به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد، ورود ورزش بوکس به ایران با پیشرفت صنعت سینمای ایران همراه بود در آن زمان جوانان روی پرده سینما این ورزش را می‌دیدند و علاقه‌مند می‌شدند و به علت نبود مربی بدون آگاهی کامل با خود تمرین می‌کردند.
یکی از مراحل دیگر ورود این ورزش به ایران آشنایی دانشجویان اعزامی به کشورهای اروپایی در آن سالها با این ورزش بود، در سال 1314 یک نفر مهندس چکسلواکی موسوم به فایت وارد ایران شد؛ او یکی از قهرمانان معروف سنگین وزن بوکس اروپا بود و چندین سال قهرمانی مسابقات مختلف در اروپا را در کارنامه ورزشی خود داشت و یک‌بار هم توانسته بود ماکس شملینگ بوکسور بزرگ آلمان را مغلوب کند.
با حضور او در ایران چند نفر از علاقه‌مندان در آن دوران نزد وی مشغول به تمرین شدند که آقایان ناطقی (محصل مدرسه نظام) و استوار زنگنه‌پور از جمله این افراد بودند.
در همین سالها بود که در بعضی از شهرهای ایران جوانان با این ورزش آشنا شدند برای مثال در مشهد منوچهر مهران و حسین بنایی و چند نفر دیگر نزد یک نفر آلمانی مهندس برق به تمرین این فن مشغول بودند.
بوکس در ایران پس از فعالیتی 34 ساله با پیروزی انقلاب دچار وقفه شد این رشته پس از 10 سال بار دیگر راه‌اندازی شد و به دلیل ابهامات ایجاد شده و عدم تفاوتی که در جامعه بین بوکس حرفه‌ای و آماتور وجود داشت این رشته جایگاه گذشته خود را بدست نیاورد و در این میان مسائل شرعی و برخی اظهارات در این زمینه بر ابهامات افزود و ذهنیت‌های منفی نسبت به بوکس ایجاد کرد.
سرهنگ احمد شقایق متولد 1321 در محله خیابان خاکی (آخوند خراسانی فعلی) مشهد در خانواده‌ای ورزشکار به دنیا آمد و توانست اولین مدال بوکس را برای خراسان‌رضوی در سن جوانی به ارمغان بیاورد، وی در ارتباط با فعالیت خود توضیحاتی به شرح ذیل داد.
شقایق که ورزش بوکس را در سن 16 سالگی آغاز کرده است در ارتباط با نخستین‌باری که به این ورزش روی آورده است، گفت: برادرم مرحوم محمود شقایق در باشگاهی نزدیک خیابان سعدآباد زیر نظر آقای یزداد ژیمناستیک کار می‌کرد و در یکی از روزهای سال 1338 که به این باشگاه رفته بودم به راحتی از دار حلقه بالا رفتم که باعث تعجب مربی باشگاه شده بود.
وی با اشاره به اینکه در این باشگاه علاوه بر ژیمناستیک بوکس نیز آموزش داده می‌شد ادامه داد: در همین حین به تشویق غلامرضا ارمگان که در گوشه دیگر باشگاه مشغول تمرین بوکس بود به این ورزش روی آوردم و بعد از 6 ماه تمرین در مسابقات بوکس قهرمانی کشور که در رشت برگزار می‌شد با کسب مدال برنز نخستین مدال را در تاریخ بوکس خراسان کسب کردم.
این پیشکسوت بوکس خراسان که فاصله سال‌های 1338 تا 1343 را در مشهد به سر می‌برد با اشاره به این دوران گفت: در طول این مدت همیشه جزو منتخبان تیم بوکس استان بودم و در تمامی رقابت‌های آزاد و آموزشگاه‌های کشور حضور داشتم و مقام کسب می‌کردم.
وی با اشاره به رقیب همیشگی اهوازی خود (رستم لطیفی) عنوان کرد: علیرغم اینکه در همه مسابقات حریفان قدرتمندتر از این بوکسور فنی و سرعتی را شکست می‌دادم در بیشتر مسابقات در فینال به این حریف برخورد می‌کردم و چون جایگاه خوبی در بوکس ایران داشت با کم لطفی داوران مبارزات مقابل او را واگذار می‌کردم.
شقایق در سال 1343 برای ادامه تحصیل در دانشگاه افسری به تهران رفت و در این دوران نیز در رقابت‌های مختلف ارتش‌ها و پلیس‌های ایران شرکت کرد و توانست عناوینی را کسب کند؛ اما به دلایلی نتوانست به مسابقات جهانی اعزام شود وی در این ارتباط اظهار کرد: در سال‌های 1345 یا 1346 بود که به تیم ارتش ایران اعزامی به رقابت‌های ارتش‌های جهان در فرانسه دعوت شدم اما به دلیل اختصاص ندادن بودجه به این تیم، نماینده شهربانی به این رقابت‌ها اعزام شد.
وی که به واسطه شغل نظامی خود در شهرهای مختلف ایران ساکن بود در خاطره‌ای از دوران خدمتش قبل از پیروزی انقلاب اسلامی در زندان برازجان گفت: الجبوری یکی از افسران ارتش عراق که از بوکسورهای ملی‌پوش این کشور بود و در آن زمان به جرم جاسوسی در ایران دستگیر شده بود به رئیس زندان آن موقع اهانت کرد و من از طرف رئیس زندان مامور به مسابقه با این زندانی شدم که در یک مبارزه دشوار در داخل زندان او را شکست دادم.
شقایق با بیان اینکه بعد از انقلاب رشته بوکس چند سالی تعطیل شده بود گفت: در آغاز فعالیت مجدد فدراسیون بوکس در ایران بعد از انقلاب چند سالی به عنوان نایب رئیس و دبیر هیئت بوکس استان شروع به فعالیت کردم و سعی کردم در این مدت به احیای این ورزش در استان کمک کنم.
وی ضمن بیان اینکه ورزش بوکس نسبت به گذشته آسان‌تر شده است خاطر نشان کرد: قوانین داوری جدید و استفاده از محافظ‌هایی چون کلاه، لثه آسیب‌های اندک این ورزش را به حداقل رسانده است.
شقایق با اشاره به اینکه ورزش بوکس در حال حاضر در ایران در دوران آماتور خود به سر می‌برد گفت: بوکس حرفه‌ای در ایران به دلایلی انجام نمی‌شود که این امر خود می‌تواند جریان زیرزمینی را در این ورزش ایجاد کند.
وی با بیان اینکه در گذشته همیشه بوکسورهای خراسان در رقابت‌های مختلف کشوری حریف دشواری برای ورزشکاران دیگر استانها بودند اظهار کرد: در گذشته ورزشکاران با تعصب و غیرت بیشتری در میادین مبارزه می‌کردند و حاضر به پرداخت هزینه برای ورزش مورد علاقه خود بودند و این را فقط برای سلامتی و تخلیه هیجانات جوانی انجام می‌دادند.
شقایق با اشاره به نام‌هایی چون ابراهیم و اکبر امیری، حسن دلاور و رضا دلاور، غلامرضا ارمگان و ناصر کمالی، نقافی، جراح‌باشی، دفاعی، تقدیسی، مداح‌پور، مفید، غفاریان، عطار و روح الامین فخرایی، دوستان و بوکسورهای خراسانی هم دوره‌اش، اظهار کرد: هر چند برخی از این ورزشکاران در گذشته به تیم ملی دعوت می‌شدند اما زمان سابق ورزشکاران شهرستانی مظلوم واقع می‌شدند و بیشتر بوکسورهای پایتخت در تیم ملی حضور داشتند.
وی جایگاه و وجهه ورزش بوکس را در گذشته در میان اذهان مردم بسیار خوب عنوان کرد و گفت: در گذشته هر کس بوکسور بود از یک وجهه خاصی برخوردار بود اما در حال حاضر به این ورزش از این حیث آن‌چنان که باید توجهی نمی‌شود و تنها در شهرهایی که قدرتمندی و توان فیزیکی افراد پر اهمیت‌تر است این ورزش نیز در آنجا علاقه‌مندانی دارد.
شقایق با بیان اینکه فراگیری ورزش بوکس برای دفاع شخصی در مواقع لازم برای هر جوانی لازم است عنوان کرد: متاسفانه در میان مردم از این ورزش به عنوان یک ورزش خطرناک یاد می‌شود در صورتی‌که ضربه مشتی که به صورت یک بوکسور برخورد می‌کند نیروی کمتری از توپی که در فوتبال با سرعت بالا به سر و صورت بازیکن اصابت می‌کند ایجاد می‌کند.
وی ادامه داد: رسانه‌ها می‌توانند با دریافت نظرات کارشناسان این رشته در مورد آسیب‌های این ورزش و انعکاس آن، ذهنیت‌های نادرست را نسبت به خشن بودن این ورزش در اذهان عمومی تغییر دهند.
شقایق با بیان اینکه پخش تلویزیونی مسابقات بوکس باعث ایجاد انگیزه در میان قهرمانان می‌شود، عنوان کرد: راهیابی بوکسورهای ایران به المپیک و پخش مبارزات آنان باعث شده نسبت به گذشته علاقه‌مندان بیشتری به این ورزش جذب شوند.
وی با اشاره به وجود استعدادهای فراوان در استان و حتی در شهرستان‌هایی چون نیشابور، تربت حیدریه و قوچان گفت: در حال حاضر بوکس استان خراسان با برنامه‌ریزی‌های خوبی که انجام شده مسیر رو به رشدی را دنبال می‌کند و می‌تواند با ایجاد انگیزه بیشتر در جوانان همانند گذشته جایگاه مناسبی در بوکس کشور داشته باشد.
این پیشکسوت بوکس خراسان‌رضوی با بیان اینکه احترام به پیشکسوتان در جامعه بوکس همیشه بوده است عنوان کرد: تنها همین احترام‌های ظاهری به پیشکسوتان کافی نیست و باید همانند کشورهای دیگر شرایطی مهیا شود تا فردی که عمر خود را در ورزش گذاشته دغدغه‌ای جز انتقال تجربیاتش به جوانان نداشته باشد.
وی با تاکید بر اینکه هر جوانی که پا به باشگاه ورزشی بگذارد از تمامی فسادها دور می‌شود اظهار کرد: جوانی که انرژی و احساسات خود را در ورزش تخلیه می‌کند با نیرویی که بدست می‌آورد می‌تواند در تمام طول عمر خود و حتی در دوران پیری از مزایای آن بهره‌مند شود.
شقایق در پایان با یادی از مرحوم غلامرضا تختی در توصیه‌ای به جوانان گفت: مقام‌های ورزشی زود از خاطر مردم می‌روند و تنها چیزی که از یک ورزشکار می‌ماند و اشاعه پیدا می‌کند ویژگی‌های اخلاقی اوست.
انتهای پیام/70003/صا40/د1000
