به گزارش خبرگزاری فارس از سنندج، سمیرا علیرمایی در سال 1363 در شهرستان سنندج به دنیا آمد. وی دانش‌آموخته رشته مدیریت دولتی در مقطع کارشناسی است. ورزش هندبال را از سوم متوسطه به عنوان دروازه‌بان آغاز و از سال 1383 به عنوان بازیکن به ورزش هندبال ادامه داد.
وی سابقه 13 سال فعالیت در این رشته را دارد و اکنون چهارمین سال حضورش در تیم ملی هندبال بانوان را پشت سر می‌گذارد.
علیرمایی در کنار بازی به مربی‌گری و داوری هم پرداخته که حاصل تلاش وی در این سال‌ها کسب مدرک درجه 2 داوری و مدرک درجه یک مربی‌گری است.
از افتخارات این ورزشکار نخبه کردستانی انتخاب چندین باره به عنوان فنی‌ترین بازیکن مسابقات بین دانشگاهی است. اما مهم‌ترین و ارزشمندترین کار او کسب عنوان خانم گلی مسابقات لیگ برتر هندبال بانوان کشور در سال 1390 است که با زدن 147 گل در 14 بازی حاصل شد.
علیرمایی در مصاحبه با فارس با فروتنی به ثمر رساندن 147 گل را حاصل کار و تلاش مجموعه هندبال کردستان می‌داند. او با شور و حرارت از همبستگی و همدلی در میان بازیکنان هم‌تیمی‌اش سخن می‌گوید آنچنان که اشک در چشمانش حلقه می‌زند.
وی در این گفت‌وگو افق رویاهایش را ترسیم می‌کند آنگونه که آرزو دارد هندبال در میان تمام خانواده‌های کردستانی ریشه دوانده و به ورزش اول استان تبدیل شود.
خانم گل هندبال ایران در این مصاحبه از کناره‌گیریش از تیم ملی خبر می‌دهد هرچند که هنوز تردید در لابه‌لای صحبت‌هایش مشهود است.
گپ‌‌وگفت فارس با سمیرا علیرمایی از رقابت‌های قهرمانی آسیا و چرایی کسب عنوان نهمی و موارد جالب دیگری است که در ادامه آن را می‌خوانید.
فارس: می‌خواهم سوالاتم را از وسط شروع کنم، خانم گل هندبال ایران بودن چه حسی دارد؟
شاید باور نکنید اما من در طول 13 سال بازی هندبال هیچ‌وقت گل‌های خود را شمارش نمی‌کردم، علت آن هم این است که در میدان بیشتر به بازی‌سازی فکر می‌کنم تا اینکه خودم را نشان بدهم. اما وقتی خبر خانم گلی خود را شنیدم برایم باورکردنی نبود که در 14 بازی 147 گل به ثمر رسانده باشم.
البته بیشتر از این خوشحال بودم که در تیم شهر خودم به این افتخار رسیدم و فکر می‌کنم در زدن این گل‌ها تمام عوامل ورزش هندبال از هم‌تیمی‌هایم گرفته تا مربی و مدیر باشگاه و هیئت هندبال در آن دخیل بوده‌اند.
فارس: هندبال بانوان در ایران به طور کلی چه جایگاهی دارد؟
البته با کشورهای پیش‌رفته در ورزش هندبال فاصله زیادی داریم، اما خوشبختانه امسال فدراسیون با آوردن مربی کاربلدی به نام سانیا پانیچ قصد دارد فاصله ما با هندبال دنیا را کم کند و در مسابقات آسیایی هم گرچه رتبه نهمی را کسب کردیم اما نشان دادیم که از لحاظ تاکتیکی و تکنیکی تغییرات داشتیم.
فارس: و هندبال در میان زنان کردستانی به چه شکل است؟
ببینید قبلا هرسال که وارد مسابقات لیگ‌های پائین‌تر می‌شدیم نهایت آرزویمان صعود از گروه و رسیدن به لیگ بالاتر بود. اما امسال به قطب هندبال ایران تبدیل شده‌ایم.
فارس: چند سال است به این رتبه دست یافته‌ایم؟
در این 3 سالی که وارد لیگ برتر شده‌ایم این قضیه نمود بیشتری داشته است. در سال اول از حریفان زهرچشم گرفتیم و تنها کم تجربگی عامل نرسیدن به رتبه‌های بالاتر بود، اما امسال این تجربه را همراه خودمان داریم.
فارس: علت این حرکت جهشی در طول 3 سال را چه عاملی می‌دانید؟
البته رسیدن به این موفقیت نه در 3 سال بلکه حاصل 13 سال زحمت و تلاشی است که برای این تیم کشیده شده است.اولین سالی که من وارد هندبال شدم اصلا مربی وجود نداشت و تنها چند بازیکن باهم بازی می‌کردند.
پس از چندی یکی از بازیکنان گفت مربی خوبی وارد هندبال کردستان شده من هم وقتی دیدم این مربی با نظم و انضباط و علاقه به آموزش می‌پردازد ترغیب به ماندن در این ورزش شدم. این مربی هم کسی نبود جز نشمین شافعیان که الان مربی تیم ملی است. وی از روزی که وارد هندبال استان شد با وجود آنکه بومی استان نیست هرچه در چنته داشت برای بازیکنان گذاشت.
ما در ابتدای راه از دسته‌های پائین شروع کردیم، چندسال در زیر گروه بودیم و آرام آرام به مسابقات سوپرلیگ راه یافتیم که در سال اول پنجم، سال دوم رتبه چهارم و امسال هم برای قهرمانی دورخیز کرده‌ایم. با وجود آنکه تنها 3 نفر از بازیکنان ما در رده سنی بزرگسالان هستند بقیه متولدین 70 به بعد هستند.
می‌خواهم بگویم موفقیت کنونی هندبال کردستان مدیون انضباط و کاردانی خانم شافعیان است.
فارس: به اضافه پشتکار بازیکنان؟
قطعا، در حالی که همه تیم‌های لیگ با بازیکنان قرارداد می‌بندند و حتی ذخیره‌ها هم از دریافت دستمزدهای خود مطمئن هستند ما چند سال بدون قرارداد کار کردیم و این حاصل عشق و علاقه در میان بازیکنان و کادر فنی نسبت به هم و نسبت به سرزمین مادری است.
فارس: قرارداد شما چند ساله است؟
قرارداد فعلی من در تیم شهید شاهرخ شکوهی دو ساله است و این قرارداد را سفید امضا کرده‌ام.
فارس: دستمزدی که شما دریافت می‌کنید در مقایسه با ارقام دریافتی سایر استانها چگونه است؟
حقیقت آن است که قرارداد ما به عنوان دریافت دستمزد نیست بلکه از لحاظ لباس و هزینه و ایاب و ذهاب حمایت می‌شویم. البته مدیر دلسوز باشگاه پس از هر برد به ما پاداش می‌دهد.
فارس: آیا تا به حال فکر کرده‌اید که برای تیم‌های سایر استانها به میدان بروید؟
در این چند سال همیشه از تیم‌های دیگر پیشنهاد داشته‌ام اما افتخار می‌کنم در شهر خودم هندبال بازی می‌کنم ولی فکر نمی‌کنم تا آخر عمر ورزشیم به عنوان بازیکن (که البته مدت زیادی هم از آن باقی نمانده است) جای دیگری بروم.
شاید برای شما جالب باشد باشگاه ثامن‌الحجج سبزوار کل بازیکنان ما را می‌خواست تا برای آنها بازی کنیم آنهم با قراردادهای بسیار خوب.
فارس: مثلا با شخص شما تیم سبزوار چقدر قرارداد می‌بست؟
آخرین پیشنهاد من 20 میلیون تومان برای 6 ماه بود. سایر بازیکنان هم پیشنهادات خوبی داشتند اما هیچ‌کدام قبول نکردیم چون دوست داریم تیم شهرمان سربلند باشد.
فارس: قبل از شروع مصاحبه به خداحافظی از تیم ملی اشاره کردید چرا قصد این کار را در این سن و سال دارید؟
می‌خواهم در اوج هندبال را کنار بگذارم نه در زمانی که دیگر فایده‌ای برای تیم ندارم. نهایتا شاید یکسال دیگر هم ورزش باشگاهی را ادامه دهم هرچندکه اگر از نظر بدنی در اوج بمانم شاید باز هم ادامه دهم. بعد از دوره بازیگری مرحله دیگری در زندگی من شروع میشود، من تجربه مربی‌گری را همزمان با بازی داشته‌ام و فکر می‌کنم مربی‌گری روح انسان را بزرگ می‌کند و در رفتار و اخلاق انسان تغییر ایجاد می‌کند.
فارس: خوب آیا بهتر نیست در این یکی دوسال باقیمانده از عمر قهرمانی‌تان به فکر شرایط مالی مناسب هم باشید؟
اعتقاد دارم همه چیز را با پول نمی‌توان معامله کرد، درست است که دست امثال ما خالیست اما سرمایه بزرگی دارم که همان تیم استان است و بازیکنان آن برای همدیگر جان می‌دهند. ما بازیکن داشته‌ایم که با رباط پاره در زمین بازی کرده است.
فارس: به نظر شما به بحث پایه‌ها در ورزش هندبال توجه میشود؟
در حال حاضر بله. ما تیم نوجوانان را شکل داده به مسابقات اعزام کرده‌ایم و قصد داریم هندبال استان را از پایه شکل بدهیم.
فارس: این سوال را از آن نظر پرسیدم که بدانم آفت صغر سنی در هندبال کردستان هم وجود دارد؟
خوشبختانه در هندبال سنندج این مسئله وجود ندارد، اما من هم دیده‌ام زمانی که با تیم نوجوانان که مربی‌گری آن را برعهده دارم به مسابقات می‌رویم در برخی تیم‌ها بازیکنانی هستند که از نظر سنی در سطح نوجوانان نیستند اما مطمئنا این‌کار اشتباه است و به هندبال لطمه می‌ِزند.
فارس: فرهنگ توجه به ورزش در میان خانواده‌های کردستانی را چگونه می‌بینید؟
نسبت به گذشته بسیار پیشرفت کرده‌ایم من به یاد دارم در زمانی که خود من هندبال را شروع کردم خانواده مخالف بودند و اصرار داشتند که تحصیلاتم را ادامه بدهم، اما الان که خودم مربی هستم والدین بچه‌ها به سالن می‌آیند و از میزان پیشرفت فرزندشان پرس‌وجو می‌کنند که این نشان‌دهنده رواج فرهنگ ورزش در میان خانواده‌های کردستانی است.
البته من آرزو دارم روزی برسد که ورزش هندبال چنان در منازل مردم استان نفوذ کند که در هر خانواده یک بازیکن هندبال وجود داشته باشد.
فارس: خانم علیرمایی به عنوان ورزشکار نخبه استان مهم‌ترین موانع سرراه پیشرفت هندبال بانوان کردستانی را چه می‌داند؟
اولین معضل مسائل مالی است، البته نه در بحث قرارداد بستن با بازیکن بلکه فراهم کردن بودجه برای اعزام مربیان به اروپا چراکه آنها با کسب دانش در بازگشت به کشور بازیکن‌های خوب را می‌سازند. نکته بعدی هم کمبود نیروی هندبال در آموزش و پرورش است. اگر در مدارس مربیان هندبال داشتیم با استعدادیابی می‌توانستیم جهش خوبی را شاهد باشیم.
مشکل دیگر عدم تشویق اسپانسرها از سوی مسئولان برای سرمایه‌گذاری در ورزش است. باید حداقل در جلسات از شرکت‌های خصوصی که حمایت مالی انجام می‌دهند یک تقدیر خشک و خالی شود. قدردانی بسیار مهم است و مردم باید بدانند چنین افرادی هستند که ورزش کردستان را سرپا نگه داشته‌اند.
به عنوان نمونه مدیر باشگاه ما گرچه قرارداد مالی نمی‌بندد اما سالن بدن‌سازی و استخر در اختیار ما می‌گذارد که ما را شارژ روحی می‌کند در حالی که کمتر کسی حاضر به انجام این کارها میشود.
فارس: اخیرا رئیس هیئت هندبال اعلام کرده تمایل چندانی به ادامه کار پس از پایان دوران مسئولیت خود ندارد فکر می‌کنید علت آن چیست؟
مشکلات مالی، هیئت ما بی‌حاشیه است اما حقیقت آن است که رئیس هیئت هندبال استان باید از جیب هزینه کند و او از این بابت اذیت میشود.
فارس: اجازه بدهید کمی به مسابقات قهرمانی آسیا بپردازیم، سطح مسابقات را چگونه دیدید و چرا نتوانستیم به قهرمانی جهان صعود کنیم؟
من در دوره گذشته قهرمانی آسیا هم عضو تیم ملی بودم اما این‌بار سطح مسابقات واقعا بالا بود و ما در گروه مرگ قرار داشتیم. اگر نتوانستیم به جام جهانی صعود کنیم نه به دلیل ناتوانی بازیکن ایرانی، بلکه به علت ضعیف بودن هندبال در رده پایه است.
فارس: خوب وقتی مطمئنیم که صعود نمی‌کنیم چرا شرکت می‌کنیم؟
اگر این اعزام‌ها را هم نداشته باشیم هیچ راهی برای آینده باز نمی‌شود. امثال سمیرا علیرمایی قرار است در آینده مربیان هندبال ایران شوند، حتی اگر شکست هم بخوریم باز هم باید به این راه ادامه بدهیم. البته قبول دارم که رتبه نهمی در میان 12 تیم زیبنده هندبال ایران نیست اما حتی در همین رقابت‌ها ما شاهد پیشرفت محسوس خود در زمینه مسائل تکنیکی و تاکتیکی بودیم که به واسطه بودن در کنار تیم‌های مطرح این قاره شکل گرفت.
فارس: از عملکرد شخصی خودت در این مسابقات راضی هستی؟
حسرت خوردم که چرا قبل از این و در رده‌های پائین‌تر به این‌گونه مسابقات اعزام نشدم تا این تجربه گران‌بها را به دست می‌آوردم. اما با این وجود موفق شدم بیست و چند گل به ثمر برسانم.
فارس: کادر مربی‌گری تیم ملی تا چه حد به دانش روز هندبال دنیا آشنا هستند و حضور خانم شافعیان چه تأثیری در این تیم داشته است؟
سانیا پانیچ(سرمربی تیم) از یک کشور هندبال‌خیز آمده و صاحب علم روز هندبال است. او یک تمرین دهنده عالی است و خانم شافعیان هم یک هماهنگ‌کننده استثنایی است. این دو در کنار هم واقعا مکمل‌های خوبی بودند، ضمن آنکه خود خانم پانیچ معتقد است نشمین شافعیان در آینده می‌تواند هندبال ایران را به رتبه‌های بالایی در دنیا برساند.
فارس: به عنوان سوال آخر خواسته شما از متولیان ورزش چیست؟
بازیکنی که ملی‌پوش است و تمام وقتش را برای تمرین می‌گذارد از نظر مسائل مالی و شغلی دچار مشکل میشود. من فکر می‌کنم باید برای ملی‌پوشان در همه رشته‌ها بیمه و استخدامی دستگاه‌ها در نظر گرفته شود. ضمن آنکه می‌توان وام‌های مناسب هم به این افراد داد تا بیشتر به ورزش دلگرم باشند.
==============
مصاحبه از: کیوان قاسمی
==============
انتهای پیام/79008/ی40/ژ1001
