به گزارش خبرگزاری فارس از نوشهر، داود عباسیفر بلندترین قصیده فارسی را در 120 بیت سروده که در آینده به چاپ میرسد.
داود عباسیفر از اعضای فعال انجمنهای ادبی بیدل دهلوی چالوس و امام خمینی (ره) نوشهر است.
*شاعر سرایشگر بلندترین قصیده جهان را بیشتر بشناسیم
عباسیفر در 12 سالگی با کتاب نسیم شمال نوشته اشرفالدین رشتی که از طرف معلمش به او هدیه داده شده بود آشنا شد که تاثیر شگرفی در او به وجود آورد و از آن پس شروع به سرودن کرد.
عباسیفر در آن سالها اشعار خود را جمعآوری نمیکرد اما از سال 76 با جلیل قیصری شاعر نامآشنای مازندرانی آشنا شد که به او گفته بود هیچگاه اشعارت را دور نریز، حتی اگر به نظرت شعر خوبی هم نباشد.
وی نخست به زبان محلی مازندرانی سرودههایش را در وصف طبیعت آغاز کرد. ابتدا بهصورت مثنوی و دوبیتی شعر میسرود ولی بعدها عاشق غزل شد و به زبان مازنی غزلسرایی کرده که در شعر مازندرانی کمتر کسی به زبان غزل شعر میگوید و بیشتر اشعار فولکلوریک در قالبهای دوبیتی، رباعی و مثنوی و اخیرا نیز بهصورت اساشعر که از ابتکارات جلیل قیصری است و به شعر نیمایی نزدیک است سروده میشود.
غزل و قصیده به زبان بومی پدیده نوظهوری است که عباسیفر به آن پرداخته و توانسته پس از سالها تلاش این اثر طنز ادبی، اجتماعی، فرهنگی را به عنوان بلندترین قصیده جهان شامل 410 بیت سروده و به اتمام برساند که در نوع خود یک رکورد است و خود میگوید قصد دارد این اثر را در کتاب گینس ثبت کند.
نام این اثر خاچک است که زادگاه شاعر و یکی از روستاهای زیبای کجور نوشهر است.
داود عباسیفر علاوه بر شعر به موسیقی هم علاقه زیادی دارد و با تمامی سازهای ملی و محلی آشنایی دارد و بیشتر سازهایی چون تار، نی، سنتور، کمانچه، سرنا، دهل، لله وا، سه تار و ... را مینوازد که این هم میتواند در نوع خود یک رکورد محسوب شود.
او دستی بر آتش آهنگسازی هم دارد که به نوعی سبک خودش محسوب شده و تقلیدی و کلیشهای نیستند.
عباسیفر چند قطعه از آهنگهای خود را به نت درآورده که توسط داوود کلوانی دیگر هنرمند چیرهدست نوشهری تنظیم شده و به زودی به اجرا در میآید.
نکته قابل توجه در مورد این شاعر خوشذوق نوشهری سرودن اشعار طنز و عاشقانه به زبانهای فارسی و محلی است که همواره مورد اقبال و استقبال علاقهمندان به ادب و هنر منطقه قرار گرفته است.
انتهای پیام/ش20/چ3000