عباس کلانتری امروز در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در یزد با محوریت فرار مغزها و مهاجرت نخبگان اظهار داشت: اگر بخواهیم در آینده از مهاجرت‌های نامطلوب جلوگیری کنیم، مهاجرت‌های مطلوب و و هدفمند باید تقویت شود و این امر در سیاستگذاریهای نظام آموزشی و پرورشی کشور مورد بررسی و برنامه‌ریزی قرار گیرد.
وی با بیان اینکه مهاجرت نخبگان هم به عنوان یک فرصت و هم به عنوان یک تهدید می‌تواند مورد توجه باشد، افزود: اگر این امر به پدیده‌ای به نام فرار مغزها که در واقع فرار سرمایه‌های انسانی که بهترین و مهم‌ترین سرمایه‌های اجتماعی ما هستند منجر شود، یک تهدید است اما اگر از آن برای توسعه علمی و تکامل دانش، اطلاعات، دیدگاه‌ها، تحلیل‌ها و مهارت‌های آموزشی و پژوهشی استادان و ... استفاده شود یک فرصت است.
کلانتری خاطرنشان کرد: البته تبعات و پیامدهای مثبت توسعه علمی باید در جامعه مشاهده شود تا بتوانیم از مهاجرت به عنوان یک فرصت یاد کنیم.
وی با بیان اینکه همیشه نباید از مهاجرت نخبگان به عنوان فرار مغزها یاد شود، بیان کرد: مهاجرت اقدامی پسندیده است که در قرآن کریم نیز به آن توصیه شده و معمولا اجر مهاجرت مساوی و هم‌سنگ شهادت است.
کلانتری تاکید کرد: مهاجرت باید جنبه سازندگی داشته باشد و سازندگی به معنای مبارزه نفسانی، سیاسی و عبرت‌گیری و درس‌آموزی است.
وی با بیان اینکه مهاجرت‌ها باید هدفمند و مطلوب شوند، افزود: تحقق این امر نیازمند برنامه‌ریزی برای مهاجرت‌های هدفمند در نظام آموزشی و پرورشی کشور است.
کلانتری یادآور شد: معتقدم هر چه نسل با هویت‌تر باشد، مهاجرت‌ها کمتر می‌شود یا مهاجرت‌های هدفمندی که مورد تأیید فرهنگ قرآنی است، افزایش می‌یابد. بخشی از مهاجرت نخبگان به این دلیل است که آنها در جامعه خود احساس غربت می‌کنند بنابراین مسئولان باید با این قشر ارتباط نزدیک‌تری برقرار کنند.
کلانتری، مدیریت را در جلوگیری از مهاجرت نامطلوب نخبگان بسیار اثرگذار دانست و افزود: اگر مدیریت تربیتی داشته باشیم فرد نخبه نمی‌رود و اگر رفت بر‌می‌گردد اما اگر به مدیریت تربیتی بی‌توجهی شود، نخبه از کشور خواهد رفت.
وی دلیل این مهاجرت را زمینه‌های فکری و اعتقادی دانست و افزود: از آنجا که زمینه‌های فکری و اعتقادی و باور‌های قوی در همه نخبگان وجود ندارد، ممکن است با یک مدیریت تربیتی نادرست یا یک برخورد عاطفی و روانی نامطلوب، به مهاجرت‌ها دامن بزنیم.
کلانتری عنوان کرد: مهم‌ترین دغدغه دانشگاه و سیاستگذاریهای بخش علمی در ایران باید این باشد که استراتژی حداقلی موجود را به استراتژی ایجاد امید، ارزش دادن به علم و عالم، استقلال دانشگاه و جاذب ساختن علم و رهانیدن آن از شرایط نامطلوب اقتصادی و سیاسی بدل کند.
وی اصلاح سیستم آموزشی و پژوهشی کشور از مقطع ابتدایی تا پایان دانشگاه، تلاش برای تربیت نیروهای انسانی خلاق، تصمیم گیرنده، محقق و حلال مشکلات، ترویج فرهنگ تحقیق و پژوهش در کشور و اجرا کردن نتایج تحقیقات، تخصیص دادن فرصت‌های شغلی به شایستگان و اجرای نظام شایسته سالاری، پیوند زدن مراکز آموزشی و پژوهشی به صنعت و نهادهای تولیدی و خدماتی و در نهایت اجرای برنامه‌های عملی برای احترام به شخصیت دانشمندان و نخبگان و ایجاد بستری مناسب برای رشد و بروز خلاقیت‌های آنان را از جمله راهکارهای مناسب برای جلوگیری از مهاجرت نخبگان برشمرد.
انتهای‌پیام/خ10/گ1003
