به گزارش خبرگزاری فارس از سنندج، عمارت آصف که با نام خانه کرد در سنندج معروف است از جمله آثار و بناهای تاریخی استان کردستان محسوب می‌شود.
این عمارت در ایام مختلف سال به ویژه در تعطیلات نوروز همواره مورد توجه اقشار گوناگون مردم قرارمی‌گیرد به گونه‌ای که در تعطیلات نوروز امسال روزانه هزاران نفر از اقصی نقاط کشور از این مکان تاریخی بازدید می‌کنند.
عمارت آصف‌دیوان در ضلع شمالی خیابان امام خمینی در شهر سنندج واقع شده و بر اساس نقل قول‌های مختلف احداث بنای اصلی این عمارت که به تالار تشریفات معروف است، مربوط به دوران صفویه است.
در دوره‌های بعدی به ویژه در دوران قاجار و پهلوی به تدریچ بخش‌هایی به این عمارت افزوده شده و این ساختمان دارای چهار حیاط که به ترتیب عبارتند از بیرونی، اندرونی، حیاط مطبخ، حیاط اصطبل است که دو حیاط آن سالم مانده و یکی از آنها تخریب شده است.
سردر ورودی بنا با نمای آجری که به شکل نیم‌هشتی متاثر از سبک باروک ساخته شده که تا پیش از احداث این سردر کوچه‌ای تنگ راه ورودی به عمارت بود و از این رو آن را کوچه باریکه می‌خواندند و با احداث خیابان بخشی از این سردر تخریب و سردر جدید به جای آن ساخته شد.
این عمارت دارای یک رشته قنات است که اکنون آب حوض بزرگ آب‌نمای مقابل تالار و دو حیاط دیگر از آن تامین می‌شود.
در ضلع جنوب غربی عمارت حمام خصوصی با سبک و اسلوب معماری حمام‌های ایرانی ساخته شده که دارای نقش‌های آهک‌بری و ستون‌های سنگی بسیار زیبایی است که این بنا در نوع خود از نظر معماری منحصر به فرد است.
موزه سنندج
موزه سنندج در قسمت بیرونی یکی از بناهای دوره قاجاریه دایر است که این بنا به منزل سالار سعید معروف است که مقارن با سلطنت ناصرالدین شاه قاجار حدود 150 سال قبل توسط یکی از علمای بنام اهل سنت، ملالطف‌الله شیخ الاسلام در دو قسمت حیاط و ساختمان بیرونی و حیاط و ساختمان اندرونی بنا شده است.
عمارت بیرونی این موزه شامل یک حیاط بزرگ و ساختمان دوطبقه با تالار تشریفات مزین و همچنین زیرزمین و حوضخانه زیبا و انبار است که از سال 1354 شمسی به موزه تبدیل شد.
موزه سنندج از دو بخش مجزا شامل بخش تاریخ و باستان‌شناسی و بخش مردم‌شناسی تشکیل شده است.
طبقه اول و دوم این بنا مربوط به بخش تاریخ و باستان‌شناسی است که طبقه اول این بخش شامل تالار شاه‌نشین با گچ‌بری‌های زیبا و اروسی هفت لنگه و آیینه‌کاری هنرمندانه و با شکوه و با اتاق‌های همجوارش به نمایش آثار تاریخی ایران از پیش از تاریخ تا اواخر دوره ساسانی اختصاص دارد.
این آثار شامل آثار 3 هزار سال پیش، دوره ماد و مانایی و دوران تاریخی قبل از اسلام است که شاخص‌ترین آثار این بخش اشیای مربوط به مناطق استان و به ویژه آثار سفالی، مفرغی، عاج و استخوان مربوط به تپه زیویه و غار کرفتو هستند که در سال‌های اخیر در حفاری‌های علمی به دست آمده‌اند.
سایر آثار بخش مذکور عبارتند از آثار دوره‌های اشکانی و ساسانی و هزاره اول قبل از میلاد شامل سفالینه و آبگینه و همچنین سکه‌های مختلف دوران تاریخی است.
طبقه دوم این بخش هم دارای اتاق‌های بزرگ و ایوان مزین است که به نمایش آثار دوره‌های مختلف اسلامی از اوایل اسلام تا دوره قاجاریه اختصاص دارد.
زیباترین آثار این بخش سفالینه‌های مختلف از قرون 6 و 7 پس از اسلامی هستند که از نقاط مختلف ایران مثل کردستان، ری و نیشابور و ... کشف شده‌اند.
در این بخش علاوه بر سفالینه آثار دیگری نظیر اشیای مفرغی، مس و نقره و همچنین سکه‌ها و مهره‌های دوره اسلامی در معرض دید قرار داده شده است.
بخش مردم‌شناسی موزه در زیرزمین و حوضخانه زیبای بنا که دارای سقف گنبدی و گچ‌بری و آینه‌‌کاری زیبایی است، دایر شده است.
در بخش مردم‌شناسی کلیه اشیا،ابزار و وسایلی که از گذشته تا حال همواره مورد استفاده مردم منطقه بوده و جایگاه خاصی در میان مردم داشته است به نمایش درآمده است.
انتهای پیام/آ30/پ3003
