به گزارش خبرگزاری فارس از ابرکوه، در سلسله گفتارهایی از حجت‌الاسلام سید ابراهیم حسینی، امام جمعه ابرکوه به تشریح درس‌های مکتب عاشورا پرداخته شده است و این گزارش بحث بصیرت نیزدر این نهضت عظیم جهانی مورد بررسی قرار می‌گیرد.
یکی از آموزه‌های مکتب اسلام، بصیرت‌بخشی به پیروان خود است، بصیرت چشم تیزبین درونی است که انسان بتواند به کمک آن حق را از باطل، سعادت را از شقاوت و صادق را از کاذب تشخیص دهد.
بصیرت، چشم عقل است، اعتقاد انسان را به حق و حقیقت مضاعف می‌کند و در مسیر شناختن اهداف شیطانی دشمن و مقابله با آن کمک می‌کند.
گرچه واژه جنگ سخت و نرم امروز کاربرد دارد اما مظاهر و مصادیق آن از زمان‌های پیشین وجود داشته است، به عنوان مثال معاویه علیه امیر المومنین (ع) بیش از جنگ سخت و صفین، جنگ نرم داشت، او با دروغگویی، تحریف حقایق و اتهام و بدگویی، اذهان عمومی را آن گونه علیه امیرالمومنین (ع) شورانده بود که همه را علیه آن حضرت ناصبی کرده و چشم دل آنان را کور کرده و در نهایت دید بصیرت و دیدن حق را از مردم گرفته بود.
ظلم بی‌حد و حق‌کشی فوق‌العاده و دشمنی بی‌اندازه بنی امیه با آل علی(ع) که برخواسته از کینه دیرینه آنان با رسول خدا و اولاد طاهرینش بود، چیزی نیست که بر کسی پوشیده باشد اما آنچه که تأسف انسان را از شقاوت آنان بیشتر می‌کند، تحریف حقایق است.
ترویج جو کاذب بر فضای افکار عمومی و تحریف حقایق و استحمار عمومی از ابتدایی‌ترین فعالیت آنان بود که موفق شدند با استفاده از کوته‌فکری و بی‌فرهنگی مردم، آنان را نادان و بی‌بصیرت کنند. آن‌گونه که وجود مبارک امیرالمومنین(ع) را که تجسم عبودیت و بندگی حضرت حق بود، به عنوان تارک الصلواة می‌شناختند و تعقیب نمازشان، سَبِّ علی ابن ابی طالب (ع )بود.
بر فرزند بزرگوارش امام حسین (ع) نیز برچسب خارجی زده‌اند و به عنوان کسی که علیه حکومت قانونی و اسلامی خروج کرده است و علیه او قیام کردند و از شمشیر کشیدن به روی پسر پیغمبر احساس شرم نکردند.
آنها گرچه از اول خود را پیروز تصور می‌کردند و هیچکدام با انگیزه کشته شدن به میدان نیامدند بلکه یا به خاطر ترس از یزید و ابن زیاد یا به طمع مطامع دنیایی به رویارویی با امام پرداختند، با این حال رمز طغیان آنان کور بودن چشم بصیرت بود.
سپاه اندک امام حسین (ع) در برابر موج عظیم نیروی اهریمنی یزیدی در شرایطی بود که شجاع‌ترین انسان دنیا را به انعطاف و تسلیم وا می‌داشت زیرا وقتی انسان مرگ خسارت ورنج و اسارت را نتیجه کار خود می‌بیند، مصلحت اندیشی می‌کند و خود را به کام نابودی نمی‌اندازد.
اما این بصیرت یاران امام حسین(ع) بود که آنان با شمشیر کشیده به امام خود گفتند: «افسوس که یک جان در بدن داریم، ای کاش 70 جان می‌داشتیم و هر بار زنده می‌شدیم و قربانی راه شما می‌شدیم».
مقاومت، استقامت و استشهاد در راه هدف و آغوش گشودن به روی مرگ و شهادت و افتخار و عزت، نتیجه بصیرت است و انسان‌های فهیم و بصیر به راحتی حقایق پشت پرده را می‌بینند و تسلیم قدرت شیطانی و باطل نمی‌شوند اما در مجموعه لشکر باطل و در دل سنگ آنان، کلام، سخنان، مواعظ و ارشادهای حیاتی و عزت‌بخش و آزادمنشانه امام اثر نداشت و فقط در این میان حربن یزید ریاحی است که بصیرت پیدا می‌کند و نتیجه جنگ با امام را دوزخ و جهنم و همراهی با لشکر بنی امیه را رسیدن به وعده و وعیدها و جایزه و منزلت خیالی و رویایی دنیا می‌بیند به همین دلیل خود را میان پرتگاه جهنم و منزلت اعلای بهشت مشاهده می‌کند و تصمیم به پشت کردن به جهنم و رو آوردن به بهشت می‌کند.
انسان با بصیرت جز به عزت و شهادت نمی‌اندیشد.
کاروان امام حسین(ع)در راه کربلا در حرکت بود. در کجاوه امام فرزند برومندش علی‌اکبر بود. ایشان می‌گوید: «مشاهده کردم که در راه، خواب سبکی بر امام و پدرم مستولی شد اما تا بیدار شدند آیه استرجاع را خواندند. من حساس شدم و علت را از حضرت پرسیدم و ایشان فرمودند: در این لحظه خواب دیدم کاروان ما که در حرکت است، هاتفی از پشت سر کاروان ندا می‌داد: این کاروان شتابان در حرکت است اما مرگ شتابان‌تر به دنبال آن می‌آید».
حضرت علی‌اکبر می داند خواب امام حجت است و تعبیر ندارد به همین دلیل بدون خوف و واهمه و تأمل گفت: "اَوَلَسنا بِا لحَق؟" یعنی مگر ما بر حق نیستیم؟. حضرت فرمود چرا. فرزند گرامی امام که سیراب شده از چشمه سار زلال بصیرت پدر و امام خود است، گفت: "فَاِذًا لا نُبالی بِالمَوت". پس دیگر از مرگ و شهادت باکی نداریم.
بصیرت وآگاهی، سیره امام حسین(ع) است و بصیرت بخشی به انسان‌ها در طول تاریخ درس مکتب ایشان است. امام حسین(ع) جریان هدف و موضع خود را طی بیانات مختلف تبیین می‌کند از جمله اینکه می‌فرماید: "اَلا اِنَّ اَلدَعی.....و هیهات من الذله". یزید این عنصر پست و پست زاده مرا مخیر بین پذیرش خفت و ذلت در پرتو زندگی دنیا و کامیابی‌هایش و عزت در پرتو شهادت در راه حق و خداوند کرده است و هیهات است از ما که ذلت‌پذیر باشیم.
امام با عزم عزت‌مدارانه به عنوان قافله سالار کاروان ایمان، عزت، حق‌طلبی، شهادت و معیارهای ارزش و انسانیت به مصداق آیه 23 سوره احزاب در برابر عهدی که با خدای خویش دارند، صابرانه و صادقانه وفا کرد: گوَ مِنَ المُوِمنینَ رِجالً صَدَقُوا ماعاهَدُو اللهَ عَلَیه".
محرم وصفر ماه بصیرت‌یابی و ماه سیراب شدن از کوثر زلال بصیرت حسینی است.
انقلاب اسلامی ملت بزرگ ایران نتیجه آگاهی و بصیرت مردم است که از امام راحل و با الهام از سیره امام حسین(ع) فرا گرفتند و در مصاف با طاغوت بیرق اسلام و عزت و اقتدار را برفراز کشور به اهتزاز در آوردند.
استمرار و تداوم این قهر و خروش انقلابی علیه مظاهر پلید کفر و استکبار جهانی به سردمداری آمریکا نیز نتیجه همین آگاهی و بصیرت است که با الهام از سیره حسینی و به جلوداری مقام معظم رهبری توانسته‌اند است استکبار و یزیدیان زمان را به خاک ذلت و حقارت بیندازد.
انتهای پیام/90003/ح/ژ1001
