به گزارش خبرگزاری فارس از تبریز به نقل از روابط عمومی دانشگاه تبریز، محمدتقی اقدسی دانشیار رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی و مسئول این طرح با بیان اینکه امروزه در بیان توانمندی‌های اقتصادی و اجتماعی تنها به سرمایه اقتصادی توجه نشده و به سرمایه‌های جدید مانند سرمایه طبیعی، انسانی و اخیراً سرمایه اجتماعی نیز توجه می‌شود، گفت: وجود شبکه‌های غالباً غیر رسمی، توانایی و تجهیز سطح گسترده‌ای از تماس‌های اجتماعی - شخصی را برای عملکرد بهتر زندگی اجتماعی دارد چنانکه فوکویاما معتقد است؛ سرمایه اجتماعی نمونه ملموسی از یک هنجار غیررسمی (نانوشته) است که همکاری میان دو یا چند نفر را ارتقاء می‌بخشد تا به هدف خود برسند.
این پژوهشگر هدف از این پژوهش را مقایسه میزان سرمایه اجتماعی در بین دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار دانشگاه تبریز اعلام کرد و یادآور شد: با توجه به جایگاه اجتماعی، ماهیت خاص ورزش و مشارکت در فعالیت‌های ورزشی در روابط بین انسان‌ها تصمیم گرفته شده است تا نقش این پدیده در گسترش سرمایه اجتماعی مورد مطالعه سیستماتیک قرار گیرد.
اقدسی با اشاره به جامعه آماری این طرح تحقیقاتی اظهار کرد: جامعه آماری این پژوهش شامل همه دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار شاغل به تحصیل در نیمسال نخست سال تحصیلی 90 و 91 دانشگاه تبریز بوده که به همین منظور 211 نفر به صورت تصادفی به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند.
وی تصریح کرد: نتایج نشان داد که در مؤلفه‌های اعتماد اجتماعی، مشارکت و روابط اجتماعی متقابل بین دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار تفاوت معنی‌داری وجود داشته است؛ همچنین در شاخص‌های اعتماد و روابط متقابل بین ورزشکاران رشته‌‌های تیمی و انفرادی تفاوت معنی‌داری مشاهده می‌شود.
اقدسی افزود: از طرف دیگر نیز بین سابقه فعالیت ورزشی و مؤلفه‌های سرمایه اجتماعی رابطه معنی‌داری وجود نداشته و در مؤلفه‌های اعتماد اجتماعی، مشارکت و آگاهی عمومی بین دانشجویان دختر و پسر تفاوت معنی‌داری محسوس است.
مسئول این طرح تحقیقاتی در رابطه با نتایج به دست آمده از مطالعات انجام گرفته، گفت: در نهایت می‌توان چنین نتیجه گرفت که یافته‌های حاصل از این مطالعه با اغلب رویکردهای روانشناسی اجتماعی سازگار است که از جمله آنها می‌توان به رویکرد کنش متقابل نمادی اشاره داشت که مکانیزم توسعه معانی و هویت بر روابط متقابل از طریق مشارکت ورزشی را مورد بحث قرار می‌دهد و معتقد است که معانی موجود در قلمرو فعالیت‌های ورزشی ذاتی نبوده و از طریق قواعد، قراردادها و ... توسط کنش‌گران اجتماعی انجام می‌شوند.
به گفته وی، بنابراین شاید بتوان ادعا کرد که سرمایه اجتماعی حاصل از مشارکت در ذات فعالیت بدنی مطلق نبوده و نتیجه تعامل با دیگران است با این حال ورزشکاران نیز در این رابطه به دلیل شادابی و سرزندگی از ارتباطات بهتری در این عرصه برخوردار هستند.
انتهای پیام/ز/پ3003
