به گزارش خبرگزاری فارس از تبریز، احمد بایبوردی پیش از ظهر امروز در گفت‌وگو با خبرنگاران با اشاره به اینکه دشت تبریز به حاشیه شرقی دریاچه ارومیه اطلاق می‌شود و از حاشیه جنوبی شهرستان شبستر تا غرب شهرستان ملکان را در بر می‌گیرد، اظهار کرد: از منابع مهم آب دشت تبریز می‌توان آجی چای، سنیخ‌چای، صوفیان چای و لیقوان چای را نام برد.
وی افزود: البته چاه‌های عمیق و نیمه عمیق بسیار زیادی نیز در منطقه وجود دارند که عمدتاً دارای آب لب شور و یا شور بوده و محصولات گندم، جو، یونجه، پیاز، سیب زمینی و کلزا از محصولات عمده دشت تبریز هستند که عمدتاً در اراضی لب شور منطقه کشت می‌شوند و محصولاتی که با آب رودخانه مذکور آبیاری شوند در سال‌های خشکسالی دچار خسارت شده و شدیداً عملکرد‌شان پایین می‌آید.
این مسئول اضافه کرد: در سال‌های اخیر به دلیل تشدید بحران دریاچه ارومیه و همچنین بالا رفتن شوری خاک‌های منطقه نیاز به تغییر الگوی کشت بیش از پیش احساس می‌شود.
بایبوردی ادامه داد: با بررسی‌های به عمل آمده الگوی کشت جدید پیشنهاد شده که طی آن محصولاتی چون چغندرقند، پنبه، کلزا و گلرنگ که دارای آستانه تحمل بالاتری نسبت به شوری در مقایسه با سایر محصولات عمده منطقه هستند جایگزین گیاهانی همچون پیاز و یونجه شده‌اند و به این طریق حدوداً 17.16 درصد در آب مصرفی سالانه دشت در بخش کشاورزی صرفه‌جویی خواهد شد که معادل 18 میلیون متر مکعب آب است.
بایبوردی با اشاره به اینکه در حوضه آبریز دریاچه ارومیه تاکنون 275 پروژه مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته که از میان آنها 231 پروژه قابل توجیه تشخیص داده شدند، گفت: این پروژه‌ها شامل 88 سد مخزنی، 124 مورد تاسیسات انحراف و انتقال آب، 17 پروژه پمپاژ و 19 پروژه مهار سیلاب و تغذیه مصنوعی است.
وی ادامه داد: به این ترتیب تنها تا سال 1393 تعداد سدهای موجود در حوضه دریاچه ارومیه به 40 سد مخزنی و انحرافی افزایش می‌یابد.
بایبوردی با تاکید به اینکه طبق مطالعات صورت گرفته در طرح مدیریت دریاچه ارومیه، عمده مصرف آب در این حوزه شامل مصارف کشاورزی و آبزی‌پروری، صنعت و معدن و مصارف آب شرب شهری و روستایی است و از سوی دیگر در سال 1400 در محدوده دریاچه سالانه حدود 6 میلیارد متر مکعب آب مصرف خواهد شد، اضافه کرد: 89.5 درصد آن یعنی پنج میلیارد و 400 میلیون متر مکعب به بخش کشاورزی و تنها 9.1 درصد به مصرف شرب اختصاص خواهد داشت.
وی اظهار کرد: هم‌اکنون حداکثر راندمان آبیاری در اراضی این حوضه حدود 34 درصد است و اگر قرار باشد به جای اصلاح شیوه‌های آبیاری یا تغییر الگوی کشت تنها تعداد سدها را در حوزه دریاچه ارومیه افزایش دهیم تا سال 1400 هر ساله حدود چهار میلیارد و 50 میلیون متر مکعب آب پشت سدها که به مصرف کشاورزی می‌رسند، هرز می‌رود و تنها یک میلیارد و 350 میلیون متر مکعب آب درست مصرف می‌شود.
نماینده دفتر محیط زیست و توسعه پایدار کشاورزی سازمان همچنین اضافه کرد: برنامه محیط زیست سازمان ملل نیز یکی از پیامدهای از بین رفتن این دریاچه را توسعه اراضی شور در منطقه عنوان می‌کند که می‌تواند ساکنان منطقه را به سرنوشت ساکنان اطراف دریاچه آرال مبدل کند.
وی افزود: بادهای نمک نه تنها زمین‌های کشاورزی را از بین می‌برد بلکه باعث بروز بیماری‌های گسترده تنفسی و چشمی و انواع سرطان‌ها در منطقه می‌شود و ده‌ها میلیون نفر که در شعاع چند صد کیلومتری دریاچه زندگی می‌کنند، متاثر از این توفان‌های نمکی خواهند بود.
بایبوردی خاطرنشان کرد: ارائه طرح کشت گرس‌های مقاوم به خشکی برای حفظ مراتع و ایجاد پوشش در حاشیه دریاچه ارومیه خواهد توانست ضمن ایجاد کمربندی سبز در مراتع حاشیه دریاچه ارومیه از گسترش ابعاد فاجعه‌آمیز این دریاچه بکاهد.
وی گفت: ایجاد کمربند سبز برای حفاظت از عرصه‌های ملی استان از اهم اقدامات لازم و بازدارنده برای حفاظت از محیط پیرامون دریاچه ارومیه است.
این مسئول، احیاء و توسعه ذخیره‌گاه‌های «گز» و «بنه» در حاشیه دریاچه ارومیه برای ایجاد کمربند سبز، احیاء و توسعه مراتع و بوته‌زارهای موجود برای حفظ منابع طبیعی، ساماندهی بهره‌برداران و بهره‌‌برداری متناسب با توان اکولوژیک منطقه و هماهنگی، انسجام دستگاه‌های اجرایی و جوامع بهره‌‌بردار در قالب برنامه‌های هدفمند را برای حفظ محیط طبیعی منطقه خواستار شد.
بایبوردی اضافه کرد: کاشت قلمه ریشه‌دار «گز» در سطح 15 هکتار در ذخیرگاه «شیشوان»، کاشت بنه در سطح 10 هکتار در ذخیره‌گاه جزیره اسلامی و کاشت بوته‌های «آتریپلکسب» در اراضی حاشیه دریاچه ارومیه برای مقابله با بیابان‌زایی موثر است.
انتهای پیام/60002/ز/پ3003
