی، منتقل شده است. هر پیشنهادی که حقوق هسته‌ای و از جمله غنی‌سازی در ایران را تایید کند می‌تواند مبنای بحث باشد. ولی تمایل به اعتمادسازی از طریق پیشنهادات بی‌تاثیر و بی‌وزن، برای رفع نگرانی‌های ایران اثبات کننده تمایل به اعتمادسازی نیست. بویژه اینکه رفتارهای بعدی غربی‌ها از اکنون تا نشست کارشناسی و نشست بعدی در آلماتی نیز این حسن و تمایل به اعتمادسازی را واضح‌تر خواهد کرد.
درحالی که کنگره آمریکا با تفکر و وابستگی به لابی‌های صهیونیستی به دنبال تحریم‌های جدید است و یا تعدادی از آنها، از اروپا خواستار تحریم‌های جدید هستند، سخن خانم اشتون در مورد اعتمادسازی و رفع تحریم‌ها، در تضاد است و نشان می‌دهد که مذاکره‌کنندگان غربی رفتار متناقض داشته و با دوگانگی رفتاری و مواضع، فقط به دنبال مذاکره برای مذاکره و سپس تحریم‌های جدید هستند.
نشست آلماتی یک آزمون در شفاف‌سازی مواضع و رفتار غربی‌هاست و به‌خوبی می‌توان از طریق رصد و پیگیری رفتار و مواضع آنها به نتیجه رسید.
یادداشت از هادی محمدی
انتهای پیام/ص
